بیوگرافی شقایق نوروزی ،بازیگر نقش ترنگ سریال بیداری +عکس جدید
شقایق نوروزی Shaghayegh Norouzi متولد سال ۱۳۶۳ در شهر شیراز است. خانم نوروزی در رشته کارگردانی از دانشگاه سوره فارغ التحصیل می باشد. نوروزی در سریال بیداری اولین کار هنری در بازیگری بود و البته بعد این سریال این بازیگر خانم کم کار شد و سالهاست که از حوزه هنر بازیگری هیچ فعالیتی نداشت.
شقایق نوروزی چگونه به بیداری رسید؟ /مصاحبه در سال ۱۳۸۶
وقتی در تئاترهای مختلف دانشجویی بازی می‌کرد هیچ‌گاه فکرش را نمی‌کرد که روزی به عنوان یک بازیگر تلویزیونی معرفی شود و حتی شاید برایش عجیب بوده که در اولین تجربه تصویری‌اش، عهده‌دار نقش اول هم باشد. اما اتفاق و به قول خود او یک شانس باعث شد که بتواند یک تجربه دلپذیر را در سریال بیداری کسب کند. شقایق نوروزی بازیگر نقش ترنگ در سریال بیداری است. او در رشته تئاتر تحصیل کرده است و تنها بازی در تئاتر تجربه‌های او را در عرصه هنر رقم زده است. او از ترنگ این‌گونه می‌گوید:
اولین دلیلی که حرفه بازیگری را برای خود انتخاب کردید چه بود؟
اولین دلیل این انتخاب برمی‌گردد به کودکی و نوجوانی‌ام. ضمن اینکه من در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که اکثر آنها به هنر گرایش داشته‌اند.
منظورتان بازیگری است؟
خیر. در رشته‌های دیگر هنر فعالیت داشته‌اند. مثل مجسمه‌سازی و نقاشی. به‌هر حال علاقه به بازیگری در من وجود داشت تا سال‌های آخر دبیرستان که به طور جدی به این حرفه فکر کردم و به همین دلیل هم در رشته تئاتر در دانشگاه مشغول به تحصیل شدم.
چقدر حس کنجکاوی باعث شد که به این سمت گرایش پیدا کنید؟
به‌هر حال بی‌تاثیر نبوده است. همین که به واسطه بازیگری می‌توانستم موقعیت‌ها و شرایط مختلف را تجربه کنم خیلی برایم جذاب و لذت‌بخش بود. ضمن اینکه می‌توانستم حس کنجکاوی‌ام را از این نظر به حداقل برسانم.
در عرصه بازیگری به چه چیزی رسیدید که تا قبل از آن تجربه‌اش نکرده بودید؟
توانستم آدم‌های اطرافم را دقیق‌تر ببینم و بهتر آنها را درک کنم. در واقع حالا دیگر راحت‌تر می‌توانم شرایط و حس‌های اطرافیانم را درک کنم و بفهمم.
معنای بازیگری تا چه حد برایتان تغییر کرده است؟
خیلی عوض شده و معناهای تازه‌تری برایم دارد.
از چه جهت؟
حالا دیگر احساس می‌کنم راه درازی در پیش دارم و وظیفه‌ام هم سنگین‌تر شده است و البته نگرانی‌هایم هم. باید تلاش کنم که در همه زمینه‌ها درست عمل کنم چه به لحاظ اجرای بازی‌ها و چه به لحاظ ارتباط با مخاطب و جامعه بیرونی.
الان بازیگری تا چه حد برایتان جنبه سرگرمی دارد؟
به‌هیچ وجه جنبه سرگرمی ندارد. چون همه دغدغه من بازیگری است.
به عنوان حرفه پس بیشتر جنبه یک کار حرفه‌ای برای شما دارد. درست است؟
بله. البته به عنوان امرار معاش به دنبال این کار نمی‌روم. چون در غیر اینصورت کمتر می‌توانم انتخاب کنم و بیشتر انتخاب می‌شوم که این مساله اصلا خوب نیست. چون دیگر بازیگر اجازه خلاقیت و خلق کردن را در این شرایط نمی‌تواند داشته باشد و دائم باید کار کند.
و اما برسیم به ترنگ مجموعه بیداری. چگونه این نقش به شما رسید؟
مجموعه بیداری، اولین تجربه تصویری من بود. به وسیله یکی از اساتیدم به آقای عظیم‌پور (کارگردان) معرفی شدم که در نهایت قرعه این کار به اسم من افتاد.
پس قطعا اولین انتخاب نبودید؟
خیر. پیش ار من حدود ۳۰۰ ، ۴۰۰ نفر تست داده بودند، چون آقای عظیم‌پور اصرار داشتند نقش ترنگ را کسی بازی کند که تا به‌حال دیده نشده است و من در مراحل آخر شکل‌گیری گروه به آنها ملحق شدم.
به نظرتان شروع خوبی بود؟
بله. ترنگ برایم موقعیت‌ها و تجربه‌های خوبی را به همراه آورد.
چه حسی داشتید از این جهت که بین ۳۰۰، ۴۰۰ نفر شما را انتخاب کردند؟
خب طبیعتا حس خوب و لذت‌بخشی بود.
خودتان فکر می‌کردید که قرعه به نام شما بیفتد؟
بله، یک چیزی ته دلم می‌گفت تو قبولی.
تستی که از شما گرفتند به چه صورتی بود؟
در سه مرحله از من تست گرفته شد که بیشتر آن از روی فیلمنامه و نمایشنامه‌هایی بود که قبلا کار کرده بودم. آقای عظیم‌پور بیشتر روی این مساله حساس بودند که توانایی‌هایم را نسبت به در‌آوردن حس‌ها و اندازه آنها ببیند. اینکه چقدر سریع می‌توانم تغییر حس بدهم. البته این تست‌ها بعدا و در طول کار خیلی کمکم کرد. چون مثلا در یک روز، سه تا سکانس مختلف می‌گرفتیم که هیچ ربطی هم به هم نداشتند.
حفظ کردن تداوم حس‌ها برایتان سخت نبود؟
چرا، اما سعی کردم این شکست‌های زمانی باعث از بین رفتن تداوم حس‌هایم نشود ضمن اینکه چون آقای عظیم‌پور خودشان هم نویسنده بودند و هم کارگردان در این زمینه خیلی به من کمک کردند.
خانم نوروزی اولین تجربه بازی تصویری‌تان با یک گروه حرفه‌ای شکل گرفت این مساله را به حساب شانس و اتفاق می‌گذارید یا یک نقطه آغاز جدید در زندگی‌یتان؟
هر دو، هم شانس داشته‌ام و هم یک آغاز جدید در زندگی هنری‌ام بوده است.
آغاز سختی برایتان نبود؟
چرا، خیلی هم سخت بود. چون بار اصلی قصه روی ترنگ است. برای همین هم کمتر سکانسی هست که ترنگ در آن نباشد. باور کنید روزی ۱۳ ۱۴ ساعت کار می‌کردیم.
کلا چقدر از زمانی که انتخاب شدید تا زمانی که مقابل دوربین رفتید وقت داشتید تا ترنگ را بشناسید؟
از زمانی که انتخاب شدم تا زمانی که مقابل دوربین رفتم کلا ۱۰ روز تا دو هفته وقت داشتم که به نظرم فرصت کمی هم بود.
در این مدت زمانی نسبت به نقش ترنگ خودتان هم تحقیقی داشتید؟
بله، فیلمنامه را خواندم. با شخصیت‌هایی که نزدیک ترنگ بودند ارتباط برقرار می‌کردم. اگر چه ترنگ به نظرم یک شخصیت منحصر به فرد است. ضمن این که موسیقی محلی شمالی هم خیلی به من کمک کرد.
بزرگترین دغدغه‌ای که در طول این دو هفته داشتید؟
اینکه بتوانم شخصیت ترنگ را خوب بازی کنم. هر چند که ترنگ خیلی شخصیت کاملی داشت. حتی آقای عظیم‌پور در مورد گذشته‌های او هم با من حرف زده بودند و حالا دیگر این من بودم که می‌بایستی ترنگ را در قالب خودم می‌آوردم.
به مخاطبان‌تان چقدر فکر می‌کردید؟ آنها سهمی در دغدغه شما داشتند؟
در مراحل اولیه آنقدر غرق نقش بودم که چندان درگیر نظر مخاطبانم نبودم ضمن این که مطمئن بودم چون گروه حرفه‌ای هستند قطعا کار با استقبال مواجه خواهد شد. به همین دلیل چندان نگران این مورد نبودم.
بازی در مقابل بازیگران حرفه‌ای مانند پرویز پورحسینی، داوود رشیدی و آتیلا پسیانی چطور تجربه‌‌ای برایتان بود؟
از همان ابتدا که کارم را شروع کردم فضا بسیار آرام و خوب بود. آرامش زیادی داشتم و برایم خیلی جالب بود که همه این اساتیدی که نام بردید بسیار به من کمک کردند تا به نقشم برسم. آنها همه لحظه‌لحظه‌های من را می‌فهمیدند و درک می‌کردند. برای همین هم اصلا معذب نبودم. به هر حال درس‌های بزرگی از همه این بزرگان گرفتم.
اولین سکانسی که بازی کردید؟
سکانسی بود که سارا و وحید از ملاقات پدر در زندان می‌آمدند و ترنگ و بلور خانم هم در خانه منتظر‌شان بودند.
آخرین سکانسی که بازی کردید؟
در مسافرخانه با عزیزخان بود.
شقایق نوروزی در این مسیر چقدر عوض شد؟
خیلی. تجربه‌های کاری و انسانی خوبی به دست آمده آورده بودم که بسیار روی زندگی‌ام اثر داشت.
اولین‌باری که فیلمنامه را خواندی چه حسی نسبت به ترنگ داشتید؟
دلم برایش سوخت. البته به خاطر سر سختی‌ای هم که داشت گاهی تحسینش می‌کردم.
خودتان چقدر شبیه ترنگ هستید؟
ترنگ هم به هر حال مجموعه‌ای بود از تمامی خصوصیات انسانی.در خیلی از سکانسها به هم نزدیک می‌شدیم و در خیلی از سکانسها هم از یکدیگر دور بودیم، اما سرسختی ترنگ بیش از هر چیز دیگری به من شباهت داشت ولی من هرگز مثل ترنگ قدرت ریسک ندارم.
کدام وجه شخصیتی ترنک برایتان آزاردهنده بود؟
سادگی و اینکه همه را مثل خودش می‌دید. گاهی با خودم می‌گفتم واقعا دیگر چقدر باید برایش مشکل ایجاد شود تا کمی از ساده‌لوحی دست بردارد. این مساله واقعا آزارم می‌داد.
چقدر سعی کردید باوری را که نسبت به ترنگ داشتید به مخاطبتان القاء کنید؟
هرگز چنین تصوری نداشتم چون باور من نسبت به ترنگ باوری بود که بین من و آقای عظیم‌پور از قبل شکل گرفته بود بنابراین هرگز به این مساله فکر نمی‌کردم.
مساله‌ای که در مورد ترنگ وجود دارد این است که در همه شرایط ما او را یک جور می‌بینیم. در واقع عکس‌العمل‌های او در شرایط مختلف چندان با یکدیگر فرقی ندارند. چرا؟
چون ترنگ دختر آرام و درون‌گرایی است. ضمن این که او کلا ریتم کندی دارد، این ریتمی بود که از همان ابتدا برای او تعریف شده بود و نظر خود کارگردان هم، همین نوع رفتار بود.
اما گاهی رفتار ترنگ غیرقابل باور است؟
بله. اما قصه و نوع کاراکتر ترنگ این‌گونه ایجاب می‌کرد.
اما صدا و بیانتان هم ضعیف است. مثلا لحن و صدایتان وقتی که عصبانی هستید با زمانی که آرامش دارید چندان تفاوتی ندارد.
ولی من فکر می‌کنم این گونه هم که شما می‌گویید نیست. به هر حال این حد از عصبانیت، اندازه‌ای بود که از همان ابتدا تعریف شده بود وگرنه اگر لازم بود که من لحنم را تغییر دهم حتما کارگردان به من گوشزد می‌کرد.
اصلا شقایق نوروزی در تعدیل نقش ترنگ چقدر سهم داشته است؟
به قول آقای عظیم‌پور بازیگر خودش را به نقش تحمیل می‌کند. به هر حال این شخصیت در طول کار تغییراتی داشته است و من هم نکاتی را به او اضافه کرده‌ام که البته با نظر کارگردان بوده است. مثل حرکات و نوع بیان دیالوگ‌ها.
بازی در کدام سکانس برایتان سخت‌تر بود؟
سکانس مرگ عموفاضل واقعا من را به هم ریخت. از نظر روحی خیلی اذیت شدم.
فکر می‌کردم به آن سکانسی که از ماشین پرت شدید اشاره خواهید کرد.
در آن سکانس من بازی نکردم. بلکه یک بدلکار آورده بودند.
فکر می‌کنید امثال ترنگ چقدر در جامعه امروز ما وجود دارد؟
به نظرم هستند آدم‌هایی که آنقدر ساده و بی‌آلایش با زندگی برخورد می‌کنند. قصه ترنگ در واقع قصه معصومیت و صفات ناب انسانی است که هنوز دست نخورده است.
تنهایی ترنگ را در این قصه تا چه حد خودتان احساس کردید؟
خیلی زیاد. اتفاقا تنهایی ترنگ همان چیزی بود که می‌خواستیم نشان دهیم چون اکثر آدم‌های امروز دچار این تنهایی هستند و از این جهت هم توانسته‌اند با ترنگ همذات‌پنداری کنند.
به غیر از ترنگ کدام شخصیت دیگر این سریال را دوست داشتید؟
شخصیت عموفاضل و شادی را دوست داشتم و برایم آخر قصه آنها مهم بود.
حال و روزتان وقتی که این مجموعه را می‌بینید چگونه است؟
بار اول که تنها غرق بازی خودم هستم و دوست دارم نکات خوب و بد بازی‌ام را پیدا کنم ولی وقتی تکرار آن را می‌بینم تازه متوجه قصه می‌شوم. به هر حال از نتیجه کار تا حدی راضی هستم.
الان چقدر دلتنگ ترنگ هستید؟
خیلی. باور کنید هنوز که هنوزه با او حرف هم می‌زنم.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
مشغول تمرین یک تئاتر هستم.
در سینما و تلویزیون چطور. پیشنهادی نداشتید؟
چرا، اما فعلا ترجیح می‌دهم در این حوزه (تئاتر) فعالیت داشته باشم.
ترنگ…؟
شور زندگی، ترنگ دختری است که علاوه بر سادگی‌اش، سختی‌ها را خودش انتخاب می‌کند و استقامت دارد.
فکر می‌کنید بتوانید در بازیگری به مرحله‌ای برسید که به قول خودتان تنها انتخاب کنید و هرگز منتظر نمانید که انتخاب شوید؟
امیدوارم به این مرحله برسم. چراکه در این صورت است که من به هدفم در بازیگری رسیده‌ام وگرنه انتخاب شدن و پشت‌سرهم کار کردن دیگر جذابیتی برایم نخواهد داشت. بازیگری هنر خلق کردن است… .
خیلی بازیشون دربیداری ضعیف بود