سوگل طهماسبی: سریال «برادر» با « پادری» رقابت نمی‌کند
سوگل طهماسبی که این شب‌ها او را در سریال رمضانی «برادر» جواد افشار می‌بینیم ، در نقش مریم، دختر حاج کاظم پهلوان و خبرنگاری پیگیر ظاهر شده که می‌خواهد از قضیه برنج های آلوده سر در بیاورد و در این راه حتی جان خود را به خطر می‌اندازد.
عکس جدید سوگل طهماسبی
«برادر» سومین تجربه کاری او پس از تله فیلم «پاسخ رحمان» و سریال «کیمیا» با جواد افشار است.
طهماسبی بازیگری حرفه ای را از هشت سالگی و با تئاتر در اهواز شروع کرده و اولین تجربه تصویری خود را نیز در ۱۴ سالگی با سریال «این شرح ناتمام» حمید بهمنی به دست آورده است.
به بهانه بازی در سریال «برادر» با او به گفت‌وگو نشستیم.
همکاری با جواد افشار چطور است؟
فوق العاده. آقای افشار کارگردان نازنین و کاربلدی است که هر بازیگر وقتی با او کار کند دوست دارد این همکاری ادامه داشته باشد. این کارگردان از نظر اخلاق، صبوری، درک متقابل و هدایت بازیگر زبانزد است و براحتی اجازه می‌دهد بازیگر ایده هایش را بگوید. بعضی از کارگردان ها بسختی می‌پذیرند که درباره نقش نظر دهیم اما آقای افشار اگر بداند ایده بازیگر در راستای هدایت نقش است ، می‌پذیرد. جواد افشار از آن دسته کارگردانانی است که کار کردن با او مطمئن است.
از میان رسانه‌های تئاتر، سینما و تلویزیون بازی در کدام را ترجیح می‌دهید؟
از آنجا که پنج، شش سال درگیر کار تصویر بودم ، دوست دارم خودم را دوباره در تئاتر محک بزنم ؛ چرا که بازی روی صحنه جسارت می‌خواهد و تماشاچی هیچ اشتباهی را از بازیگر نمی‌پذیرد. در کل هر بازیگری دوست دارد تمام عرصه‌ها را تجربه کند و هر کدام از آنها جذابیت خودشان را دارند.
«برادر» اثری مناسبتی است که از اول اسفند ۹۴ تصویربرداری آن آغاز شده و همیشه این دغدغه مطرح بوده که آثار مناسبتی با شتابزدگی همراه است. درباره «برادر» چقدر این اتفاق دخیل بوده است؟
خدا را شکر تا الان، به شکل طبیعی داریم کار می‌کنیم. حدود یک ماه، پیش‌تولید داشتیم و هیچ کدام از مراحل کار شتابزده نبوده و از روی حوصله کار کردیم . شاید در جاهایی احساس کنیم که داریم به پخش نزدیک می‌شویم و یک موج اضطرابی همه را فرا بگیرد ، اما طوری نبوده که گروه بخواهد اذیت شود و فشار بیش از حد به کسی وارد شود یا به دلیل کمبود زمان بخواهیم از سکانسی براحتی بگذریم.
سختی کار مناسبتی برای بازیگر نسبت به کارهای دیگر چقدر است؟
گویا کار مناسبتی دینی است که به گردنمان گذاشته‌اند و باید آن را ادا کنیم چون بیننده کارهای مناسبتی را با دقت بیشتری دنبال می‌کند. اگر بیننده آثار عادی ۶۰ درصد است، بعید نیست در کار مناسبتی به ۱۰۰ درصد نیز برسد. به دلیل این که نکته سنجی و ریزبینی ها بیشتر است، کار سختی‌های خاص خودش را دارد . البته از جهتی دیگر شیرین است زیرا هر شب مهمان خانه ها و سفره های افطار مردم هستیم. فکر می‌کنم هر بازیگری دوست دارد که ماه رمضان سریال داشته باشد.
با توجه به این که تلویزیون امسال به دلیل پخش فوتبال یورو دو سریال پخش می‌کند، این قضیه چقدر می‌تواند یک امتیاز مثبت برای دیده شدن «برادر» باشد؟
اگر سریال دیگری هم پخش می‌شد ساختار «برادر»، انتخاب بازیگران و روایت قصه به گونه ای است که بیننده خود را جذب می‌کرد. «برادر» داستانی دارد که به هرحال به ماه رمضان مربوط است و توانسته درس‌هایی به خانواده ها بدهد. احساس قلبی من این است که اگر سریال دیگری هم پخش می‌شد «برادر» بیننده خودش را داشت و مردم مثل الان دوستش می‌داشتند و قصه‌اش را دنبال می‌کردند.
یعنی معتقدید «برادر» داستان جدیدی دارد و کلیشه ای نیست؟
تمام قصه هایی که در دنیا شکل می‌گیرد بر اساس چند موضوع تکراری است ولی مهم این است که از چه زاویه ای به آن نگاه شود. بعضی از موضوعات در زندگی ما وجود دارد اما فکر می‌کنیم خیلی ساده اند؛ ولی مهم هستند، مثل احترام به بزرگ تر، بلندپروازی های بیجا و . . . این موضوعات هرچند هم تکراری، باید هر چند سال یک بار سوژه ساخت یک اثر نمایشی شوند و به بیننده تلنگری بزنند. سریال «پدرسالار» اگر چه تکراری است اما هنوز هم که پخش می‌شود تماشاگر دارد ؛ زیرا مخاطب با آن همذات پنداری می‌کند.
«برادر» با « پادری» رقابت می‌کند؟
به هر حال در ماه رمضان مخاطب، هم نیاز دارد که یک ملودرام اجتماعی ببیند که نکته و آموزشی را به او منتقل کند و هم احتیاج دارد فضای شاد و مفرحی داشته باشد و طنز موقعیت و کمدی ببیند. از آن‌جا‌که این دو سریال ژانرشان با هم متفاوت است،نمی‌توان این دو را کنار هم گذاشت وگفت که دارند با هم رقابت می‌کنند.
قبل از این که در «برادر» نقش خبرنگار را بپذیرید چقدر با خبرنگاران آشنایی داشتید؟
من به عنوان یک بازیگر با خبرنگاران و دوستان رسانه‌ای ارتباط خوبی دارم. بعضی‌هایشان دوستان صمیمی‌ام هستند و با آنها رفت و آمد دارم و با نوع تفکر و قلمشان غریبه نیستم. ولی برای نقش مریم در یک ماهی که پیش‌تولید داشتیم تا جایی که در توانم بود تحقیق کردم و با خبرنگاران نشست و برخاست داشتم.
سعی کردم به نقشم نزدیک شوم و اگر اشتباهی هم داشتم، آقای افشار راهنمایی‌ام می‌کرد.
سوگل طهماسبی و کاوه خداشناس
آنچه از خبرنگار ارائه می‌کنید چقدر به واقعیت نزدیک است؟ شما در سریال یک خبرنگار پیگیر هستید که ممکن است جانش را هم به خطر بیندازد.
خبرنگارانی که در حوزه اجتماعی کار می‌کنند همین طور هستند؛ من با دو سه نفرشان آشنا شدم و از نزدیک صحبت کردم. یکی از آنها درباره اعتیاد و یکی دیگر درباره قاچاق در بازار مطلب جمع می‌کرد؛ این یعنی جان خود را به خطر انداختن. از وقتی بیشتر با خبرنگاران آشنا شدم هرگاه با من تماس می‌گیرند سعی دارم از روی صبر و حوصله با آنها صحبت کنم. به هر حال از نزدیک با سختی کارشان آشنا شده و درکم نسبت به دغدغه هایشان بیشتر شده است.
انتخاب نام «جام‌جم» برای تحریریه در سریال دلیل خاصی داشت؟
در فیلمنامه اسمی نخورده بود اما وقتی به تحریریه رفتم دیدم نام جام‌جم خورده، به هر حال تصمیمی بوده که دوستان نویسنده و کارگردان گرفته‌اند.
شما اغلب در کارهایتان نسبت به بازیگران هم ردیف خود انرژی زیادی می‌گذارید.
وقتی نقشی را می‌پذیریم و قرار است با آن زندگی کنیم باید تمام بعدهای شخصیت را به نمایش بگذاریم. همه بازیگرها این‌گونه هستند. شاید کمی خنثی‌تر عمل کنند، ولی من مدل بازی ام طوری است که سعی می‌کنم در همه سکانس‌ها آن انرژی را که احتیاج است بگذارم تا هم خودم احساس رضایت کنم و هم کارگردان و مخاطب راضی باشند.
تحقیقات یک‌ماهه برای نقش «مریم»
من به‌عنوان یک بازیگر با خبرنگاران و دوستان رسانه‌ای ارتباط خوبی دارم. بعضی‌هایشان دوستان صمیمی‌ام هستند و با آنها رفت و آمد دارم و با نوع تفکر و قلمشان غریبه نیستم. ولی برای نقش مریم در یک ماهی که پیش‌تولید داشتیم تا جایی که در توانم بود تحقیق کردم و با خبرنگاران نشست و برخاست داشتم.