چرا مردم را می ترسانید؟ /روحانی نباشد ایران ،ونزوئلا میشود؟
یکی از روشهای بسیار مذموم برای تبلیغات در زمان انتخابات «ترساندن» مردم است که روشی کاملاً پوپولیستی و عوامفریبانه است.
در این روش، کاندیدای انتخابات چون استدلالی برای مردم ندارد که چرا بهتر است به او رأی بدهند، به تهدید کردن و ترساندن مردم روی میآورد که اگر من نباشم، چنین و چنان میشود. این روش، بسیار توهینآمیز و تحقیرکننده برای مردم و نظام سیاسی نیز هست. تو گویی اگر یک فرد و گروهش بر مسند ریاست جمهوری ننشینند، مردم قدرت دفاع از خود و بازسازی اقتصاد و فرهنگ و امنیت را ندارند و فقط آن جماعت هستند که میتوانند کشور را نجات دهند.
در تاریخ کشورهای دیگر و همین کشور خودمان نیز شاهدهای زیادی داریم که مثلاً اگر من نباشم، ایران فلان میشود. درحالیکه کاندیداها بهجای روی آوردن به تهدید و ترساندن مردم، باید با استدلال و ارائه برنامه و دفاع از عملکرد گذشته خودشان، افکار عمومی را اقناع کنند. دولتیها و رسانههای وابسته به آنان، اخیراً این رویه را پیشه کردند.
از یک طرف مرتباً و بدون ارائه هیچگونه دلیل و مدرکی اعلام میدارند که اگر ما نباشیم، ایران ونزوئلا میشود. گویی فقط این جماعت از اقتصاد و تجارت و… سر در میآورند و کشور مدیون درایت و فهم اینهاست. این در حالی است که شرایط اقتصادی و سیاسی ونزوئلا به کلی با ایران متفاوت است و معلوم نیست که چرا این کشور را با ایران مقایسه میکنند.
آیا اینکه دولت قبلی با ونزوئلا رابطه نزدیک سیاسی داشت، دلیل بر آن است که با ونزوئلا مقایسه شویم؟ و اگر امروز شرایط اقتصادی ونزوئلا اینگونه نبود، آیا باز هم این مقایسه صورت میگرفت؟
نکته دومی که دولتیها در تبلیغ خود مردم را میترسانند، موضوع جنگ است که اگر ما بر سرکار نباشیم، کشور دچار جنگ میشود. یعنی عدم حمله نظامی کشورهای دیگر به جمهوری اسلامی نه بهدلیل قدرت دفاعی باز دارنده ایران و نه بهدلیل نقش استراتژیک ایران در منطقه است، بلکه صرفاً مردم به این دلیل هم اکنون آرامش و امنیت دارند که آقایان برمسند قدرت هستند!
به راستی آیا برجام قدرت بازدارندگی از جنگ را به ایران اعطاء کرد یا قدرت دفاعی ونظامی ایران کشورهای غربی را مجبور به توافق با ایران در موضوع برجام کرد. پاسخ این سوال را بارها وزیر محترم امور خارجه و گروه مذاکرهکننده دادهاند.
پس چرا آقایان مردم را از شروع یک جنگ به هراس میاندازند که فقط به آنها رأی دهند. دولتیها مفهوم مخالف این حرف خود را میدانند که اگر آنها نباشند، سایه جنگ بر کشور حاکم میشود ؟ مگر خبری از غربیها دارند که ما نداریم؟
بهتر است آقایان از تهدید و ترساندن مردم درست بردارند و برهان اقامه کنند اگر صادق هستند.
بنده بازنشسته هستم در دوران احمدی نژاد تمام پول بنده که سالی یکماه به بنده داده بودند یک شبه به یکسوم تنزل کرد این شخص حالا مورد غضب واقع شده .کسی که بادر افتادن با دنیا خارج رضایت عده ای قلیلی را فراهم کرد با نادانی و خرافات فقرو فساد را در کشور رواج داد وبه روحانی به ارٍث رسید اگر روحانی خیری برای مردم ندارد لااقل آرامش مالی در کشور حکم فراما است با تند خوی و سوزندن پرچم کشورها به نتیجه نمیرسیم وضعیت حماس را ببینید . دارد از موازعش عقب نشینی می کند ما کاری کردیم که کشورهای همسایه ما به اسرائیل نزدیک شدن اسرائیل امروزدر امریکا حدود کمتر از یکدر صد است ولی بر ۹۹درصد مردم امریکا حکومت می کند ما نزدیک به چهل سال انقلاب کردم ببینید در مناظره روز جمعه حتی خانواده ها هم مورد برخورد بین خودشان بود واین بسیار کار کثیفی است.
برادر عزیز در دوران حضرت علی (ع) هم بودند امثال شما که فقط تا نوک بینی را بیشتر نمی دیدند و اون افتضاح جنگ خوارج و در نهایت شهادت امام مظلوم و عدالت گستر را در پی داشت و بقدرت رسیدن معاویه و فرزند منحوسش یزید لعنت الله علیه فرمودید ثبات و آرامش مالی که این خود بیانگر آن هستش که حضرتعالی قریب چهار سال دولت یازدهم در ایران یا زندگی نکرده اید یا دارای ثروت بوده و از افزایش قیمت های مایحتاج ملت خبری ندارید جاییکه گوشت قرمز کیلویی ۳۷۰۰۰ تومان و مرغ کیلویی ۸۵۰۰ توامن و از همه بدتر گوجه فرنگی کیلویی ۷۰۰۰ تومان و سیب زمینی کیلویی ۳۰۰۰ تومان و… خبر ندارید تنها دلخوشی شما اینه که دولت یازدهم با جمع آوری پول از سطح جامعه و عدم خرید و فروش باعث رکود گردیه که امثال جنابعالی اون رو با کاهش تورم و ثبات قیمتی اشتباه گرفتید گفتید سوزاندن پرچم خوب دوست عزیز اگه برای شما و امثالهم ناموس و غیرت یعنی هیچ دلیل بر این نیست که همه مثل شما بی غیرت را سر کشیده و دم از دموکراسی و آزادی بزنند وقتی دو نوجوان ایرانی که برای مناسک حج رفته و مورد تعدی و تجاوز قرار می گیرند و دولت گل و بلبل هیچ غلطی نمی کنه انتظار دارید بقیه هم براشون مهم نباشه بله حق باشماست که این موارد را نمی فهمید که از قدیم گفتند امان از جهل مردم .