بیوگرافی کامل و مصاحبه با لیلا زارع + عکس جدید

 لیلا زارع که به خاطر «ارمغان تاریکی» بهترین بازیگر نقش اول جشنواره جام جم شد در گفتگو با هفت صبح، از دلایل موفقیت این سریال، سه فیلمی که در جشنواره فجر امسال دارد و نگاهش به بازیگری می گوید.

زارع در «سرزمین کهن» باز هم سریالی تاریخی را تجربه کرده است. او در این باره می گوید: من در فاز دوم «سرزمین کهن» با آقای تبریزی همکاری داشتم و نقش کاراکتری را ایفا کرده ام که ترلان پروانه کودکی آن را بازی کرده است. این کاراکتر در فاز سوم سریال هم حضور دارد که البته کار فعلا متوقف است. آقای تبریزی کارگردان مسلطی هستند که به خاطر آرامشی که در کار دارند همکاری با ایشان بسیار لذتبخش می شود».

برای لیلا زارع اولین فیلم و اولین سریال خوش یمن بوده. او در نخستین حضور سینمایی اش با فیلم «ما همه خوبیم» موفق به دریافت سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل شد و حالا هم جایزه بهترین بازیگری نقش اول را از جشنواره جام جم به خاطر بازی در «ارمغان تاریکی» از آن خود کرده. زارع بازیگر گزیده کاری است که سعی کرده مسیرش را آهسته و پیوسته طی کند.

شاید جشنواره فجر امسال مسیر تازه ای پیش روی او قرار دهد؛ جایی که سه فیلم با بازی اش به نمایش درمی آید و این عدد برای بازیگری گزیده کار رقمی چشمگیر به شمار می رود به بهانه موفقیت زارع در جشنواره جام جم سراغ او رفتیم و درباره سریال «ارمغان تاریکی»، فیلم های او در جشنواره فجر امسال و نگاهش به مقوله بازیگری با او گفتگو کردیم.

 

قبل از «ارمغان تاریکی» پیگیران سینما با نام و چهره شما آشنا بودند. با این سریال بیش از پیش شناخته شدید. این سریال در تغییر نگاهتان به مدیوم تلویزیون تاثیری داشته؟ مشخصا کجای کارنامه حرفه ای تان قرار می گیرد؟

– تا قبل از سریال «ارمغان تاریکی» پیشنهادهای خوبی برای بازی در سریال داشتم اما با وجه شهرت که ماهیت بازیگری است چندان کنار نیامده بودم، در این باره تردید داشتم که البته فکر اشتباهی بود. ضمن اینکه روند کاری ام در سینما مسئله شهرت را به تاخیر می انداخت؛ نوع سلیقه ام در سینما به گونه ای است که در هر فیلمی بازی نکرده ام. چیزی که همیشه برایم مهم بوده اینکه خود اثر فارغ از مدیومش (سینما، تلویزیون، تئاتر) دارای کیفیت باشد.

در واقع آنچه حائز اهمیت است فیلمنامه، کارگردان، گروه تولید و کاراکتر است و من سعی می کنم این نگاه را در آینده هم داشته باشم. «ارمغان تاریکی» همه این ویژگی ها را داشت و دلم نیامد در آن حضور پیدا نکنم چرا که متنش خوب و کامل بود. چیزی که کمتر به آن پرداخت می شود عشق نابی است که بعد از تعهد به وجود می آید. کارهای زیادی درباره خیانت ساخته می شوداما این سریال خیلی زیبا عشق را نشان می داد. همان موقع حس می کردم «ارمغان تاریکی» کار خوبی خواهد شدو با تمام انرژی رفتم که کارم را خوب انجام دهم.

«ارمغان تاریکی» علاوه بر فیلمنامه خوب، دارای ریزه کاری ها و جزئیاتتی است که باعث شده فضاسازی آن ملموس و باورپذیر باشد. شما چه نقشی در این فرآیند داشتید؟

– آقای سامان تسلط زیادی بر کار داشتند و با دقت و وسواس فراوان ناظر به همه چیز بودند. خاطرم هست یک هفته قبل از شروع فیلمبرداری من تست لباس داشتم اما دیدم نمی توانم چادر را درست نگه دارم. از خانم ناقد (طراح لباس) خواستم یک کش برای آن بدوزد. همان موقع آقای سامان گفتندن چادر این کاراکتر کش ندارد و خیلی حرفه ای چادر سر می کند.

من چادر را با خود می بردم و در فاصله زمان مانده تا شروع کار همیشه در خانه و بیرون از خانه سرم بود و همین هم باعث شد خیلی ها فکر کنند من چادری ام. ضمن اینکه در گپ هایی که با آقای سامان داشتم به طور کامل راجع به شخصیت صحبت کردیم. برای همین با خیال راحت سر کار آمدم و اطمینان داشتم که همه چیز درست پیش خواهد رفت.

در یک کار وقتی همه چیز خوب کنار هم چیده شود نتیجه هم خوب می شود. «ارمغان تاریکی» در جشنواره جام جم حریفان سختی داشت اما در نهایت بیش از همه به چشم داوران آمد. در بازه پخش هم مخاطبان استقبال خوبی از آن کردند.

– به شخصه دقت و وسواس زیادی نسبت به کاراکترم داشتم. دیگر بازیگران هم همین دقت و وسواس را به کاراکترهایشان داشتند. منتهی چیزی که باعث می شود در نهایت نتیجه تلاش ها به ثمر بنشیند کارگردانی کار است. نتیجه تلاش همه عوامل به علاوه و تسلط و کارگردانی درست آقای سامان شد مجموعه «ارمغان تاریکی».

کاراکترتان در «با دیگران» زنی است که باردار نمی شود و به نوعی نقطه مقابل «گنجشکک اشی مشی» است. از آن سو «شیفتگی» فیلمی است که حال و هوایی زنانه دارد. کمی درباره این دو  تجربه صحبت می کنید؟

– «با دیگران» درباره ارتباط آدم ها با یکدیگر و مشکلات آنها است. اینکه آدم ها چقدر می توانند با کمک همدیگر مشکلات را مرتفع کنند. کاراکترم در این فیلم به خاطر مشکل بارداری چالش هایی دارتد که سعی کردم به خوبی آن را به تصویر بکشم. «شیفتگی» هم درباره یک خانم هنرمند است که کار موسیقی می کند و درگیر مشکلات تک خوانی زنان است. کاراکتر اصلی این فیلم را خانم تیموریان بازی کرده اند و به نظر من در این فیلم مثل همیشه خیلی خوب بوده اند با توجه به اینکه اینجا نقش شان متفاوت بود بسیار خوش درخشیده اند.

از میان این سه فیلم با کدام نقش چالش بیشتری داشته اید و بیشتر به دلتان نشسته؟

– نقشی که در «گنجشکک اشی مشی» بازی کردم. همانطور که گفتم به خاطر ویژگی های این نقش و فاصله شخصیتی ام با آن سخت ترین کاراکتر کارنامه ام تا اینجا بوده. واقعا جسارت کردم و نقش را پذیرفتم. این کاراکتر لحظات زیبای زیادیدارد که اوج آن مواجه شدن با فرزندش است. او به خاطر خود بچه فداکاری می کند و قصد ترک او را دارد. می داند این اولین و آخرین باری است که دخترش را می بیند. از آنطرف بچه نمی داند که این زن مادرش است. این سکانس خیلی روی من اثر گذاشت؛ سکانس عجیبی بود.

 

شما در سینما آهسته و پیوسته پیش آمده اید. در کار اول جایزه گرفتید و حالا در مرز پختگی برای اولین سریال تان هم جایزه می گیرید. مسیری که برای آینده بازیگریتان منصور هستید باز هم با سختگیری است یا نگاه سهل تری در انتخاب خواهید داشت؟

– من فکر می کنم بازیگری اصلا شغلی نیست که با سهل انگاری به آن نگاه کرد. به خاطر اینکه من شخصا برای مخاطبم که وقت می گذارد و کاری را می بیند احترام فراوانی قائلم. اگر بخواهم با سهل انگاری وقت مردم را بگیرم احساس گناه می کنم. بازیگری شغل سختی است و من از اولین کارم اینطوری به آن نگاه کرده ام که باید برایش زحمت بکشم. همیشه هم این نکته تیتر اول ذهنم بوده.

اما به هر حال خیلی وقت ها یک بازیگر نقش را برای صفرهای چک آن قبول می کند.

– مشکلات مالیِ منِ نوعی به خودم مربوط است. حتی در شرایط سخت مالی این اجازه را به خودم نداده ام کاری را بازی کنم که به آن ایمان نداشته ام. بحث دوست داشتن یا نداشتن یک کاراکتر نیست، بحث درست بازی کردن آن است. شاید کاراکتری را دوست نداشته باشم اما ممکن است اینقدر خوب پرداخت شده باشدکه من بازیگر بپذیرم آن را بازی کنم. مهم شخصیت پردازی درست نقش است. روند کاری ام گویای این مسئله است و سعی می کنم از این مسیر عدول نکنم.