بیوگرافی حسن رحیمی (کشتیگیر المپیکی) +نتایج
حسن رحیمی Hassan Rahimi (متولد ۱۳۶۸ در تهران-بهارستان ، قد : ۱۶۵ ، وزن : ۵۵) کشتیگیر ایرانی است. رحیمی ورزش کشتی را از ۱۱سالگی آغاز کرد و باپشتکار فراوان توانست در مدت کوتاهی تواناییهای خود در این عرصه را به اثبات برساند.
وی با غلبه بر حریفان خود از جمله عباس دباغی پیراهن تیم ملی را به تن کرد. فنی که او در آن مهارت دارد گرفتن مچ پا است و در مسابقات مختلف حریفان خود را با این فن آزار داده است. در سال ۲۰۰۹ موفق شد مدال برنز قهرمانی کشتی آسیا را کسب کند، او همچنین توانست در مسابقات قهرمانی کشتی جهان ۲۰۱۱ مدال برنز را از آن خود کند. در سال ۲۰۱۲ او توانست مدال طلا قهرمانی کشتی آسیا را کسب کند اما در المپیک ۲۰۱۲ توسط آمیت کومار از دور رقابت ها حذف شد.
۲۰۱۳
فهرست مطالب
در این سال او به همراه تیم ملی توانست قهرمان جام جهانی کشتی شود و به همراه تیم ثامن الحجج سبزوار قهرمان لیگ برتر کشتی آزاد ایران شد، او همچنین در این سال موفق به کسب مدال طلا در رقابت های قهرمانی کشتی جهان ۲۰۱۳ شد.در فینال این رقابت ها او توانست با شکست دادن آمیت کومار ضمن کسب مدال طلا انتقام خود را در المپیک ۲۰۱۲ از او بگیرد.[۴]
۲۰۱۴
در این سال او به همراه تیم ملی توانست قهرمان جام جهانی کشتی شود، او همچنین در این سال موفق به کسب مدال برنز در رقابت های مسابقات قهرمانی کشتی جهان ۲۰۱۴ شد.او در این رقابت ها توانست ویکتور لبدوف قهرمان دو دوره این وزن را ضربه فنی کند. اما در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ نتوانست مدالی کسب کند.رحیمی به همراه تیم بیمه رازی شهدای جویبار قهرمان نخستین دوره رقابت های لیگ جهانی کشتی آزاد شد.
حسن رحیمی در المپیک ۲۰۱۶ ریو
حسن رحیمی نماینده وزن ۵۷ کیلوگرم با رسیدن به مدال برنز المپیک نخستین مدالآور کشتی آزاد ایران در المپیک ۲۰۱۶ لقب گرفت.
در دیدار ردهبندی وزن ۵۷ کیلوگرم کشتی آزاد حسن رحیمی دارنده مدال طلا و نقره جهان به مصاف بونه رودریگز از کوبا رفت و در پایان موفق شد حریف خود را با ضربه فنی از پیش رو بردارد و مدال برنز المپیک را از آن خود کند.
رحیمی در حالی که ۷ بر صفر از رقیب پرقدرت کوبایی پیش بود، او را ضربه فنی کرد تا نشان دهد شایسته مدال طلا بوده و تنها روی غافلگیری مقابل پدیده کشتی ژاپن شکست خورده است.
رحیمی پیش از این در دور نخست استراحت کرد سپس گارنیک نادساکانیان از ارمنستان را با نتیجه ۱۳-۰ شکست داد و در مرحله یک چهارم نهایی نیز مقابل ویکتور لبدوف روس و دارنده دو مدال طلا و دو مدال برنز جهان از روسیه با حساب ۶ بر ۱ پیروز شد و راهی مرحله نیمه نهایی شد اما در این مرحله مقابل ری هیگوچی از ژاپن با حساب ۱۰ بر ۵ شکست خورد و به دیدار ردهبندی رفت.
کشتی آزاد مردان | ||
---|---|---|
بازیهای المپیک | ||
برنز | ۲۰۱۶ ریو دو ژانیرو | ۵۷ کگ |
قهرمانی جهان | ||
طلا | ۲۰۱۳ بوداپست | ۵۵ کگ |
برنز | ۲۰۱۱ استانبول | ۵۵ کگ |
برنز | ۲۰۱۴ تاشکند | ۵۷ کگ |
نقره | ۲۰۱۵ لاس وگاس | ۵۷ کگ |
قهرمانی آسیا | ||
طلا | ۲۰۱۲ گومی | ۵۵ کگ |
برنز | ۲۰۰۹ پاتایا | ۵۵ کگ |
با عدسپلو، قهرمان جهان شدیم/ مسؤولین با این همه بی توجهی، از کشتی گیران توقع نداشته باشند
مونا قائمی: پای صحبتهای حسن رحیمی، قهرمان ۲۳ ساله وزن ۵۵ کیلوگرم مسابقات قهرمانی بوداپست مجارستان نشستهایم. کسب مدال طلای این آزادکار ارزشمند رکورد دستیابی ایران به مدال طلای وزن دوم را پس از ۴۰ سال شکست. بیمهریها، بیتوجهیها و نادیده گرفتنها بیش از پیش بر کشتی ایران سایه افکنده است. با وضع قوانین جدید و ماندن کشتی در المپیک انتظار میرود بیش از پیش به این ورزش باستانی، ملی و مدالآور توجه شود. آنچه در صحبتهای تک تک کشتیگیران موج میزند تلاشهای خستگیناپذیر، دلسوزانه و مدبرانه آقای رسول خادم برای کشتی کشورمان است. شایسته است از این مرد بزرگ که پدرِ کشتی حال حاضر ایران است و همین طور قهرمانان این ورزش پهلوانی قدردانی در خور شأن و شخصیت مردانهشان شود.
چه شد کشتی را انتخاب کردید؟
سیزده سال است که کشتی را شروع کردهام و عضو تیم ملی کشتی آزاد ایران هستم. از بچگی به کشتی علاقه داشتم و برادر بزرگترم کشتی میگرفتند و مرا هم همراه خود میبردند و چون به مبارزه و کشتی گرفتن علاقه داشتم، دنبال کردم و برای قهرمانی زحمت کشیدم و خدا را شکر مزدش را هم گرفتم.
برادرتان هم به این سطح از قهرمانی رسیدند؟
خیر، به علت مشکلاتی که وجود داشت، نتوانستند تا سطح قهرمانی ادامه بدهند، ولی کشتیگیر خوبی بودند و به قول کشتیگیرها، کشتیبلد بودند، ولی همه در کشتی به حقشان نمیرسند، چون رشتهای است که واقعاً باید عمر و جوانیتان را پای آن بگذارید و از همه کارهایتان بزنید و فقط کشتی بگیرید. ایشان به خاطر مشکلاتی که داشتند نتوانستند کشتی را ادامه بدهند، ولی مرا با خودشان بردند و از من حمایت کردند و هر کمکی که از دستشان برمیآمد انجام دادند تا من راه قهرمانی را ادامه بدهم که خدا را شکر همین طور هم شد.
در واقع اولین مربیتان برادرتان بودند؟
مربی نه، مشوقم بودند، چون ایشان مرا به باشگاه بردند و همیشه دنبال کارم بودند و کاری میکردند که من راحت باشم و خسته نشوم و به باشگاهم برسم و همینها باعث شد زمینه برای قهرمانیام فراهم شود، ولی مربیام کس دیگری بود.
از ابتدا تا سطح قهرمانی مربیانتان چه کسانی بودند؟
من از بچگی تا الان دو مربی داشتهام. ما در منطقه هجده یعنی یافتآباد زندگی میکردیم و آقای رضا جانبزرگی مربیام بودند و یک سالی پیش ایشان کار کردم. بعد از آن که منزلمان به جاده ساوه منتقل شد، در آنجا زیر نظر آقای رسول دهقاننژاد تمرین کردم و از آن موقع تا به حال پیش ایشان هستم و میشود گفت کشتی را از ایشان یاد گرفتهام.
از ابتدایی که وارد این ورزش شدید به مقامها و افتخاراتی که کسب کردهاید اشاره بفرمایید.
در سال اول در مسابقات جوانان جهان شرکت کردم، ولی مدال نگرفتم، اما در سال دوم نایب قهرمان جوانان جهان، قهرمان آسیا و سال بعد از آن قهرمان جوانان جهان شدم. در سالهای بعد عضو تیم ملی بزرگسالان شدم و به مسابقات جهانی دانمارک رفتم و هفتم شدم. سال بعد از آن در جهانی ۲۰۱۱ مسکو شرکت کردم که باز مدال نگرفتم، ولی در آسیایی بزرگسالان در تایلند توانستم مدال برنز بگیرم. در سال ۲۰۱۱ در مسابقات جهانی استانبول مدال برنز را به دست آوردم. در مسابقات آسیایی کرهجنوبی در سبک وزن مدال طلا گرفتم. بعد از آن هم مسابقات جهانی مجارستان بود که مدال طلا کسب کردم.
تبریک میگویم. پیش از شما در سال ۱۹۷۳ آقای ابراهیم جوادی توانستند مدال وزن دوم را کسب کنند ـکه البته آن موقع ۴۸ کیلو بود و ۵۵ کیلو نبودـ و شما بعد از ۴۰ سال مجدداً مدال طلای وزن دوم را برای ایران زنده کردید. در این زمینه چند سئوال مطرح است. آیا شما برای المپیک برزیل همچنان پابرجا هستید؟ اصلاً برای المپیک برنامهای دارید یا خیر؟
تمام برنامههایمان برای مسابقات المپیک است. من الان مدال طلای جهانی، آسیایی و مدالهای مختلفی را گرفتهام و فقط مدال المپیک را ندارم و همه آرزویم این است که مدال المپیک را بگیرم و برایش سعی، تلاش و برنامهریزی میکنم، ولی کملطفیهایی از طرف مسئولین وجود دارد که انگیزههای ما را ضعیف میکند. الان تیم ما قهرمان جهان شده است و خود من قهرمان دنیا شدهام، آن هم در وزنی که مدال گرفتن در آن حقیقتاً کار دشواری است، ولی مسئولین هیچ توجهی نکردند که بیایند سری بزنند، پاداشی بدهند و یا حداقل به حرفهایی که میزنند عمل کنند. این نوع برخوردها انسان را بیانگیزه میکند و باعث میشود که معلوم نباشد آیا حسن رحیمی در المپیک کشتی خواهد گرفت یا نه.
در باره این بخش قضیه مفصلاً صحبت خواهیم کرد. آیا شما به عنوان قهرمان وزن ۵۵ کیلو برای آینده پس از خود پشتوانهای میبینید؟ آیا در این زمینه کار شده است؟
خدا را شکر آقای رسول خادم دارند تلاش میکنند. مسابقات مختلفی برگزار میشود و ایشان قواعد و قوانینی را گذاشتهاند که واقعاً کشتیگیر وادار شود زحمت بکشد. الان در وزن ۵۵ کیلوگرم کشتیگیر جوانی داریم که به مسابقات جوانان جهان اعزام شده و مدال طلا گرفته و پشتوانه خوبی است، به شرط این که کشتی را رها نکند و ادامه بدهد میتواند پشتوانه خوبی برای حسن رحیمی باشد. ما کشتیگیرهای خوبی داریم، ولی در یکی دو وزن واقعاً بین کشتیگیرهای ما فاصله وجود دارد.
منظورتان وزنهای اول و دوم است؟
نه، الان در اردوی تیم ملی محمد طلایی سبکوزن و قهرمان جهان است. غلامرضا محمدی و رضا لایق همین طور. الان سبکوزنهای خوبی داریم که دارند کار میکنند. مربی خود من در مسابقات جهانی آقای غلامرضا محمدی بودند و ما با هم کار کردهایم و رابطه عاطفی خیلی خوبی با هم داریم و میدانیم چه باید بکنیم و کجا با کدام سبک کشتی بگیریم. این که من قهرمان جهان میشوم حاصل سه ماه و یک سال کار نیست. حاصل پنج شش سال زحمتی است که در اردوها و مسابقات کشیدهام و بالاخره مزدش را در مسابقات جهانی گرفتم.
پس با این اوصاف آینده وزن ۵۵ کیلو را خوب میبینید؟
بله، خوشبختانه در ۵۵ کیلو کشتیگیرهای خوبی داریم، ولی مدال طلای حسن رحیمی باید برایشان انگیزه شود که بتوانند بیشتر زحمت بکشند. حسن رحیمی بالاخره فوقش سه چهار سال دیگر کشتی میگیرد و باید کسانی بیایند و مدالهای او را تکرار کنند.
از حرف شما این طور برداشت میکنم که باید توجهات و تشویقهای خاصی در مورد شما صورت بگیرد تا کشتیگیرهای بعد از شما انگیزه داشته باشند پا جای پای شما بگذارند.
وقتی یک جوان میآید و از من میپرسد حالا که قهرمان جهان شدی چه امکاناتی را در اختیارات قرار دادند؟ آیا آیندهات را تأمین کردند؟ و وقتی جواب میدهم نه، هیچ چیزی به من ندادند، هیچ کاری برای ما انجام ندادند، پای حرفهایی که زدند نایستادند و فقط وعده و وعید بود و فقط از کشتیگیرها مدال میخواهند، چه توقعی میتوان داشت که آن جوان بخواهد همانند من قهرمان جهان شود؟ ما بعد از ۴۸ سال یعنی بعد از نزدیک به نیمقرن تیم کشتی آزاد ایران را در خارج از کشور قهرمان جهان کردیم، ولی از مقابل چنین چیزهایی که قیمتی نمیشود روی آنها گذاشت، خیلی راحت میگذرند. اصلاً نمیخواهم روی کاری که انجام دادیم قیمت بگذارم، ولی حداقل انتظار این است که به این کار بزرگ توجه شود. مگر امثال من تا کی میتوانند کشتی بگیرند؟
ما کار فوقالعاده باارزشی کردیم، ولی یکسری از مسئولین واقعاً کملطف هستند و هیچ توجهی به عظمت این کار ندارند. تیم قهرمان جهان شده است و ما با حداقل امکانات کارمان را انجام داده و پرچم ایران را بالا بردهایم و اگر به ما توجه کنند مگر چیزی از آنها کم میشود یا به قدر و قیمتشان افزوده میشود؟ ما عمر و زندگیمان را پای این ورزش گذاشتهایم و داشتن یک مسکن یا خودرو حداقل پاداشی است که در برابر این همه تلاش و کسب افتخاری به این بزرگی باید دریافت کنیم.
خدا را شکر محتاج کسی نیستیم، ولی حسن رحیمیها آینده دارند. من الان از درسم عقب افتادهام، شش ماه است خانوادهام را ندیده و دائماً در اردوهای تیم ملی بودهام. بالاخره هر کسی ظرفیتی دارد. این همه سختی را تحمل میکنی و گاهی در طول سال ۲۰ کیلو شاید هم بیشتر از وزن بدنم کم میکنم و هزار جور صدمه و آسیب را به جان میخرم، ولی مسئولین ابداً توجه نمیکنند.
در قهرمانی جهان گاهی حریفان اصلی نمیآیند. آیا در این دوره حریفان اصلی شما حضور داشتند؟
مطلبی که شما اشاره میکنید مربوط به مسابقات پایینتر از قهرمانی جهان است. شاید در جام جهانی همه حریفها نیایند و همین طور مسابقات آسیایی. روی کلمه شاید تکیه میکنم، چون غالباً همه میآیند. در سبکوزن یعنی وزنی که من دارم کشتی میگیرم، همه کشتی میگیرند. با این که پنج شش کیلو وزن کم میکنند، ولی همیشه کشتی میگیرند. در مسابقات جهانی هم همه حریفانم آمده بودند.
حریفی که بهطور ویژه مد نظرتان بود و قصد داشتید از او ببرید حضور داشت؟
بله، همه حریفهایم حضور داشتند. حریف گرجیام که نایب قهرمان المپیک شده، یک وزن بالاتر رفته بود. البته با او هم مشکلی نداشتم، چون تا به حال سه بار از او بردهام، ولی متأسفانه در المپیک من باختم و او از آن گروه به فینال رفت. بعد حریف روسیام، جمال اوتار سلطانف بود که او هم یک وزن بالاتر رفت. اینها وزنشان زیاد بود و نتوانستند به اندازه کافی وزن کم کنند. بقیه هم حریفهای اصلیام بودند که همه هم آمده بودند. کرهشمالی قهرمان جهان و حریف روسیام که در مسابقات جهانی او را بردم و قهرمان اروپا و قهرمان جوانان جهان بود. حریف دیگر گرجیام هم حضور داشت که در مسابقات جام جهانی باکو به او باخته بودم و او در واقع نفر دوم بعد از کسی بود که یک وزن بالاتر رفته بود. توانستم حریف هندی را ـکه در مسابقات المپیک به او باخته بودمـ در فینال ببرم. همه حریفان اصلیام آمده بودند، ولی خدا را شکر که شرایط روحی و بدنی خوبی داشتم و خوب هم تمرین کرده بودم و باید مدال طلا را میگرفتم که خدا را شکر گرفتم.
شما در روز چقدر تمرین میکنید؟
اگر یکی دو ماه به مسابقات مانده باشد، کارهای استقامتی انجام میدهیم، یعنی صبح از ده تا دوازده الی یک بعد از ظهر و سپس از ساعت پنج و شش تا ساعت هفت و هشت عصر تمرین میکنیم که مجموعاً پنج شش ساعت در روز میشود.
در روزهای عادی چطور؟
الان حول و حوش شش ماه است که به بدنم فشار آوردهام و تمرینات کشتی هم حرفهای است و آماتور نیست. کشتی رشتهای است که باید در آن خطر کنید. روزهایی بود که بهقدری به بدنم فشار میآمد که از شدت درد نمیتوانستم بخوابم و باید با قرص میخوابیدم. ده روز مانده به مسابقات تمرینات سرعتی با فشار زیاد و زمان کم انجام میشوند. چهار پنج روز مانده به مسابقات هم به رژیم و وزن کم کردن میگذرد، ولی الان که مسابقه ندارم، دارم استراحت میکنم و برای یک ماه روی تشک نمیروم و به استخر میروم و فوتبال یا والیبال بازی میکنم که به اصطلاح کشتیگیرها بدنم ول نشود. بعد که استراحت کامل کردم و وقتی میل به تمرین پیدا کنم به سراغ تمرینات کشتی میروم، چون واقعاً الان میل ندارم و حرف تمرین و کشتی که میآید حالم بد میشود.
به خاطر بیتوجهیهایی که شده است؟
هم بیتوجهیها و هم فشارهایی که در تمرینات و مسابقات تحمل کردم. واقعاً میخواهم برای مدتی از این چیزها دور باشم و درستش هم همین است. الان اگر از کشتی دوری نکنم، دو سه ماه دیگر که میخواهم تمرین کنم نمیتوانم. من الان باید به بدنم استراحت بدهم و تمرین کشتی نکنم، اما با شنا و ورزشهای دیگر مراقب باشم بدنم رها نشود تا شرایط بدنی و جسمی من بهگونهای باشد که دو سه ماه دیگر که به سراغ کشتی میروم میل به تمرین داشته باشم.
مثل یک شاگرد کنکوری که یک دوره استراحت برای خودش میگذارد تا از درس زده نشود.
دقیقاً همین طور است، اما آن کجا و این کجا!
آیا در کشتی شگرد خاصی دارید؟
اگر تعریف از خود تلقی نشود، اسلحه من زیر گرفتن است. زیر گرفتن یعنی گرفتن پا. به گفته مربیان، آقایان رسول خادم و محمد طلایی که خودشان از بهترین زیرگیرهای دنیا بودهاند به من میگویند تو یکی از بهترین زیرگیرهای دنیا هستی و میتوانی هر دو پا را بگیری و هر جوری که هستی به هر دو پا میرسی و این مهارتی است که تو داری. این حرفی است که به من میزنند.
چرا کشتیگیرهای قدیمی چندین دوره توان شرکت در المپیک را داشتند و مثلاً مرحوم تختی در چهار دوره المپیک شرکت کرد، اگر با ناداوری طلا نمیگرفت، نقره را میگرفت، ولی حالا کشتیگیرها این قدر زود کنار میروند؟
من نمیخواهم خدای ناکرده ارزش مدالهای بزرگان کشتی را پایین بیاورم، ولی در آن زمان کشتی گرفتن خیلی آسانتر بود.
چرا؟
چون قوانین سادهتر بودند و از این گذشته جز ایران و روسیه کسی کشتی بلد نبود، ولی الان کشوری مثل مجارستان برای خودش سبک کشتی دارد یا مثلاً مولداوی میآید و قهرمان جهان میشود. قبلاً این طور نبود. یک کشور روسیه بود و ایران که صاحب سبک و کشتی را بلد بودند. کشتی آسانتر بود. البته تمرینات صحیح تأثیر فراوانی دارد، ولی این طور نیست که عمر کشتی یک کشتیگیر دست خودش باشد. احسان لشکری بدن فوقالعاده قبراق، سرحال و آمادهای دارد، ولی در تمرینات چنان وضعیت بدی برایش پیش آمد و طوری فریاد کشید که همه ما تمریناتمان را رها کردیم. اگر زانوی احسان لشکری آسیب نمیدید، صد در صد مدال طلا را برده بود. الان تمرینات کشتی خیلی سنگین شده است و حسابش را بکنید چندان هم علمی نیست. گاهی باید روی تردمیل با چنان سرعتی بدوی که ضربان قلب به ۲۶۰ برسد، درحالی که ضربان قلب بالاتر از ۱۸۰ علمی نیست. کشتی در همه جای دنیا همین طور است.
یکی از دلایلی هم که کشتیگیران قدیمی سه چهار دوره برای المپیک تاب میآوردند این بود که مسئولین قدر میدانستند و واقعاً کشتیگیر جایگاه بالایی داشت.
قطعاً کشتیگیر نباید دغدغه مسائل دیگر را داشته باشد تا وقتی روی تشک کشتی میرود انگیزه کافی برای برد داشته باشد.
به نظر من حالا دیگر حوصلهها خیلی کم شده است و کشتیگیر نمیتواند دوام بیاورد. از طرف دیگر وقتی مرحوم تختی را مثال میزنید که توانست در چهار دوره المپیک کشتی بگیرد، سنگینوزن بودند. عمر کشتی گرفتن در اوزان بالا بیشتر است. غلامرضا محمدی آمد و چهار تا مدال گرفت و رفت، چون وزن کم و فشار زیادی را تحمل میکرد، ولی سنگینوزن این طور نیست و وزن کم نمیکند. وزن کم کردن خیلی به بدن آسیب میرساند. من الان ۲۳ سال بیشتر ندارم، ولی نهایتاً سه چهار سال دیگر میتوانم کشتی بگیرم، ولی مراد محمدی تازه در ۲۵ سالگی وارد تیم ملی میشود و سه چهار سال بعد هم کشتی را کنار میگذارد، چون هم سن و سال بالا میرود و هم وزن کم میکنید. هر سال بیشتر روی وزن آدم میآید و وزن کم کردن سختتر میشود. اگر امسال مرا موقع وزنکشی میدیدید، متوجه میشدید منظورم چیست، درست مثل یک میت شده بودم. آسیبدیدگی در کشتیگیرها خیلی بالاست. همین الان نمیتوانم چهارزانو بنشینم، حالا دیگر خدا رحم کند بعدها را. سر سفره با این که از پدرم و مادرم خجالت میکشم، اما مجبورم پایم را دراز کنم، چون نمیتوانم زانویم را تا کنم و درد میکشم.
آیا وضع قوانین جدید به نفع کشتی شده است؟
بله و مخصوصاً به نفع کشتی ایران؛ چون ایرانیها واقعاً کشتی میگیرند و با قوانین جدید هر کسی که کشتی بگیرد، برنده میشود و ایرانیها هم واقعاً کشتی میگیرند. در قوانین قبلی من مثلاً یک حریف درجه دو را در تایم اول ۶ـ۰ میبردم و در تایم دوم مساوی میشدیم و با تُست بهطور شانسی قرعه به نام حریفم میافتاد که بیش از ۹۰ درصد برنده بود، به این ترتیب ۱ـ۱ میشدیم و در حقیقت شش امتیازی که در تایم اول گرفته بودم با امتیازی که حریف در تایم دوم کسب نکرده بود یکی بود، درحالی که الان دیگر این طور نیست و من اگر در تایم اول شش امتیاز بگیرم، یک امتیاز دیگر که کسب کنم برنده میشوم و کشتی تمام میشود. الان کشتی دیدنی شده است و باید فن اجرا کرد. واقعاً الان از دیدن کشتیهای آزاد لذت میبرم، چون فن رد و بدل میشود و هر کسی که میخواهد برنده شود باید فن بزند. دیگر رندی و زرنگی کاربرد ندارد. آن موقع پشت سر هم حمله میکردی و یک دفعه یک جا پایت از تشک بیرون میرفت و کشتی را میباختی، ولی الان کشتی باید هجومی باشد و ما هم داریم هجومی کشتی میگیریم. شرایط تمرینی ما جوری شده است که خدا را شکر با وجود آقای خادم دیگر مشکل بدنی نداریم. زمانی بود که ما به بدنمان میباختیم، یعنی کشتیگیرهای ما از شدت خستگی میباختند، ولی الان همه کشتیگیرهای دنیا را میاندازیم. آقای خادم یکسری تمرینات تخصصی به ما میدهند که میتوانیم بر خستگیمان غلبه کنیم. شرایط و قوانین جدید کشتی هم خیلی به ما کمک کرده است، چون امتیازاتی که مثلاً در تایم اول میگیریم، در تایم بعد حذف نمیشود. قبلاً یک حریف حمله میکرد و یکی دفاع. طبیعی است حریفی که حمله میکند زودتر خسته میشود، ولی اخطاری به حریفی که دفاع میکرد نمیدادند، اما الان اگر حمله کردید و طرف فقط دفاع کرد، به کشتیگیری که دفاع میکند اخطار و به حریفش یک پوئن میدهند…
یعنی اگر طرف ۳۰ ثانیه کاری نکند، به کشتیگیری که حمله میکرده است یک امتیاز داده میشود.
دقیقاً همین طور است. همین باعث میشود حالا که کشتیگیر یک امتیاز عقب افتاده است حمله کند و در نتیجه کشتی زیبا و فنهای زیادی رد و بدل میشود.
الان وضعیت بودجه فدراسیون کشتی چگونه است، چون ظاهراً حتی هزینه اعزام را هم فرد دیگری داده است.
من از بودجه فدراسیون خبر ندارم، ولی اوضاع امکانات و تسهیلات را خیلی بد میبینم.
به نظر شما اگر باشگاههای بزرگ غیر از فوتبال از ورزشهای دیگر مخصوصاً کشتی ـکه مدالآور استـ حمایت کنند، نتیجه مثبتی گرفته میشود؟
خیلی زیاد. ما الان لیگ برتر داریم. صادقانه بگویم اگر لیگ برتر نبود، شاید من الان اینجا نبودم. اگر لیگ نبود واقعاً کشتی نمیگرفتم. چرا باید کشتی میگرفتم؟ هیچی نمیدهند. من در وزن ۵۵ کیلوگرم نفر سوم جهان شده بودم، سازمان تربیتبدنی بعد از دو سال ۱۰ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان به من داد. من فقط ۱۰ میلیون تومان خرج بدن و تغذیهام کردم. گفتم باشد، عیبی ندارد. انشاءالله سال دیگر طلا میگیری و وضع عوض میشود و هی به خودم دلداری میدادم. باز خدا را شکر که لیگ برتر هست و بچهها را در حد ۵۰، ۶۰ میلیون تومان حمایت میکنند. دو کیلو ارفاق است و زیاد هم وزن کم نمیکنند که به آنها فشار بیاید. لیگ برتر فشرده است و هر هفته باید وزن کم کنی و برسی، ولی خیلی خوب است. اگر تیم بدهند و همه کشتیگیرها را بیاورند و حمایت کنند خیلی خوب میشود. آن قدرها هم هزینه ندارد، یعنی اگر یکی بخواهد یک تیم کشتی بدهد، واقعاً با یک قرارداد یک فصل یک فوتبالیست میتوانند یک تیم لیگ برتر بدهند.
حتی شاید با نصف آن هم بشود.
همین طور است. در لیگ برتر وقتی قرارداد میبندید، اگر نفر اول تیم ملی باشید، سقف قرارداد را میگیرید، نفر دوم، سوم و پایینتر تیم ملی باشید مبالغ کمتری میگیرید. الان خوشبختانه لیگ برتر هست و سقف قراردادهای ما فوقش ۵۰، ۶۰ میلیون تومان است. مثل فوتبالیستها نیستیم که قراردادهای میلیاردی میبندند. باز خدا را شکر که این هست، وگرنه خدا میداند وضع ما چطور میشد. من سوم دنیا که شدم، در لیگ دو کشتی و ۵۰ میلیون تومان گرفتم. انشاءالله لیگ کشتی وضعیت بهتری پیدا کند و وضع قراردادها هم بهتر شود. واقعاً خیلی خوب میشود که باشگاههایی مثل پرسپولیس و استقلال تیم کشتی هم بدهند. مگر چه چیزی از آنها کم میشود؟ اگر این طور شود واقعاً خیلی خوب میشود.
پس الان از وضعیت دستمزدها در لیگ برتر راضی هستید و این جور نیست که قرارداد سال جدید را ببندید، ولی هنوز پول قرارداد سال قبل را نگرفته باشید.
تا به حال برایم چنین موردی پیش نیامده است، ولی تیمهایی هستند که این طور شدهاند. مثلاً مبلغ قرارداد یک کشتیگیر جوان ۵۰ میلیون تومان بوده، او آمده و وزن کم کرده و کشتی گرفته، تیم است و نتیجه نگرفته است. مگر همه تیمها باید قهرمان لیگ برتر شوند؟ بالاخره تیمی که دو میلیارد هزینه میکند با تیمی که ۵۰۰ میلیون هزینه میکند فرق دارد. حالا از ۵۰۰ میلیون ۴۰۰ میلیونش را داده و ۱۰۰ میلیون تومانش مانده است. بعضیها هنوز از پارسال پولشان را نگرفتهاند.
آیا شما برای باشگاه خاصی کشتی میگیرید؟
نه، لیگ ما دو ماه و نیم فوقش سه ماه طول میکشد. شما برای این سه ماه در فدراسیون قرارداد مینویسید که مثلاً ده تا کشتی میگیرم. قرارداد را مینویسید و کشتی هم میگیرید، حالا تیم نتیجه گرفت یا نگرفت باید پولتان را بگیرید، چون زحمتتان را کشیدهاید. امسال هم که تیم ملیها نمیتوانند در لیگ برتر کشتی بگیرند.
چرا؟ میخواهند از کشتیگیران جوانتر استفاده کنند؟
نه، میگویند به تیم ملیها فشار نیاید و وزن کم نکنند.
بالاترین مبلغ قرارداد شما تا به حال چقدر بوده است؟
پارسال بود که ۶۰ میلیون تومان گرفتم.
و هنوز طلا نگرفته بودید.
نه، ولی نفر اول تیم ملی بودم. الان پنج سال است که من در ایران حتی یک امتیاز هم به کسی ندادهام.
با توجه به شرایط فعلی برای کسی که میخواهد کشتی قهرمانی را شروع و دنبال کند، چه پیشنهادی دارید؟
توصیه میکنم کشتی را برای سلامتی بگیرند، ولی برای حرفهای دنبال نکنند، چون واقعاً چیزی ندارد. پیشنهاد صادقانه من این است. کشتی خیلی چیزها به ما داده است: شخصیت، پهلوانی، عزت و معرفت. کشتی فقط کشتی گرفتن نیست. کشتی آدم را بزرگ میکند و چیزهایی را به آدم یاد میدهد که ویژگیهای پهلوانی و قهرمانی است. رشته بسیار خوبی است، ولی به نظرم در حد حرفهای ضرورتی ندارد دنبال کنند. برای سلامتی و این مواردی که گفتم خیلی خوب است. در حد حرفهای آدم اذیت میشود و آسیب میبیند و چیزی هم برای آدم ندارد. من به صورت حرفهای دنبال کردم و قهرمان آسیا و دنیا هم شدم و وضعیتم این است. هر کسی از من میپرسد، اگر سفره دلم را برایش باز کنم، از حرفهایم واقعاً خسته میشود و گریهاش میگیرد. خیلیها فکر میکنند فلانی قهرمان جهان شده است و تمام! نمیدانند حالا که حسن رحیمی قهرمان شده است، هیچی به او ندادهاند. مگر این که وضعیت عوض شود، وگرنه کشتی با این وضعیت نمیتواند ادامه بدهد. آدم یک بار به خاطر دلش کشتی میگیرد، بعد از آن دیگر چه انگیزهای دارد که کشتی بگیرد؟ وقتی این قدر به بدنش فشار میآورد، اگر از نظر روحی حمایت و تقویت نشود، دیگر بدن هم یاری نمیکند. من هنوز خودم باور نمیکنم بعد از نزدیک به نیم قرن مدال طلای جهانی را گرفتهام. کار بسیار بزرگی بوده است، ولی اینها دارند با بیاعتناییها و بیتوجهیهایشان نه به من که به جامعه کشتی بیاحترامی میکنند. انگار کشتی با حداقل امکانات و این همه بیتوجهی وظیفه دارد برود و مدال بگیرد، اما فوتبال باید هزینههای هنگفتی را ببلعد و هیچ نتیجهای هم نگیرد و با کوچکترین موفقیتی در حد جشن ملی هم از آن تقدیر شود.
آیا همه این حرفها را نقل کنیم؟
من حرفهای بسیار سنگینتر از این میخواستم بزنم. الان دارم رعایت میکنم. ما این قدر این حرفها را زدهایم و اثری نداشته است که اغلبمان به این نتیجه رسیدهایم که باید سکوت کنیم. من چند روز پیش با شبکه خبر مصاحبه کردم و گفتم بروید از آقای رضایی بپرسید، چون من واقعاً دیگر حرفی برای گفتن ندارم و ترجیح میدهم سکوت کنم.
با وجود این همه مشکلاتی که کشتی ما با آنها دست به گریبان است، عوامل موفقیت تیم ملی کشتی آزاد را چه میدانید؟
همدلی تیمی و همدلی کادر فنی و از همه مهمتر حضور آقای رسول خادم و مدیریت درخشان ایشان که حقیقتاً دارند زحمت میکشند. من واقعاً مدالم را مدیون ایشان هستم. اگر ایشان و کادر فنی یعنی آقایان غلامرضا محمدی، علیرضا رضایی، محمد طلایی، آقای بیات سرپرست تیم و تمام کسانی که زحمت میکشند باعث شدند تیم ملی کشتی ایران بتواند بعد از ۴۸ سال در خارج از کشور قهرمان جهان شود.
و بعد از یازده سال پس از آن که در سال ۲۰۰۲ در تهران قهرمان جهان شد…
همین عوامل باعث شدند بتوانیم نتیجه خوبی بگیریم. اگر مهدی تقوی هم شرایط خوبی داشت، میتوانست مدال بگیرد.
مدیریت آقای رسول خادم را چگونه ارزیابی میکنید؟
ایشان در کشتی ثابت شدهاند. قهرمان جهان، قهرمان المپیک و یکی از بااخلاقترین و باشعورترین کشتیگیران تاریخ کشتی ما هستند و حضورشان خیلی به بچهها روحیه و انگیزه میدهد. حرف زدنشان، تمریناتشان و توصیههایشان همه ارزشمندند و بدون کوچکترین ادعایی دارند کار میکنند و خدا نمیگذارد این همه زحمت و اخلاص بینتیجه بماند. به نظر من آقای خادم یکی از بهترین مربیان کشتی هستند و در این مدت زحمات طاقتفرسایی را به دوش کشیدهاند و میکشند. ایشان از ساعت شش صبح تا دوازده شب در اردوی تیم ملی بودند و از جان و دل مایه میگذاشتند و با تک تک بچهها کار میکردند، طوری که این اواخر واقعاً ضعیف شده بودند. همه زندگی و وجودشان را برای کشتی گذاشتهاند. شخصیت بینظیر و آدم بسیار بیادعا و بزرگی هستند. یک مرد واقعی، یک مربی و معلم خوب. همان طور که قبلاً هم گفتم من مدالم را مدیون ایشان هستم.
با توجه به شرایط فعلی کشتی ایران تمایل دارید در لیگهای خارجی کشتی بگیرید؟
نه، الان شرایطم بهگونهای است که دلم میخواهد پیش پدر و مادر و خانوادهام باشم و استراحت کنم. الان حال و حوصله هیچ چیزی را جز این که در خانه باشم و استراحت کنم ندارم. میخواهم مدتی از این هیاهوها و فشارها دور باشم تا بعد ببینم میخواهم چه کار کنم و چه برنامهای را در پیش بگیرم.
الگوی شما در کشتی چه کسی بوده است؟
الگوی ورزشیام از بچگی آقای علیرضا دبیر بودند و دوست داشتم مثل ایشان کشتی بگیرم. دلم میخواست مثل غلامرضا محمدی جنگنده و مثل محمد طلایی زیرگیر باشم. همیشه دوستشان داشتم و به خودم میگفتم یعنی میشود یک روزی از نزدیک اینها را ببینم؟ آن روزها آقای خادم را نمیشناختم. بعدها که کشتیها را دنبال کردم، دیدم در سنگینوزن به چه شکل حیرتانگیزی زیر میگیرند و چقدر خوشفکر هستند و چه انعطاف بدنی بالایی دارند. بعد که مربیام شدند، دیدم از نظر اخلاقی و شخصیتی یک مرد ایدهآل هستند و واقعاً به داد کشتی ایران رسیدهاند و اگر ایشان بروند واقعاً نمیدانم باید به چه کسی اعتماد و با چه کسی تمرین کنم. انشاءالله بمانند و ما هم زیر سایه ایشان تمرین کنیم و در برابر این همه زحمتی که میکشند، لااقل با مدالهایمان به ایشان خسته نباشید بگوییم. وقتی طلا گرفتم ایشان خیلی خوشحال شدند. قبل از این که برویم میگفتند: «حسن! مگر این که به خودت ببازی». من هم رفتم و خدا واقعاً کمک کرد و توانستم طلا را ببرم.
شما در کشتی به صرفاً برد فکر میکنید یا رقابت سالم؟ مثلاً اگر پای حریفتان آسیبدیده باشد، همان پا را میگیرید یا سراغ پای سالمش میروید؟
الگوی همه ما کشتیگیرها مرحوم غلامرضا تختی است. بهشخصه کشتیگیری نیستم که پای آسیبدیده حریفم را بگیرم. حتی در مسابقات جهانی اخیر من فتیله حریف کرهجنوبی را گرفته بودم و به پایش فشار آمد و پایش را گرفت. وقتی احساس درد کرد، پایش را رها کردم، درحالی که امکان داشت از جا بلند شود و بتواند مرا خاک کند. میتوانستم او را بتابانم و یک پوئن از او بگیرم، ولی وقتی پایش را گرفت، رهایش کردم. یک دقیقهای هم کشتی را متوقف کردند و به پایش اسپری زدند و باز برگشت. آقای خادم به من گفتند: «چرا رهایش کردی؟» گفتم: «پایش درد گرفت».
راهکارهایی که برای بهبود وضعیت کشتی دارید، کدامند؟
مشکل زیاد است، اما مهمترین آنها مشکلات مالی و بیتوجهی است. هیچ چیزی سر جای خودش نیست. قهرمان جهان آمده است، عزتی! احترامی! هیچ! تیم ایران قهرمان جهان شده است. آقای هدایتی که ربطی به کشتی ندارد، روی جوانمردی، درک و آگاهی بالایی که نسبت به ورزش دارند، به ما سکه میدهند. ایشان اسپانسر تیم فوتبال استیلآذین هستند. یک آدم فوتبالی از جیب خودش به کشتیگیرها هدیه میدهند و به این شکل بچههای کشتیگیر را حمایت و تشویق میکنند. باید کشتیگیرها را حمایت کنند. حیف است. وضع به این صورت پیش برود، دیگر کشتی را هم نخواهیم داشت که برایمان مدال بیاورد. الان آدمهای بزرگی مثل آقای رسول خادم هستند که شده است از جیب خودشان خودشان خرج کنند نمیگذارند چراغ کشتی خاموش شود. معلوم نیست دیگر کسی با این همه عشق و علاقه بیاید و در کشتی کار کند. کشتی یک ورزش سنگین است و تغذیه واقعاً در آن نقش تعیینکنندهای دارد. ما با عدسپلو و قیمهپلو رفتیم و قهرمان جهان شدیم. حالا ببینید اگر واقعاً به امکانات ما برسند، همه بچهها طلا میآورند یا نه؟ ورزشکاران سایر رشتهها اگر امکاناتشان را با فوتبال مقایسه میکنند، خدای ناکرده به خاطر این نیست که ما با فوتبالیستها دشمن هستیم. خود من با خیلی از آنها دوست هستم. حرف سر این است که متمرکز کردن این همه بودجه روی رشتهای که جواب هم نداده است و محروم کردن سایر رشتههایی که بعضاً مدالآور و افتخارآفرین هم هستند، چیزی است که نه خدا میپسندد و نه خلق خدا. کشتی رشته اول مملکت است و ما رفتیم و افتخارآفرینی کردیم. نمیگوییم بیایند نفری یک میلیارد به ما پول بدهند، ولی دستکم کمی توجه کنند.
حرف اینجاست که اگر بودجه فوتبال صرفاً از بخش خصوصی تأمین میشد، باز قابل توجیه بود، ولی وقتی این هزینهها از بیتالمال صرف میشود، سئوال این است که چرا منحصراً فوتبال باید از آن سهم ببرد و ورزشهای دیگر محروم بمانند؟ آن هم وقتی که بازدهی آن چنانی ندارد.
همین طور است. تیم فوتبال باید برود و ۴۰ تا مسابقه بدهد تا تازه در سطح آسیا مطرح شود و گاهی گداری با بدبختی به آستانه جام جهانی برسد و در همان اول راه متوقف شود و آن وقت بیایید ببینید چه امکاناتی در اختیارشان قرار نمیدهند! پاداشهای میلیاردی میگیرند، خودرو میگیرند و هزار امکانات دیگر، ولی کشتی همیشه مظلوم واقع شده و همیشه هم مدال آورده است.
توقع در حد ۱۰۰، امکانات زیر صفر!
در کشتی دقیقاً وضع همین است. میخواهم این را صراحتاً به مسئولین بگویم که با این همه بیتوجهی دستکم لطفاً از کشتیگیرها این همه توقع نداشته باشند. انگار فقط کشتی مسئول مدالآوری است! اگر هست که هم استعدادش را دارد، هم غیرت و توانش را، شما هم مطابق شأن و منزلتش با آن رفتار کنید.
حتی صدا و سیما هم فوتبال فلان باشگاه اروپا را زنده پخش میکند، ولی مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان را جز مسابقات فینال پخش نکرد.
اینها که مشکلات درجه دهم ما هستند! فوتبال محلات را هم نشان میدهند، اما کشتی جهانی را نشان نمیدهند. آدم سر در نمیآورد اگر این رسانه صدا و سیما متعلق به همه مردم است و خصوصی نیست، چرا به ورزش که میرسد خصوصی عمل میکند؟ برای شخص من همین که پرچم کشورم را بالا بردم و دور افتخار زدم و روی سکوی اول قرار گرفتم کافی است و نیازی ندارم کشتیام پخش بشود یا نشود، ولی پخش مسابقات در این سطح باعث تقویت نشاط و روحیه ملی میشود. به هر کسی که میرسم، میپرسد: «چرا کشتیهای شما را پخش نکردند؟ ما از طریق رادیو با قطع و وصل و بدبختی کشتیها را دنبال میکردیم». جوابی ندارم بدهم. همه جوره به کشتی ظلم میشود. اصلاً نمیدانم از کجا بگویم و تازه اگر هم بگویم، کو گوش شنوا؟ در نتیجه همه ما بالاخره به این نتیجه میرسیم که سکوت کنیم. به هر حال ما تا جایی که توانمان برسد مسائل را مطرح میکنیم. خدا کند مثمر ثمر باشد و حرکتی انجام شود.
ممنون از وقتی که در اختیار ما گذاشتید.