نامه عاشقانه و محبت‌آمیز امام خمینی به همسرش
امام خمینی(س) در سال ۱۳۰۸ در ۲۷ سالگی با خانم خدیجه ثقفی معروف به قدس ایران (۱۳۸۸-۱۲۹۲) فرزند آیت الله حاج میرزا محمد ثقفی ازدواج کردند.
شخصیت مردان بزرگ الهی، برخلاف مردم عادی، تک‌‌بعدی نیست و وجوه گوناگون دارد. آنان با تهذیب نفس توانسته‌اند، اضداد را در خود جمع کنند. برای مثال؛ امام خمینی با پشت سر گذاشتن مدارج عالی تعالی انسانی، ظرفیت وجودی خویش را چنان وسیع ساخت که توانست، مفاهیمی چون عرفان، ساده‌زیستی، جهاد، زهد، سیاست، مدیریت، قاطعیت، عاطفه، سازش‌ناپذیری، انعطاف، فروتنی، عزت‌طلبی و… را یکجا در شخصیت خویش جمع آورد. ایشان با وجود قاطعیت و سازش‌ناپذیری، روحی لطیف و عواطفی عالی داشت که به اشکال گوناگون، جلوه‌گر می شد.
به نوشته جام‌جم، از آن جمله این‌که در فروردین سال ۱۳۱۲ شمسی، که امام عازم سفر حج بودند، در بیروت، نامه‌ای برای همسر باوفای خویش ـ که دومین فرزند را در بطن خود داشتند و در آن شرایط حساس روحی، علی‌القاعده از دوری شوی خویش رنجور بودند ـ نوشتند که به یقین، مطالعه آن برای شما نیز همچون ما جالب است و امام را در تراز انسانی کامل و صاحب ابعاد گوناگون می‌شناساند.
صحیفه امام ج۱ ۲ نامه به خانم خدیجه ثقفى(خانوادگى) ….. ص : ۲
نامه [به خانم خدیجه ثقفى (خانوادگى)]
زمان: فروردین ۱۳۱۲/ ذى القعده ۱۳۵۱
مکان: لبنان، بیروت
موضوع: خانوادگى
مخاطب: ثقفى، خدیجهتصدقت شوم، الهی قربانت بروم، در این مدت که مبتلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوت قلبم گردیدم، متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آیینه قلبم منقوش است.
عزیزم، امیدوارم خداوند شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. [حال] من با هر شدتی باشد می‌گذرد؛ ولی به حمدالله تاکنون هرچه پیش آمد، خوش بوده و الان در شهر زیبای بیروت هستم(۱). حقیقتا جای شما خالی است، فقط برای تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم همراهم نیست که این منظره عالی به دل بچسبد.
در هر حال، امشب، شب دوم است که منتظر کشتی هستیم. از قرار معلوم و معروف، یک کشتی فردا حرکت می کند، ولی ماها که قدری دیر رسیدیم، باید منتظر کشتی دیگر باشیم. عجالتا تکلیف معلوم نیست، امید است خداوند به عزت اجداد طاهرینم، که همه حجاج را موفق کند به اتمام عمل. از این حیث قدری نگران هستم، ولی از حیث مزاج بحمدالله به سلامت. بلکه مزاجم بحمدالله مستقیم‌تر و بهتر است. خیلی سفر خوبی است، جای شما خیلی خیلی خالی است. دلم برای پسرت [سیدمصطفی] قدری تنگ شده است. امید است که هر دو(۲) به سلامت و سعادت در تحت مراقبت آن عزیز و محافظت خدای متعال باشند. اگر به آقا [پدر همسر امام] و خانم‌ها [مادر و مادربزرگ همسر امام] کاغذی نوشتید، سلام مرا برسانید. من از قبل همه نایب‌الزیاره هستم. به خانم شمس آفاق [خواهر همسر امام] سلام برسانید و به توسط ایشان به آقای دکتر [علوی] سلام برسانید. به خاور سلطان و ربابه سلطان سلام برسانید.
صفحه مقابل را به آقای شیخ عبدالحسین بگویید برسانند.
ایام عمر و عزت مستدام. تصدقت. قربانت؛ روح‌الله
عکس جوف در حال دلتنگی از حرکت نکردن(۳)
یکم فروردین ماه ۱۳۸۸ خبر درگذشت یار و محرم اسرار حضرت امام (ره) برای بسیاری از دوستان این خاندان شریف بسیار ناگوار و سنگین بود. او که از لحظه لحظه زندگی حضرت امام یادگارها و ناگفته های فراوانی داشت و همه را یکجا با خود به نزد آن یار سفر کرده اش برد. او که همه سختی های زندان، تبعید و تهدیدهای طول عمر مبارزاتی امام را صبورانه همراهش بود و لحظه ای در حقانیت این راه پرتلاطم و سخت تردید ننمود. او که چه در زمان حیات امام و چه پس از رحلتش هیچگاه خود را بابت آنهمه رنج و مرارت هایی که در راه به ثمر رسیدن انقلاب متحمل شده بود طلبکار انقلاب ندانست. کسی که همه درددلهایش را در دل نگه داشت تا این روزها در کنار مرادش آنها را بازگو کند.
مادری که در حیاتش تشییع دو فرزند برومندش را برگزار کرد و هرگز نگفت چه چیزی دلهای آن دو را آکنده از درد نموده بود.
قدس ایران*
افشین علاء
بهار، امسال پاورچین گذشت از کنج ایوانت
مباد آشفته سازد آخرین خواب زمستانت
بزرگا، مادرا، پیرا، نگارا چشم خود واکن
خوشا تحویل سال از روزن نوروز مژگانت
به جای سبزه و سنبل، از این پس سبز خواهد شد
به هر سو، اُستُنِ حنّانه از خاک جمارانت
بهارا نفخه ای بفرست، از آن عالم قدسی
به تسکین هزاران غنچهُ سر در گریبانت
نه تنها مصطفی و احمد و روح خدا، اینک
به استقبال می آیند، از هر سو شهیدانت
به بوی چادرت آغشته بادا پرچم میهن
وطن، دریای گل از عطر فروردین دامانت
اماما، تا ابد بادا چراغ این حرم، روشن
ملائک، پاسبانِ آستانِ قدسِ ایرانت
********
* همسر امام ” قدس ایران” نام داشت.
پی‌نوشت
۱ـ برای عزیمت با کشتی به عربستان برای انجام اعمال حج.
۲ـ اشاره به آقا مصطفی و فرزند دیگرشان که در آن زمان، هنوز به دنیا نیامده بود و چند روز پس از نگارش این نامه در زمانی که امام در سفر حج بودند، متولد شد و او را «علی» نام گذاردند. وی در کودکی بر اثر بیماری درگذشت.
۳ـ اشاره به نبودن کشتی برای عزیمت به جده.
منبع: بازتاب و تابناک
خدیجه ثقفی معروف به قدس ایران (۱۲۹۲ -۱۳۸۸) همسر آیت الله سید روح‌الله خمینی و دختر محمد ثقفی تهرانی بود.
وی در سال ۱۳۰۸ خورشیدی با امام خمینی ازدواج کرد.
ثمره این ازدواج تولد مصطفی، فرزند اول آنها در آذر سال ۱۳۰۹ بود؛ احمد در ۲۶ اسفند ۱۳۲۴ به دنیا آمد. دیگر فرزندان این ازدواج فریده، زهرا و صدیقه هستند.
خدیجه ثقفی در حدود ساعت ۹:۱۵ صبح ۱ فروردین ۱۳۸۸ در سن ۹۶ سالگی در بیمارستان خاتم‌الانبیا تهران در گذشت. در تاریخ ۲ فروردین و پس از اقامهٔ نماز میت توسط آیت الله سیدعلی خامنه‌ای، در آرامگاه روح‌الله خمینی در بهشت زهرا و در کنار همسر و پسرش دفن شد.