چرا بازار پایه ای های فرابورس پیشتاز کسب بازدهی مثبت شده اند؟

0

وجود محدودیت هایی در مورد تعداد سهامداران و میزان سهام آزاد شناور، سرمایه ثبت شده شرکت، وضعیت سودآوری، نسبت حقوق صاحبان سهام به محل دارایی ها و عوامل مختلف دیگر این چنینی موجب می شود تا برخی از شرکت های سهامی عام واجد شرایط پذیرش در بازار های بورس و فرا بورس نباشند و معاملات سهام آنها در بازار پایه ی فرابورس انجام شود.

مجموعه هایی که در این بازار درج می شوند معمولاً از وضعیت مناسب سودآوری و شفافیت اطلاعاتی برخوردار نیستند و الزامی به ارائه پیش بینی درآمد هر سهم سال مالی خود ندارند و ازاین رو، تنها صورت های مالی سالانه و میان دوره ای را منتشر می کنند که این امر یکی از دلایل اصلی تمایل برخی از شرکت ها برای ورود به بازار پایه فرابورس و انجام معاملات سهام شرکت در این بازار به شمار می رود.

بر اساس اطلاعات موجود، طی بهمن ماه سال جاری سهام حدود ۴۷۱ شرکت در بازار سرمایه معامله شده که از میان آنها ۱۹۶ مجموعه بازدهی مثبت به دست آوردند و ۲۵۸ شرکت نیز بازدهی منفی محقق ساختند، همچنین معاملات بهمن ماه مابقی نماد ها بدون کسب بازدهی مثبت یا منفی پایان پذیرفت.

اما نکته قابل توجه آنجاست که از میان ۱۹۶ شرکتی که بازدهی مثبت را برای سهامداران خود به ارمغان آورده اند، سهام ۳۰ مجموعه در بازار پایه توافقی فرابورس معامله می شود. مجموعه هایی که بازدهی های محقق شده توسط آنها بیش از بازدهی های سایر شرکت ها و نیز بازدهی مثبت ۰٫۶۶ درصدی بورس طی مدت مذکوراست.

به گونه ای که شرکت های فارسیت اهواز، مخابراتی ایران، پتروشیمی کازرون، اشتاد ایران پرمیت، زنگان و بیمه رازی جزو ۲۰ مجموعه ای بودند که بازدهی مثبت بیش از ۲۰ درصدی را طی بهمن ماه امسال به ثبت رسانیدند. این رشد قیمتی برای شرکت هایی که سهام آنها در بازار پایه توافقی معامله می شود و اصولاً به جهت عدم برخورداری از وضعیت بنیادی مناسب وارد بازار پایه فرابورس شده اند خود جای سوال دارد. این در حالی است که شرکت های بزرگ و فعال در صنایع مطرح بورس همچون ذوب آهن اصفهان، پتروشیمی پردیس و پتروشیمی مارون بازدهی های کمتر از ۱۰ درصدی را بدست آوردند

علاوه بر این، مجموعه های مذکور در شرایطی بازدهی های قابل قبولی را نسبت به بازدهی بورس و سایر شرکت ها کسب کردند که رتبه نقد شوندگی آنها بسیار پایین بوده و تقریباً در انتهای جدول رتبه بندی شرکت ها از نظر نقد شوندگی قرار دارند.

در واقع می توان گفت اگر چه با انتقال نمادها به بازار پایه فرابورس امید اصلاح ساختار شرکت ها توسط سهامداران عمده و مدیریت شرکت و در نهایت بازگشت آنها به تابلو های اصلی بورس و فرابورس می رود، اما نحوه معاملات شرکت ها در بازار پایه فرابورس از شفافیت کمتری نسبت به سایر معاملات عادی برخوردار است و خریداران و فروشندگان قبل از انجام معامله با یکدیگر توافق داشته و معاملات در سیستم ثبت نمی شود.

بر این اساس این سوال مطرح می شود که چرا اغلب شرکت هایی که در بازار پایه توافقی معامله می شوند وحتی به دلیل عدم انتشار بودجه سال مالی خود هیچ اطلاع رسانی در خصوص نحوه عملکرد شرکت به سهامداران و فعالان بازار سرمایه ارائه نمی کنند، علیرغم حاکمیت روند نزولی بر کلیت بازار سرمایه با رشد قیمتی همراه شده اند؟ از این رو انتظار می رود تا از سوی مقامات و متولیان بازار سرمایه به عنوان حامیان سهامداران نظارت بیشتری بر نحوه معاملات بازار پایه فرابورس اعمال شود.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ