توهین زن توریست آمریکایی به مردان ایرانی +عکس

یک زن گردشگر آمریکایی با انتشار یادداشتی در پایگاه استرالیایی نیوز (News) به جای انعکاس زیبایی ها و شگفتی های ایران، تمام یادداشت خود را به برخورد مردان ایرانی با وی اختصاص داده و مدعی شده که سفری سخت را در ایران تجربه کرده است.

در این یادداشت آمده است: «وقتی با دوستم در یک مغازه هندوانه فروشی نشسته بودیم و صاحب مغازه به گرمی از ما پذیرایی میکرد، یکی از چند مردی که در آن جا حضور داشتند شروع به فیلم برداری از ما کرد. دوربین او به سمت جمع نبود بلکه روی من زوم کرده بود و به آرامی و از روی عمد روی بدن من بالا و پایین می رفت. چشم دوست او نیز به صفحه دوربین بود و با دوستش به گفتگو و خندیدن مشغول بودند.

این جایی بود که یک دختر جسور، دوربین را از دست او می گرفت یا داد می کشید و کار زشت آن ها را فاش می کرد. اما امروز من آن دختر نیستم؛ من ترسیده بودم و شوکه شده بودم و نمی توانستم عکس العملی نشان دهم چرا که می ترسیدم پایان بدی را برای آن شب که می توانست پایان خوشی داشته باشد، رقم بزنم.

تنها کاری که می توانستم انجام دهم آن بود که بگویم دیگر وقت رفتن است و با اصرار فروشنده برای ماندن و خوردن یک لیوان چای دیگر، مخالفت کنم. وقتی از مغازه هندوانه فروشی بیرون آمدیم من سعی می کردم که تصویر آن مرد شکم گنده را از ذهنم پاک کنم…»

در حالی که تمام این یادداشت به نقل مواردی این چنینی اختصاص یافته است، چندی پیش  “سوزی گریگ” دختر ۲۶ ساله استرالیایی ضمن سفر به ایران با انتشار یادداشتی در همین وب سایت عنوان کرده بود: «احساس امنیتی که من به عنوان یک دختر تنها در ایران داشتم، از بسیاری دیگر از جاهای دنیا، بیشتر بود.»

او در قسمتی از یادداشت خود می گوید: «مردهای ایران عموما انسان های بسیار محترمی بودند؛ مردم به خاطر اینکه من چهره ای ایرانی نداشتم بسیار به من نگاه می کردند، اما این خوب بود. به عنوان یک گردشگر، مردها اصلا قصد بدی نسبت به من نداشتند و اگر بخواهم صادقانه بگویم من در استرالیا احساس ناراحت کننده بیشری نسبت به ایران داشتم.»

Under the fluorescent lighting of a small watermelon shop, five Iranian men and two foreign travellers squat on plastic crates, sipping tea and nibbling fresh melon.

“We take a picture together?” The polite shopkeeper holds up his phone, looking at me hopefully.

It would be improper for a lone woman to take a photograph with this group of men, but I am with my boyfriend — temporarily deemed husband — and that’s socially acceptable.

Besides, the Iranian shopkeeper has been kind to us, providing heaps of melon, chai, and excellent conversation over the past few hours. Who am I to deny him a photo with the first American he’s met in years?

The shopkeeper and his closest friend stand up and pose next to us travellers, flashing kind, innocent smiles. The others, however, are less honourable.

As one of the men snaps photos with the shopkeeper’s phone, the remaining two continue squatting. One of them, a potbellied man with thick glasses, pulls out a small camera phone and starts recording a video.