بیوگرافی مهرو کمرانی (سرمربی تکواندو) +عکس همسرش
مهرو کمرانی، سرمربی تیم ملی تکواندوی بانوان عشق پرواز دارد . حتی درخواب هم از بالا زمین را می‌بیند . مهرو کمرانی فوق لیسانس تربیت بدنی با گرایش رفتار حرکتی دارد و می خواهد تحصیلاتش را در مقطع دکترای آسیب شناسی ادامه دهد .
مهرو کمرانی مربی اختصاصی کیمیای تکواندو زمانی که از اردوها و مسابقات فارغ می شود ، همراه همسرش بهنام جمشیدی به صخره نوردی می رود تا آرامش پیدا کند . کمرانی از صفر تا صد شیاپچانگ تکواندو ، صخره نوردی ، برنامه های آینده اش و اینکه می خواهد به زودی پرواز با پاراگلایدر را شروع کند سخن می گوید :
*شما بعداز مصدومیت دراردوی نوجوانان چرا مبارزه را ادامه ندادی ؟
مهرو کمرانی: قبل از اعزام به رقابتهای دانشجویان به رومانی رباط صلیبی پایم پاره شد وتصمیم گرفتم دنیای مبارزه را کنار بگذارم و شاید این بدترین اتفاقی بود که در زندگی ام رخ داد . همان موقع تصمیم گرفتم مربیگری را شروع کنم . دوره مربیگری را زیرنظراستاد حسن زاده آغاز و بعد زیرنظرخانم معین شیرازی تکمیل کردم . با اینکه برای تدریس در دانشگاه پیشنهاد دارم ، اما دوست ندارم به صورت مقطعی با هنرآموزان باشم بلکه ترجیح می دهم ثمره کارم را به طورکامل ببینم .
* به جز تکواندو چه ورزش هایی را تجربه کرده ای ؟
مهرو کمرانی: وقتی وارد دانشگاه شدم دوومیدانی ۲۰۰متر را شروع کردم . درمسابقات دانشجوبان چهار سال در بسکتبال پونیت بودم ، آمادگی جسمانی و کوهنوردی را هم تجربه کردم ، اما از بیست سالگی صخره نوردی را به صورت حرفه ای تحت نظر همسرم بهنام جمشیدی که عضو تیم ملی صخره نوردی است شروع کردم و در اولین مسابقه رسمی به جمع ده نفر برتر راه پیدا کردم و به اردوی تیم ملی دعوت شدم ، اما به خاطرهمزمانی با اردوهای تکواندو، به ناچار از صخره نوردی فاصله گرفتم ، اما هر وقت فرصت پیدا کنم به صخره نوردی می پردازم .
* وقتی از دیواره ها بالا می روی نمی‌ترسی ؟
مهرو کمرانی: نه ، از ارتفاع نمی‌ترسم ، چون عاشق ارتفاع و هیجان هستم . به همین دلیل می خواهم ، بزودی با پاراگلایدر پروازکنم . چون هیجان را دوست دارم . با اینکه از زمین فاصله می‌گیرم اما ترس در وجودم نیست. نمی‌دانم این جسارت از بچگی دروجودم بوده یا جراتم زیاده است .
* روی صندلی کوچینگ المپیک استرس نداشتی ؟
مهرو کمرانی: نه ، چون درتمام بازیها احساس کردم ، خودم داخل شیاپ چانگ هستم و مبارزه می کنم .
* به مدال آوری کیمیا اطمینان داشتی؟
مهرو کمرانی: با انگیزه ای که درکیمیا دیدم بودم . او را باورداشتم . چون در شیاپ چانگ با اطمینان مبارزه می کند وهیچ تردیدی در تمریناتی که انجام داده و توانایی هایش وجود ندارد و این خود یکی از خصوصیات مثبت اوست .
* خصوصیات فردی کیمیا چیه ؟
مهرو کمرانی: کیمیا دختری با هوش و با استعداد است . او از لحاظ شخصیتی دختری دلسوز وخونگرم است ، خصوصیت مثبت او این است که با وجود سن و سال کم ، بسیارمنطقی فکر می کند و تحت تاثیراحساسات قرار نمی گیرد . او مغرور نمی شود و درمسابقه هیچ حریفی را دست کم نمی گیرد حتی رقبای گمنام و بدون نام ونشان را .
* افتخارات شما با یک گل بهار کرد ؟
مهرو کمرانی: درتکواندو شاگردان خیلی خوبی داشتم ، شاگردانی که شاید خیلی زودتر از کیمیا می توانستند ازسکوهای قهرمانی بالا بروند . اما اتفاقاتی درتکواندوی آن زمان رخ داد و باعث شد خیلی از شاگردانم تکواندو را رها کنند . به همین خاطرهمان روزتصمیم گرفتم که اگر روزی مربی تیم ملی شدم هیچ وقت به منافع شخصی فکرنکنم و فقط منافع ملی دراولویت کارم باشد .
* شاگردانی که می توانستند سکوهای قهرمانی زیر پای خود ببینند چه کسانی بودند ؟
مهرو کمرانی: فاطمه رضائیان اولین طلایی آسیا بود که پنج بازی سخت مقابل حریفانی از کره جنوبی ، مکزیک ، چین تایپه و…. برگزار کرد و با مدال طلا لقب پدیده گرفت . نفیسه مخلصی در وزن هشتم بهترین بود و سهیلا سیاحی و اکرم خدابنده همیشه پشت سراو بودند تا اینکه نفیسه ازدنیای قهرمانی کنارکشید . جالب اینکه او با کمربند قرمز وارد تیم ملی شد . شاید یکی از بدشانسی های من این است که شاگردان من زود ازدواج می کنند ، محبوبه پورسلیمی یکی از تکواندو کاران خوب من بود او با اینکه ازدواج نکرد رفت سمت درس و یکی از نخبه های مدرسه تیزهوشان شد .
* رمز موفقیت شاگردت را درچه می دانید ؟
مهرو کمرانی: اول علاقه و پشتکار خود تکواندوکاران ، ضمن اینکه من هم برای هیچ یک از شاگردانم کم نمی گذارم وعلاوه برتمرینات عادی ، تمرینات دوومیدانی و بدنسازی را جدا از برنامه های کلاسی به هنرجویان آموزش می دهم و جالب اینکه کیمیا علیزاده از دل همین کلاس ها بیرون آمد . کیمیا از ابتدا با دیگرتکواندوکاران فرق داشت وعلاوه برتمرینات کلاسی درکلاس های آموزشی من شرکت می کرد . کیمیا مصدومیت ها را تحمل کرد وهیچ وقت از زیر بار تمرینات سخت شانه خالی نکرد و با مدال المپیک مزد همه آن سختی ها را گرفت .
* تلخ ترین خاطره ات را به یاد داری ؟
مهرو کمرانی: سال ۸۵ بود ، به اتفاق همسرم برای اسکی رفته بودیم پیست دیزین ، اما به خاطر شلوغی نتوانستیم اسکی کنیم به همین خاطر برگشتیم . درمسیر بازگشت به همسرم که آنموقع نامزدم بودم ، پیشنهاد دادم برویم کوهنوردی ، بهنام موافقت کرد و درحالی که هیچ وسیله ای برای کوه پیمایی نداشتیم . شیب ۷۰ درجه کوه منار واقع درمسیر جاده کرج ، چالوس را بالا رفتیم ، اما موقع برگشت به خاطر بارش شدید برف و یخ زدگی مسیرسرخوردم و با همسرم سقوط کردیم . که به خاطر شکستکی هشت نقطه بالا تنه ام و استخوان دست و پارگی رگ همسرم نزدیک به چهارماه بستری بودیم .