خوب، بد، زرشک!

از آنجا که حتما شما هم مثل همه هموطنانمان از طرفداران پرو پا قرص رسانه ملی هستید و تماشای بیست و چهار ساعته تلویزیون جزو جدا ناپذیر زندگی شماست بدون شک متوجه کاهش سطح کیفی برنامه های تلویزیون شده اید.

اگر بخواهیم از منظر کارشناسی به این قضیه نگاه کنیم باید به این نکته ریز توجه کنیم که این کاهش کیفیت کاملا طبیعی است. فرض کنید کیفیت موجود در صدا و سیما اندازه یک تشت قرمز آب باشد (از همان ها که وقتی بچه بودیم داخلش می نشستیم و حمام می کردیم و از آنجایی که معمولا این تشت ها شکسته بودند بدنمان را گاز می گرفتند.) زمانی که تلویزیون سه شبکه داشت این تشت آب به سه قسمت تقسیم می شد و به هر شبکه مقدار قابل قبولی کیفیت می رسید اما حالا که بالغ بر خیلی شبکه ایجاد شده است طبیعی است که با تقسیم آب تشت به هر شبکه چند قطره بیشتر نمی رسد و از همین روست که اکثر شبکه های تلویزیون وضعی مانند دریاچه ارومیه دارند و مستلزم توجه جناب آقای دی کاپریو هستند.

تا اینجایش را همه قبول داریم و هیچ مشکلی هم نیست اما ارائه زرشک به جای پنجاه میلیون تومان جایزه نقدی در یک برنامه تلویزیونی به همراه مقادیر زیادی تمسخر و تحقیر نسبت به یک عزیز میانسال یکی از عجایب روزگار ماست. البته در خاصیت زرشک هیچ شکی نیست اما مطمئنا پنجاه میلیون تومان خاصیت بیشتری دارد و آبروی آدم حتی از پنجاه میلیون تومان نیز ارزشمند تر است.

ای کاش می شد به مسئولان گوشزد کرد که وقتی اندازه یک تشت کیفیت موجود است شاید بهتر باشد به یک شبکه اکتفا کنند که لااقل این قدر آب در شبکه موجود باشد که بتوان تطهیر کرد. البته آب کنایه از همان کیفیت است و تطهیر هم کنایه از چیز خاصی نیست.

جالب است بدانید که مری بارت (Barrett’s esophagus)  تغییر بافت قسمت انتهایی مری از اپیتلیوم سنگفرشی به مخاط گوارشی (دارای سلولهای گابلت) می‌باشد. این را صرفا جهت افزایش اطلاعات عمومی عرض کردم و هیچ هدف دیگری از بیانش نداشتم.

مهرآباد: سعید طلایی: