توضیحات علیرضا حیدری درباره بازیگر شدنش

در این فیلم سینمایی که پروانه نمایش آن هم صادر شده و در کشور اوکراین فیلمبرداری شده، دارنده مدال برنز المپیک ٢٠٠۴ به یاد دوران قهرمانی خود وزن زیادی کم کرده و روی تشک رفته است.

قهرمان سابق کشتی ایران معتقد است نمایش این فیلم می‌تواند نقش کلیدی‌ای در بالا بردن جذابیت کشتی در میان مردم ایران داشته باشد. در ادامه، گفت‌و‌گوی «شهروند» را با علیرضا حیدری پیرامون اولین تجربه بازیگری‌اش و همچنین حال و روز کشتی می‌خوانید:

خبر نقش‌آفرینی شما در یک فیلم سینمایی کمی تعجب‌برانگیز بود. دراین‌باره صحبت کنید.

از سوی احمد نجفی پیشنهاد ایفای نقش در این فیلم به من شد و من هم‌چون فهمیدم این فیلم مربوط به کشتی است و می‌تواند به این رشته کمک کند،‌ آن را قبول کردم. البته تا قبل از این حتی به بازیگری فکر هم نکرده بودم و خیلی دوست نداشتم وارد این عرصه شوم اما چون فقط یک کشتی‌گیر می‌توانست این نقش را بازی کند، پذیرفتم. به‌هرحال کشتی ورزش اول کشور است و باید بیش از این دیده شود.

از ماجرای این فیلم برای مردم توضیح می‌دهید؟

این فیلم «من یک ایرانی‌ام» نام دارد و می‌تواند روح پهلوانی در رشته کشتی را زنده کند. از نظر من بعد از انقلاب نتوانستیم یک پهلوان در رشته کشتی معرفی کنیم و فقط در رسانه‌ها و میان مردم از این لفظ استفاده می‌شود. داستان این فیلم هم ماجرای کشتی‌گیری است که مهاجرت کرده و طی اتفاقاتی که برایش رخ می‌دهد، شخصیت یک اسطوره به خود می‌گیرد. این فیلم می‌تواند کشتی ایرانی را به خیلی از مردم به درستی معرفی کند.

پس به نظر می‌رسد شما هم حسابی از موضوع این فیلم راضی بودید. درست است؟

بله، همین‌طور است. جدا از کشتی این فیلم به بحث مهاجرت می‌پردازد که برخی نمی‌دانند چه اتفاقی برایشان بعد از خروج از کشور می‌افتد و بعد از انجام این کار نیمه خالی لیوان را می‌بینند. من خیلی سینمایی نیستم اما فکر می‌کنم فیلم خوبی از آب درآمده و در سینمای امروز که خیلی‌ها دنبال جمع کردن تماشاچی زرد هستند، این فیلم معناگرایی را جلوه داده است.

اثری از شخصیت خود شما هم در این فیلم وجود دارد؟

با نام خودم که در این فیلم شرکت نکردم اما شاید در بخشی از آن، دقیقا طوری با این کشتی‌گیر برخورد می‌کنند که با من در روزهای آخر قهرمانی‌ام رفتار شد. مرا از کشتی بیرون کردند و این فیلم هم از همین‌جا شروع می‌شود. شاید مردمی که مرا خوب بشناسند، با دیدن این فیلم بفهمند که ماجرا کمی برایشان آشناست. من بعد از المپیک ٢٠٠۴ می‌خواستم برای مدال طلای المپیک تلاش کنم اما متاسفانه مرا بیرون کردند.

شما سال‌هاست کشتی را کنار گذاشتید، بازی در نقش یک کشتی‌گیر برایتان سخت نبود؟

شاید جالب باشد بدانید که من برای بازی در این فیلم ١٩ کیلوگرم در ٢ ماه کم کردم تا بتوانم فرم سابق خودم را داشته باشم. ما در سرمای ٣۵ درجه زیر صفر اوکراین این فیلم را فیلمبرداری کردیم که واقعا برایم سخت بود. شاید به اندازه یک نفر که مدال جهانی یا المپیک می‌گیرد، برای بازی کردن در این فیلم سختی کشیدم چون درست به دوران قهرمانی‌ام برگشته بودم.

گفتید در دوران قهرمانی شما را از کشتی بیرون کردند، اخیرا که از فدراسیون خارج شدید نیز همین اتفاق رخ داد؟

خیر، این بار خودم بیرون آمدم. به‌هرحال صندلی‌های کشتی پر است و هر کسی جایگاه خودش را دارد. من فقط یک فیلم بازی کردم و شاید دیگر این اتفاق برایم تکرار نشود اما هنوز هم مردم و هم خودم علیرضا حیدری را به‌عنوان یک کشتی‌گیر می‌شناسیم. وقتی نام علیرضا حیدری را در ذهن خودم تکرار می‌کنم، کنارش یک عکس کشتی می‌بینم. شاید این فیلم بتواند به مردم بفهماند که چرا من در کشتی نیستم.

بعد از المپیک تغییراتی در کادر فنی تیم‌های ملی کشتی به وجود آمد و رسول خادم بالاخره از سرمربیگری تیم‌ملی کنار رفت.

با تمام احترامی که برای رسول خادم قائلم، نمی‌توانم روی شخصیت او هیچ تحلیلی داشته باشم و این فرد را به خوبی بشناسم. خادم براساس تحلیل خودش کار می‌کند و هیچ‌کس نمی‌تواند کارهای او را پیش‌بینی کند. امیدوارم خادم از بحث فنی کشتی کنار برود و اجازه بدهد تا نفراتی که انتخاب شدند، با اعتماد به نفس کارشان را انجام دهند. البته خادم نشان داده که هر پستی هم بگیرد، به مربیگری از همه چیز بیشتر علاقه دارد و آن را به هر کاری ترجیح می‌دهد. به‌هرحال نفراتی که روی کار آمدند، از جنس کشتی هستند و نیاز به اعتماد دارند تا بتوانند نتیجه بگیرند.