اخترالدوله، زیباترین دختر ناصرالدین شاه به همراه شوهرش +عکس
تصویر زیر مربوط به اخترالدوله (زیباترین دختر ناصرالدین شاه) و شوهرش ملیجک (عزیزالسلطان) داماد ناصرالدین شاه است.
این تصویر تاریخی در جشن نامزدی گرفته شده است.
اخترالدوله یکی از دختران ناصرالدینشاه است. وی در سال ۱۳۰۹ هجری با عزیزالسلطان (ملیجک) ازدواج کرد و جهیزیهٔ خود را به عمارت ملیجک (عزیزیه) منتقل نمود. پس از ترور پدرش از ملیجک طلاق گرفته و همسر فردی به نام ارشدالدوله شد.
مراسم ازدواج عزیزالسلطان یا ملیجک با اختر الدوله دختر ناصرالدین شاه.
غلامعلی خان عزیزالسلطان ( ۱۲۵۷ تهران – ۱۳۱۹ تهران)، معروف به ملیجک و ملقب به عزیز السلطان و بعدها هم سردار محترم. وی در کودکی دارای منصب امیر تومانی بود و همچنین مفتخر به دریافت شمشیر مرصع شد. او فرزند میرزا محمد خان گروسی ملیجک اول و برادرزاده امینه اقدس گروسی یکی از زنان سوگلی و از امینان دربار ناصرالدین شاه بود و راه ورود وی به دربار همین خویشاوندی با امین اقدس بوده است.
تولد وی در بیست و یکم ماه رمضان سال ۱۲۹۵ قمری (۲۷ شهریور ۱۲۵۷ خورشیدی) در محله عباسآباد تهران بوده و فرزند میرزا محمدخان گروسی ملقب به امین خاقان و همچنین معروف به ملیجک اول است . میرزا محمد خان را ملیجک اول و غلامعلی خان را ملیجک دوم میگویند .
وجه تسمیه ملیجک را اینطور توجیه میکنند : روزی این کودک یا همان برادرزاده امین اقدس که تازه هم زبان باز کرده بود در حضور شاه با دیدن گنجشکی، به آن اشاره میکند و با زبان کودکی و لهجه گروسی میگوید : ( ملویجک، ملویجک ) و این شیرین زبانی بسیار به دل ناصرالدین شاه می نشیند و این لغت را برای وی لقب قرار میدهد و به او ملیچک میگوید . ملیجک یا ملیچک تبدیل و تحریف همان ملویجک است.
به هر حال با خوش آمد شاه، و با وقوع اتفاق دیگری وی کاملاً مقرب درگاه شاه میشود و ماجرا از این قرار بوده که ناصرالدین شاه معمولاً در یکی از اتاقهای کاخ زیر یک چلچراغ و روی زمین می خوابید . یکبار رختخواب شاه را پهن میکنند و ملیجک کوچک هم آنجا بوده . این کودک با اشاره و زبان کودکی از شاه می خواهد که رختخوابش را جابجا کند و جای دیگری بیندازد و شاه نیز به این خواسته کودک مورد علاقه اش عمل میکند . پس از گذشت مدتی آن چلچراغ ناگهان به زمین افتاد و از بین رفت . شاه این اتفاق را به فال نیک گرفت و کودک را فرشته نجات خود میدانست و از این پس بود که روز به روز، شدت علاقه شاه به کودک زیادتر میشد، به طوری که این کودک زشت و لاغر و لجوج را بیشتر از فرزندان خود دوست میداشت و پس از آن هیچکس با هیچ خدمتی نتوانست به اندازه او محرم و مقرب درگاه شاه شود .
ملیجک خاطرات زندگی خویش را به خواهش احتشام السلطنه به نگارش درآورد و از سال ۱۳۱۹ قمری تا سال ۱۳۳۶ قمری مشغول به این کار بود . به عبارت دیگر وی ۶ سال بعد از ترور ولی نعمت خود، نوشتن خاطرات را آغاز کرد و زمانی قلمش را زمین گذاشت که شاه بر تخت نشسته احمد شاه قاجار بود.
از سال ۱۳۰۹ هجری قمری، عمارت ملیجک در اختیار ملیجک قرار میگیرد و از سال ۱۳۱۲ هجری قمری، یعنی سال ازدواج با اخترالدوله، دختر ناصرالدین شاه وی در این مکان بوده است . پس از ترور ناصرالدین شاه، اخترالدوله از وی طلاق میگیرد . ملیجک هم دختر کامران میرزا یعنی نوه ناصرالدین شاه را به همسری بر میگزیند . آنچه مسلم است، این است که ملیجک تا سال ۱۳۲۸ هجری قمری در این مکان زندگی میکرده است . بین سالهای ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۹ هجری قمری، ملیجک ملک را تخلیه کرده و به طور موقت در اختیار فردی به نام دکتر کردستانی قرار میدهد .
از سالهای پایان زندگی وی یعنی فاصله پایان نوشتن خاطرات تا مرگ وی اطلاع موثقی در دست نیست، مگر حکم بازنشستگی وی به عنوان پیشخدمت مخصوص ولیعهد ( محمد حسن میرزا قاجار ) که نشان میدهد ماهانه یک هزار ریال برایش مقرر شده بود . میگویند این حکم بر اثر اقدامات مستوفی الممالک با نظر رضاشاه صادر شد .
وی سال های پایانی عمر در یکی از کوچههای فرعی چهارراه سیدعلی (سعدی) تهران و در نهایت گمنامی زندگی میکرد . او در سن ۶۳ سالگی و در یکی از شبهای سرد زمستان ۱۳۱۹ خورشیدی موقعی که شب هنگام به خانه باز می گشت در بین راه ناگهان پایش درون تلی از کاهگل که وسط کوچه ساخته و رها کرده بودند فرو رفت و به علت ضعف و سکته قلبی در همانجا درگذشت، جنازه وی در مقبره خانوادگی مستوفی در ده ونک به خاک سپرده شد . این مقبره هم اکنون در وسط عرصه دانشگاه الزهرای تهران قرار گرفته است . از وی مجموعه خاطراتی برجای ماند که به کوشش محسن میرزایی منتشر شده است.
علی خان اَرشَدالدوله از نوادگان فضلعلی خان قره باغی از سرداران دوران فتحعلیشاه و محمد شاه بود. علی خان ابتدا در دسته موزیک عزیزالسلطان (ملیجک) خدمت میکرد و وقتی ملیجک به دامادی شاه یعنی به همسری اخترالدوله در آمد و رئیس گارد سلطنتی ناصرالدین شاه شد، علی خان نیز در شمار افراد گارد سلطنتی درآمد و در اواخر دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار به ارشد الدوله ملقب شد.
در سال ۱۳۲۹ ق. هنگام بازگشت شاه مخلوع به ایران جنگهایی میان قوای هوادار محمدعلی شاه و نیروهای دولت مشروطه صورت گرفت.
سرکردگان نیروی دولتی یپرم خان و امیر مفخم بختیاری بودند و توانستند در نزدیکی ورامین قوای طرفدار محمدعلی شاه به فرماندهی ارشدالدوله را شکست دهدهد و خود او را هم دستگیر کنند.
ارشدالدوله بلافاصله در دادگاهی صحرایی به مرگ محکوم شد و حکم وی نیز بدون کمترین درنگ به اجرا درآمد.