ارفع اطرائی: اگر در ایران می‌ماندم پزشکان مرا به کشتن می‌دادند

0

شرق نوشت: «ارفع اطرائی» نخستین بانوی مدرس سنتور درباره روند درمان بیماری سرطان خود اینطور گفت:

-بعد از شرایط سختی که در بیمارستان طوس تهران تجربه کردم و با رفتار غیرمسئولانه و غیرحرفه‌ای پزشکان آنجا که با وقت‌کُشی و انجام آزمایش‌های نامربوط، داشتند حقیقتا من را به کشتن می‌دادند؛ درحال‌حاضر پس از چندین مرحله شیمی‌درمانی و چند عمل جراحی، تقریبا بهبود نسبی خودم را به دست آورده‌ام و وضعیت عمومی‌ام رضایت‌بخش است؛ اما الان عوارض شیمی‌درمانی‌ها گریبان‌گیرم شده است و تحت نظر پزشکان مشغول درمان آن هستم.

– وقتی یادم می‌آید که دکترهای ایران با من چه کردند، خیلی خوشحالم که الان در آمریکا هستم؛ چون اگر در تهران می‌ماندم، می‌مردم! از شما می‌خواهم کاملا بنویسید که در تهران با من چه کردند؛ تومور سرطانی داشتم که خیلی هم سریع داشت در بدن من رشد می‌کرد، دکترهای تهران با تشخیص کاملا غلط دائما می‌گفتند که چیزی نیست و فقط یک غده عفونی معمولی است! تا جایی که توانستند بدن من را با انواع آنتی‌بیوتیک‌ها ضعیف کردند! یک روند درمانی مسئله‌دار و کاملا فرسایشی که به خاطر آن مجبور شدم چند بیمارستان عوض کنم؛ یعنی من واقعا در تهران، یک زن تنها، خیلی زجر کشیدم، خیلی داستان برای من درست کردند، واقعا همه چیز در تهران غیرمسئولانه بود.

قصور پزشکی درمان سرطان خطای پزشکی بیوگرافی ارفع اطرائی بیماری هنرمندان بیماری ارفع اطرائی بیمارستان طوس تهران

بانو ارفع اطرائی متولد ۸ تیرماه ۱۳۲۰ خورشیدی در تهران است. وی در سال ۳۸-۱۳۳۷ تحصیلات آکادمیک خود را در سومین دوره هنرستان عالی موسیقی با موفقیت به پایان رسانید. وی از شاگردان ممتاز و مورد تأیید اساتید بنامی چون حسین صبا، و فرامرز پایور است.

بانو اطرائی از معدود هنرمندانی است که دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. وی در زمینهٔ معرفی و شناساندن ارزش‌های موسیقی اصیل ایرانی خصوصاً ردیف‌ها و دستگاه‌های موسیقی ملی و سنتور نوازی معاصر و همچنین آثار و اندیشه‌های بزرگانی چون پایور و صبا سال‌ها تلاش نموده و تالیفات و مجموعه آثار ارزشمندی را به جامعه موسیقی کشور تقدیم داشته است.

آثار و کتاب های ارفع اطرائی

کتب ارزندهٔ این بانوی فرهیخته عبارتند از:

  • ۱. فرهنگ موسیقی ایران (۱۳۶۰)
  • ۲. سنتور و ناظمی (۱۳۶۳)
  • ۳. دوازده مقام موسیقی ملی ایران(۱۳۶۹)
  • ۴. زندگی و آثار حبیب سماعی (۱۳۷۱)
  • ۵. بوی جوی مولیان (۱۳۸۱)
  • ۶. ویرایش خودآموز سنتور حسین صبا (۱۳۸۱)
  • ۷. هفت دستگاه و پنج آواز موسیقی ایرانی (۱۳۸۱)
  • ۸. آثار و معارف پایور (۱۳۸۹)

از خدمات ارزندهٔ ایشان می‌توان به ۱۳۵۳ سال تلاش و کوشش در موسیقی ایرانی و نوازندگی با سنتور کروماتیک و سنتور کروماتیک باس در ارکستر صبا به رهبری استاد حسین دهلوی و سنتور باس در ارکستر فرامرز پایور و سنتور سل کوک و لا کوک در تکنوازی‌ها و پروه نوازی‌های متعدد اشاره کرد. وی از سال ۱۳۵۳ سرپرست گروه موسیقی تالار رودکی (وحدت) بوده و با افرادی چون محمد موسوی، امیرناصر افتتاح، لطف‌الله مجد، نادر گلچین و خاطره پروانه همکاری کرده است. ایشان همچنین بهنوان یکی از زنان نام‌آور ایران از طرف دفتر مشارکت زنان امور ریاست جمهوری شناخته شده است؛ و عضو هیئت مدیرهٔ اولین دورهٔ کانون پژوهشگران خانه موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضو شورای فنی هنرستان موسیقی پسران و دختران و دانشگاه علمی کاربردی می‌باشد. هم چنین وی منتخب «برگزیده جشنواره موسیقی بانوان» مرداد ۸۴ شورای شهر تهران و منتخب «بازنشسته نمونه ملی» سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور در شهریور ۸۴ و منتخب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بعنوان «پیشکسوت نمونه» در شهریور ۸۴ می‌باشد.

سفرهای ارفع اطرائی

وی سفرهای متعددی به جهت اجرای کنسرت و شناساندن ظرافت‌ها و ارزش‌های موسیقی اصیل ایران به کشورهای: پاکستان (۱۳۳۹), ایتالیا (۱۳۴۲), افغانستان (۱۳۴۸), ترکیه (۱۳۴۹), بحرین (۱۳۵۱), آمریکا (۱۳۵۴), عراق (۱۳۵۴), کروواسی (۱۳۷۳), بوسنی و هرزگوین (سارایوو) (۱۳۷۳), و کویت (۱۳۸۶) داشته است.

مقالات ارزندهٔ ایشان پیرامون شناساندن اندیشه و آثار استاد فرامرز پایور به عموم مردم خصوصاً هنرجویان موسیقی ملی و تکنوازان سنتور میراثی است به‌غایت گرانبها برای نسل حاضر و آینده. وی هم اکنون مشغول تدریس مستمر ساز سنتور است و تا کنون شاگردان ممتاز بسیاری را به جماعهٔ موسیقی ملی ایران معرفی نموده است.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ