بیوگرافی سیدعلیرضا موسوی (مجری خبر)+ مصاحبه

مهمان این شماره قاب کوچک یکی از دو گوینده این بخش خبری است که روزهای پایانی را در رشته علوم سیاسی طی می‌کند.  سید علیرضا موسوی در تهران به دنیا آمده و از سال ۸۱  ۸۰ به عنوان خبرنگار فعال با  باشگاه خبرنگاران همکاری داشته است و کار گویندگی را همزمان با راه‌اندازی مجله خبری ۱۵/۱۹ آغاز کرده است.

چقدر از حال خودتان باخبرید؟

خیلی کم، آنقدر درگیر خبر هستیم که زیاد به حال خودمان توجه نمی‌کنیم.

خبرهای بد را خوب به بیننده منتقل می‌کنید؟

به نظر من گوینده خوب کسی است که خبر را با تمام احساسش به بیننده منتقل کند. حالت گوینده باید با محتوای خبر هماهنگ باشد. تغییر موضع خبر صحیح نیست و تمسخر مردم را به دنبال دارد.

وقتی بعضی از خبرها یا سوژه‌ها خط می‌خورند؟

صددرصد ناراحت می‌شویم. ممکن است خبرنگار با  تمام احساس و علاقه‌ای که دارد به سراغ سوژه‌ای برود اما بنا به شرایطی، اجازه تهیه داده نشود یا خط بخورد و پخش نگردد. در این شرایط به سراغ سوژه‌های دیگر می‌رویم و تهیه سوژه مورد نظر را به زمان دیگری موکول می‌کنیم.

فکر نمی‌کنید سوژه مجله  خبری ۱۵/۱۹ را از خبر ۳۰/۲۰ یا ۲۲ وام گرفته باشید؟

نه، اصلا. ما هیچ شباهتی به ۲۲ یا ۳۰/۲۰ نداریم. هدف ما در مجله خبری تهیه گزارش‌های خبری است. گزارش‌های خبری نیز شبیه یکدیگر هستند و در بسیاری از بخش‌های خبر سیما پخش می‌‌شوند، اما تفاوت اصلی ما با آنها این است که به هیچ عنوان خبر نمی‌خوانیم. تنها گزارش پخش می‌کنیم.

به نظر شما خبرها اتفاقی خبر می‌شوند؟

گاهی اوقات بله، البته تعدادشان در مقابل خبرهای برنامه‌ریزی شده خیلی کمتر است.

خبر مهمان سر زده است؟

در عین حالی که مهمان تمام لحظات مردم است مهمان سر زده نیز محسوب می‌شود، زیرا اگر قرار باشد مردم از قبل بدانند که دیگر خبر نمی‌شود. خبر سوخته است.

تقلید هم می‌کنید؟

سعی کرده‌ام خودم باشم و تقلید نکنم. در کلاس‌های گویندگی خبر نیز همین را به ما گفتند که سعی کنید خودتان باشید تا ماندگار شوید. البته تشخیص با مردم است اما به نظر خودم از کسی تقلید نمی‌کنم.

ممکن است عدم امنیت شغلی باعث شود تا روزی خبرنگاری را کنار بگذارید؟

نه، محال است زیرا عاشق کارم هستم و همین عشق و علاقه سبب می‌گردد تا بتوانیم به‌خوبی با مردم ارتباط برقرار کنیم.

با این حال اگر روزی شما را کنار گذاشتند، می‌توانید کار دیگری انجام دهید؟

بله. رشته تحصیلی من، علوم سیاسی است و براساس همین رشته برای آینده‌ام برنامه‌ریزی خواهم کرد. همان‌طور که گفتم عشق و علاقه مرا به سمت این کار کشانده است.

با توجه به این‌که در حال حاضر دانشجو هستید، مشغله فراوان و سختی‌های حرفه‌ خبرنگاری، به دوستان لطمه وارد نکرده است؟

معمولا اساتید دانشگاه نسبت به من لطف دارند و اجازه می‌دهند ساعات بیشتری در کلاس‌ها غیبت داشته باشم اما شب‌های امتحان، مثل دانشجویان دیگر تا صبح درس می‌خوانیم تا بتوانیم نمره خوبی کسب نماییم.

از سوژه‌هایی که از دستتان فرار می‌کنند، بگویید؟

سوژه‌های زیادی هستند که در فکر تهیه‌شان هستیم اما خبرنگاران دیگر به سراغ‌شان می‌روند و پخش می‌شود. در این شرایط، مسلما ناراحت می‌شویم و درس می‌گیریم که سوژه‌های ناب را در اسرع وقت تهیه نماییم.

ناب‌ترین سوژه‌ای که پیش از دیگران موفق به تهیه‌اش شدید؟

گزارشی بود تحت عنوان سنگر‌سازان بی‌سنگر که به جهاد‌گران جهاد‌سازندگی که در جبهه‌ها برای رزمندگان سنگر می‌ساختند در حالی که خودشان هیچ سرپناهی نداشتند می‌پرداخت، گزارشی زیبا  و احساسی که خودم خیلی دوستش دارم و تقریبا تا آن زمان کم‌تر کسی به سراغش رفته بود.

گفتید: «خدا نکند!» مگر از مرگ می‌ترسید؟

نه، نمی‌ترسم. همین جوری گفتم.

شما در هر دو حیطه خبرنگاری و گویندگی به‌طور همزمان مشغول فعالیت هستید کدام را بیشتر ترجیح می‌دهید؟

به‌نظر من گوینده خوب و موفق کسی است که خبرنگار خلاق و توانایی باشد و از زمان تهیه تا پخش خبر در فرآیند کار دخیل باشد و با سختی‌ها و دشواری‌های کار یک خبرنگار بیگانه نباشد.

حرف دلتان را به ما گفتید؟

حرف دلمان این است که خدا کند مردم ما را دوست داشته باشند زیرا ما به امید و عشق آنها کار می‌کنیم و معتقدیم که این مردم هستند که باید از ما راضی باشند. اگر از مجله خبری ۱۵/۱۹ بدی دیدند به‌حساب بنده بگذارند و خوبی‌ها را به‌حساب همکاران پر‌تلاش ما لحاظ کنند. همه آنها را دوست  داریم و از آنها می‌خواهیم برایمان دعا کنند.