ازدواج های زیر ۱۸ سال در حاشیه تهران و کرج
محمودآباد برای او هم خانه است هم نیست. چهاردیواری و سقف هست، اما اگر خانه فقط همین باشد. میگوید مغازهای آن حوالی پیدا نمیشود. برق نیست، آب را باید دبهای هزارتومان خرید و خبری از گاز نیست. شش بچه را باید با آب گرمشده حمام کرد. بچهها هر روز یکساعت پیاده تا نزدیکترین مدرسه راه دارند و در زمستان سر تا پا گلی به خانه میرسند. او یک زن حاشیهنشین است و مثل بقیه زنان کوره بچههایش را در خانه به دنیا آورده. زنانی که در کوره با شوهرهایشان قالب پر میکنند و آجر میزنند.
او میگوید زنان باردار کوره به بیمارستان نزدیک نیستند. خانه بهداشت هم تنها دو، سه روز در هفته باز است. بیشتر خانمها در بدنشان عفونت دارند و بچههایشان که به دنیا میآیند اغلب مشکل تنفسی دارند. اما با این حال در کوره زنان چندان به روشهای جلوگیری از بارداری دسترسی ندارند چون با وجود رایگانبودن، آزمایشهای آن برایشان هزینهبر است. اغلب زنان چهار تا هفت بچه دارند. بچهها همراه خانوادهها کار میکنند.
زمستانها که کار نیست کار تولیدی میگیرند. دخترهای کوره اغلب از ۱۳ سالگی ازدواج میکنند و کمتر برای ازدواج به سن ۱۷-۱۸ سالگی میرسند. اعتیاد در کوره زیاد است و کمتر خانهای پیدا میشود که معتاد نداشته باشد. او هفتهای دو نفر را با پای خودش به کمپ میبرد برای ترک.
به گفته این عضو طرح مادرانه، بسیاری از مادران با وجود نداشتن امکان رسیدگی به فرزندان ترجیح میدهند بچهدار شوند.
او میگوید: «یکی از مادران در دروازه غار در جواب ما که علت بچهدارشدنش را پرسیدیم گفت این تنها راهی است که میفهمم هنوز زندهام.»
سلام برای صیغه چه جوری میشود توضیح دهید با تشکر