بوی عیدی…بوی پول….بوی بابای بی پول!

0
به عقیده بیشتر خانواده های ایرانی تا خانه بوی نویی نگیرد عمو نوروز نمی آید. افراد با تجدید شدن وسایل منزل گرفته تا وسایل افرادی که در آن زندگی می کنند ، به استقبال تحویل سال می روند و آرزوی سالی پربرکت را برای همه از جمله خانواده ی خود دارند اما چند سالی است که به علت همخوان نبودن دخل و خرج خانواده های ایرانی ، از سر و ته بسیاری از سنت ها زده می شود و خانواده ها صرفا می توانند وسایلی را که قصد خریدشان را دارند، از پشت ویترین مغازه ها تماشا کنند.
روزهای پایانی سال است و برای خرید خورده ریز و بیشتر دیدن شور و حال مردم به یکی از خیابان های پررفت و آمد سری میزنم. همانطور که مشغول انتخاب از بین  بساط دست فروشی می شوم صحبت هایش با همکار کناری او نظرم را جلب می کند. کاسبان از شلوغی بازار و در عین حال نبود مشتری می گفتند. صحبت های ضد و نقیضی که با وخیم بودن اوضاع اقتصادی توجیحش می کردند.
بساط گردی و دست های خالی
صاحب بساط مورد هدف من می گفت: تنها وجه مشترک این همه جمعیت که در خیابان است دست هایی به نسبت خالی است و در جواب از همکارش قصد بیرون آمدن مردم به مراکز خرید را ویترین گردی شنید. البته از حق نگذریم مردم حسابی مشغول خرید، آن هم خرید تنقلاتی بودند که خستگی ویترین گردی هایشان را از تن به در کند. انصافا کارهایی که در هر زمان، چه زمان رکود و صعود و چه زمان تحریم و پسا تحریم همواره رونق داشته، کارهای مرتبط با شکم است. مردم ایران از هر چه بزنند از خوراکشان نمی زنند.
از شکم، دولت ،رکود و تحریم می گذریم و می خواهیم از فرهنگ نادرستی که در برخی خانواده ها جاافتاده است صحبت کنیم.فرهنگی که یکی از مسببین این دست های خالی شب عید است.اگر خانم خانه باشیم، در بسیاری از مواقع نباید به دنبال مقصر بگردیم و بهتر است متهم ردیف اول را در آیینه ببینیم.
خانم های خانه دار مقصرند!
با وجود اینکه در حال حاضر خانم های خانه دار هم در بیرون از منزل مشغول کار هستند اما همچنان مدیر خانه ،این موجودات پول دوست و طرفدار خرید هستند و هدایت دخل و خرج منزل را به عهده دارند.
قرائی مقدم دکترای جامعه شناس می گوید :علت این خلا اقتصادی در شب های آخر سال نبود مدیریتی مناسب است.تنوع اجناس بالا رفته و اگر در طول سال برای دخلمان برنامه ریزی نکنیم، پایان سال با مشکلات اقتصادی و نبود بودجه کافی برای خرید مواجه می شویم. خانواده ها به ویژه خانم خانه که در راس امور مدیریتی قرار دارد از ابتدای سال موظف است بر اساس برنامه ریزی، پس انداز و آینده نگری دخل و خرج کند.
چو دخلت نیست، خرج آهسته تر کن
وی مدیریت و برنامه ریزی را لازمه ی کار دانست و گفت: اگر خانم خانه بیش از دخلش خرج کند طبیعی است که در پایان سال آنطور که میخواهد دستش باز نباشد و این مشکل فقط مدیریت و برنامه ریزی می طلبد. آنها می توانند با یادداشت های هفتگی و ماهانه دخلشان را مدیریت کنند و از خرج های أضافه بکاهند.
خرج های اضافی یعنی به قصد خرید لوازم منزل به فروشگاه رفتن و پوشاک خریدن. در ابتدای ماه مشکلی متوجهمان نمی شود اما به مرور زمان میبینیم آنطور که میخواهیم نمیتوانیم در خرید وسایلمان مانور دهیم و انتخاب هایمان محدود می شود.
برنامه ریزی کمک می کند تا مایحتاج را به موقع خریداری کنیم و یادداشت برداری و پس انداز خیالمان را از آینده آسوده می کند.میدانیم اصل مدیریت، برنامه ریزی است پس نباید از آن غافل شد.
روستاییان آینده نگرتر از شهرنشینان
این جامعه شناس اذعان می کند: جامعه ی روستایی و سنتی ما هیچ آشنایی با واژه های دخل و خرج ندارند ،اما این فرهنگ در جامعه ی شهرنشینی کمرنگ شده و یا اصلا وجود ندارد.در میان شهرنشینان درآمدها نیاز به بودجه بندی و اولویت بندی دارند. این در حالیست که روستاییان تولید می کنند و از خرید میوه،گوشت و سبزی مبراند.
علاوه بر این روستاییان تنوع طلب نیستند و خواسته هایشان حساب و کتاب دارد. مردم روستا آینده نگرتر و دارای بینش فکری بهتری هستند. در جامعه ی شهری به گفته ی این جامعه شناس ،پایه و اساس زندگی ،تشریفات و است و بنا به گفته ی رهبری می بایست سبک زندگی را عوض کنیم.
وی معتقد است:اقتصاد روستایی می بایست الگوی اقتصاد شهری باشد.
اقتصاد سرمایه داری شما را تحریک به خرید می کند
دولت وابسته به سازمان برنامه ریزی است و خانواده ها همچون نمونه ی کوچک یک دولت،نیاز به برنامه ریزی دارند. قرائی مقدم ادامه می دهد: در تمام دنیا روزهایی تعریف شده اند، همچون ‘جمعه سیاه’ در آمریکا که تمام محصولات به حراج گذاشته می شوند. این اقتصاد سرمایه داری است که شما را برای خرید تحریک می کند. همین خرید است که موتور حرکت جامعه محسوب می شود.
جامعه شناس در پایان می افزاید: زنده بودن اقتصاد سرمایه داری به خرید وابسته است و از طرفی در کمبود درآمد، دولت هم تقصیر دارد اما تربیت خانواده نقش پررنگ تری دارد.
گرچه اگر دخل کم شود و با خرج مایحتاج أولیه همخوانی نداشته باشد، چاره ای جز به خنسی خوردن نداریم اما باز هم با همین دخل کم میتوان از خریدهای حاشیه ای کاست و خرج را مدیریت کرد.
گزارش از یاسمن قاسمی
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ