این ضرب المثل را مسئولین بخوانند!

قبل از رویارویی با دشمن در زمان صدر اسلام عده ای از منافقین سعی داشتند تا در دل مردم رعب و وحشت ایجاد کنند و قدرت دشمن را بیش از اندازه و غیر قابل شکست معرفی نمایند. خداوند در قرآن می فرماید که چنین عملی عمل شیطان و بر اثر وسووسه های اوست و البته که اولیاء خدا به چنین سخنانی گوش نمی دهند و می دانند که خدا بهترین نگهبان و یاور است.
در آیه ۱۷۵ سوره آل عمران می خوانیم:
«إِنَّما ذلِکُمُ الشَّیْطانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیاءَهُ فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ.»
«این شیطان است که دوستان خویش را (با سخنان و شایعات بى اساس از قدرت کفّار) مى ترساند، پس اگر ایمان دارید از آنان نترسید و فقط از (مخالفت) من بترسید.»
                                                                                                                             *****
سه نکته:
* چه کسانی مسلمانان را می ترساندند؟
این آیه اشاره به کسانى است که مسلمانان را از قدرت لشکر قریش مى ترسانیدند تا روحیه آنها را تضعیف کنند. نعیم بن مسعود و کاروان عبد القیس چنین کاری می کردند و قرآن هم می گوید عملشان فقط یک عمل شیطانى است که براى ترساندن دوستان شیطان صورت گرفته، یعنى این گونه وسوسه ها تنها در کسانى اثر می گذارد که از اولیاء و دوستان شیطان باشند و اما افراد با ایمان و ثابت قدم هیچگاه تحت تاثیر این وسوسه ها واقع نمى شوند.

** این دو گروه امروز هم هستند
مطابق آیه:
اولاً شیوه ارعاب و تهدید، سیاست دائمى قدرت هاى شیطانى است.
ثانیاً هر گونه شایعه اى که مایه ترس و یأس مسلمانان گردد، شیطانى است.
و امروز هم هر دوی این رفتارها را مشاهده می کنیم! از یک طرف دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب ما دائماً بر شیپور جنگ و تهدید نظام و زور و تحریم اقتصادی می دمند و در طرف مقابل نیز عده ای در داخل کشور مرتباً بر طبل ناامیدی می کوبند و تحریم ها را فلج کننده بر می شمرند و قدرت مقابله مردم در برابر دشمنان کم می کنند غافل از آنکه با اتحاد و همدلی و همراهی الهی هر قدرتی به زانو درآمدنی است.

*** دو تا بودند همراه، صد تا بودیم تنها!
وقتی یک گروه به ظاهر کوچک ولی متحد بر یک نیروی به ظاهر قدرتمند و از درون تهی پیروز می شود مثلی می زنند و می گویند: ” دو تا بودند همراه، صد تا بودیم تنها!”
درباره ریشه این مثل نقل می کنند که در زمان قاجار یک گروه صد نفری سرباز برای سرکوب عده ای از مخالفان اعزام شدند. مخالفان که تنها دو نفر بودند در گردنه ای کمین کردند و وقتی سربازان ترسوی حکومتی رسیدند با ترفند از جاهای مختلف تیراندازی و تهدید نمودند طوری که سربازان گمان کردند با لشکری بزرگ روبرو شده اند و همه تفنگ ها را روی زمین گذاشته و تسلیم شدند. آن دو نیز آمدند و همه سلاح ها را بردند و رفتند!
وقتی خبر این واقعه به سلطان رسید سربازان را احضار کرد و با عصبانیت پرسید: چگونه دو نفر توانستند شما یکصد نفر سرباز مسلح را لخت کنند!؟ همه سربازان به لرزه افتاده و از جواب دادن درماندند ولی یکنفر پا پیش نهاد و گفت: قربان ما صد نفر بودیم تنها، آنها دو نفر بودند همراه!

منبع : تراز