واکنش هنرمندان به آلودگی هوا ؛از شعر الناز شاکردوست تا کاریکاتور پریناز ایزدیار + تصاویر
تهمینه میلانی کارگردان سینما که این روزها در حال ساخت فیلم «ملی و راه‌های نرفته‌اش» هست در واکنش به این موضوع نوشت: «تهران زیبای ما دارد خفه می‌شود.»
بیژن بنفشه خواه بازیگر طنز تلویزیون با انتشار عکسی از هوای آلوده تهران به نوشتن این جمله بسنده کرد: «هوای تهران»
رضا صادقی خواننده پاپ نیز با یادی از نماز باران‌هایی که در گذشته خوانده می‌شد نوشت:
«قدیما وقتى آسمون نگاه بارونیش و از سر زمین کم می‌کرد مردم می‌رفتن قبله دعا، نذر می‌کردن از خدا خواهش می‌کردن … و جالب که بارون مى‌اومد و این‌و شاهد بودم .
اون باهم یک صدا شدن برکت داشت، اون یک دل، یک خواسته رو داشتن کارى بود .
کاش یکم از باورهاى قدیمى الان هم بود شاید این دود نفس‌کُش سایه‌اش و از سر این شهر کم می‌کرد .
مردم عزیز اهـواز و سیستان بلوچستان خیلى وقته این درد نفس‌گیر رو تحمل می‌کنن. شاید این تنگى نفس، آقایان پشت میز نشین پایتخت رو به این اندیشه واداشت که هـوا بس ناجوانمردانه سم است.
خدایا خودت به صداى نفس‌هاى این مردم نگاه کن و رحمتت رو دریغ نکن از دستان خواهشمند خلقت ،می‌دونم محبتت رو خواهـیم داشت البته فراموش نباید کرد که خودمون هـم باید رعایت کنیم.»
اندیشه فولادوند بازیگر سینما و تلویزیون هم در این باره نوشت: «آقایان، خانم‌ها، وزرا، وکلا، مدیران، مسئولین، شهردار، نمایندگان مجلس، دولت، ملت، آاااااای ایهاالناس، طهران هوا ندارد. طهران نفس نمی‌کشد، طهران گور دسته جمعی ما خواهد شد. ما داریم می‌میریم…..مرگ بر اثر خفگی.»
مهدی سلطانی که این روزها مشغول بازی در فصل دوم سریال «شهرزاد» است، در واکنش به آلودگی نوشت: «گزارش شده که از اول تا بیست‌وسوم آبان نود و پنج (یعنى کمتر از یک ماه) چهارصدو‌دوازده نفر فقط در تهران به دلیل آلودگى هوا جان خودشون رو از دست دادند. قطعا آمارى شبیه این در شهرهاى دیگر هم وجود داره پس هر کارى که مى‌تونیم انجام بدیم یا انجام ندیم تا خودمون و عزیزانمون سالم بمونند. خیلى مواظب خودتون باشید.»
مرجان شیرمحمدی نویسنده و فیلمنامه نویس هم به انتشار عکسی از خود و پسرش بسنده کرد.
پریناز ایزدیار بازیگر سینما و تلویزیون هم با انتشار کاریکاتوری از برج میلاد به این معضل واکنش نشان داد.
الناز شاکردوست هم در واکنش به آلودگی یک شعر نوشت :
«در این دیار ســـربی، یک استکان هـوا نیســــــت
درد و غم و مرض هست، یک جرعه دوا نیست
اطفــــــــال و ســــــالمندان در خــــانه‌ها اسیرند
ویران شود هر آنجا، غوغـــــای بچه‌ها نیســــت
بر چهره، مــاسک دارند مــعشوقه‌هـــای این شهر
احــــــــوال عــــــــاشقان نیز، هرچند روبرا نیست
فرهـــــــــاد آسم دارد، خسرو ســـــــــــــیاه سرفه
هیچ آدمی به فـــــکرِ شــــیرین بینوا نیســـــت
تـــــاوان دیـــــــدن تو، سنگین‌تر از جریمه است
من زوجم و تو فردی، این شهر جــــای ما نیست…»
