دل نوشته علی ربیعی برای مادر و همسرش + عکس

0

علی ربیعی وزیر کار در اینستاگرام خود از مادر و همسر خود نوشته است.

ربیعی آورده است: سلام بر تمام زنان ایرانی. همه مردها، به نوعی متاثر از زنان، روح انسانی، زندگی اجتماعی و حتی اقتصادی خود را می سازند. من نیز از این قاعده مستثنی نیستم. تاثیرات شدید رفتاری و اخلاقی مادرم “بلقیس خانم” با گذشت زمان نه تنها کمتر نشده بلکه هنوزاثرگذاری عمیقی بر زندگی امروز من دارد.یکی از الطاف خداوند به من این بود که با مهربانی همسرم، سعادت زندگی در کنار پدر و مادرم و خدمت به آنها را تا پایان عمرشان داشتم. مادرم در اوایل سال هشتاد و چهار به رحمت خدا رفت. در طول سالیان پس از فقدان مادر، هنوز وقتی دچار سختی می شوم مادرم با همان چادر سفید و گلهای آبی، در خواب سرم را بر زانویش می گذارد ودر حالیکه با انگشتانش لابلای موهایم را مورد نوازش قرارمی دهد برایم دعا می کند. یادم می آید در روزی که در مجلس شورا درزمان گرفتن رای اعتماد، با تهمت های ناجوانمردانه و حملات ناروا، فشار روحی سنگینی به من وارد شده بود، هم چنین در تلخ ترین شب زندگی ام که پس ازیک کمای طولانی “محمد جوادم” فوت کرد و در برخی فشارهای اجتماعی و سیاسی، مادر باز هم مرا در خواب به آغوش کشید و به من آرامش و قوت قلب داد.

همسر وزیر کار همسر علی ربیعی نرگس حسین زاده خانواده علی ربیعی بیوگرافی علی ربیعی

instagram alirabiei.ir

یکی از سیره های رفتاری مادرم، بخشش از آنچه که خودمان هم نداشتیم یا کم داشتیم، بود. مادرم وقتهایی که غذای “بودار” در خانه کوچک مان طبخ می کرد، چون معتقد بود بوی غذا ممکن است باعث هوس همسایه ها شود و چیزی نداشته باشند، با وجود سختی زندگی همیشه برای دو همسایه چپ و راست، مقداری غذا می فرستاد. من امروز نام آن را “حق بوی همسایگی” می گذارم.

فراموش نمی کنم زمانی را که “مشهدی خانم” از مادرم درخواست چراغ پریموس کرد و با آنکه ما نداشتیم، مادر به سنت خود که هیچ کس را رد نمی کرد سبب شد که من از “معصومه خانم” همسایه دیگر چراغی به امانت گرفتم و به او دادم و تا بازپس داده شدن چراغ، ماجرایی داشتیم. حکایت قرض گرفتن پول از دیگران برای کمک به نیازمندی که از مادر طلب کمک کرده بود حکایتی تکراری در خانه کوچک ما بود.خیلی دلم می خواهد با خصیصه های اخلاقی پدر و مادرم زندگی کنم. چقدر امروز به این گونه رفتار نیازها داریم.در طی سالهایی که در سعادت آباد زندگی می کردیم همسر زنده یادم “نرگس” خیریه ای در زیرزمین به پا کرده بود که در آنجا تعدادی از زنان سرپرست خانوار غذا طبخ کرده و به فروش می رساندند. هنوز هم زنان نیازمندی که در لیست خیریه “نرگس” جای داشتند را پی گیری می کنم. من از “نرگس” سپاسگزارم که هم همسر و مادر خوبی بود و هم برای مادرمن، دختری قدرشناس. جالب است که سال و چهلم هر دو در یک زمان برگزار شد.

علی ربیعی متولد ۱۳۳۴ در جنوب شهر تهران، در محله جوادیه؛ و از یک خانواده کارگری است. پیش از انقلاب تکنیسین کارخانه «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو بود و در همان زمان از سران اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانه محل کار خود بود که منجر به برخورد ساواک گردید. وی در سال ۱۳۵۹ با نرگس حسین زاده ازدواج کرد که حاصل این ازدواج چهار فرزند بود. همسر وی در سال ۱۳۸۵ و فرزند آخر وی به نام محمدجواد، در سال ۱۳۸۶در گذشتند.

همسر وزیر کار همسر علی ربیعی نرگس حسین زاده خانواده علی ربیعی بیوگرافی علی ربیعی

دکتر علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی  در جشن شکرگزاری سلامت گفت: من یکی از عزیزانم را یعنی همسرم را به خاطر سرطان از دست دادم، ۱۰ سال پیش زمانی که در شرایط سخت شغلی قرار داشتم، متوجه شدیم که همسرم مبتلا به سرطان است، تلاش‌های زیادی کردم تا همسرم درمان شود به طوری که تمام زندگیم را فروختم و حدود نود میلیون تومان برای درمان هزینه کردم اما متاسفانه همسرم را از دست دادم.

 Narges Hosseinzadeh
منبع: مهر
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ