درخواست ۴ کشور عربی از آمریکا برای بمباران ایران
وب‌سایت افشاگر ویکی‌لیکس اعلام کرد، درحال انتشار بیش از ۵٠٠هزار سند دیپلماتیک عربستان‌سعودی در اینترنت است؛ اقدامی که بازگوکننده افشاگری مشهورش درخصوص اسناد وزارت امور خارجه آمریکا در سال ٢٠١٠ میلادی است.
به گزارش آسوشیتدپرس، وب‌سایت افشاگر ویکی‌لیکس در بیانیه‌ای گفت، تاکنون حدود ۶٠هزار فایل را در اینترنت منتشر کرده که اکثر آنها به زبان عربی هستند.
درحال حاضر هیچ راهی برای تأیید اعتبار این اسناد وجود ندارد اما ویکی‌لیکس سابقه برجسته‌ای در افشای حجم وسیعی از اسناد و مدارک دولتی دارد. بسیاری از این اسناد و مدارک دارای سربرگ سبز که نشانه «پادشاهی عربستان‌سعودی» یا «وزارت امور خارجه» است، هستند.
برخی از آنها «فوری» یا «محرمانه» هستند. دست‌کم یکی از آنها مربوط به سفارت عربستان‌سعودی در واشنگتن است. اگر این اسناد و مدارک اصلی و معتبر باشند، نگاهی اجمالی به فعالیت‌های داخلی پادشاهی مبهم و پیچیده عربستان‌سعودی خواهد داشت. این اسناد و مدارک همچنین رقابت منطقه‌ای طولانی مدت ریاض با ایران، حمایت عربستان از مخالفان سوری و دولت مصر و همچنین مخالفتش با تحقق توافقنامه بین‌المللی درخصوص برنامه اتمی تهران را آشکار خواهد ساخت.
اگرچه پیش از این نیز شنیده شده بود که عربستان‌سعودی از آمریکا خواسته است تا به ایران حمله کند و از ایران با عنوان توهین‌آمیز «سر مار» یاد کرده و خواستار له کردن سر مار شده بود اما این بار ویکی‌لیکس اسناد جدیدی منتشر کرده که نشان می‌دهد تنها عربستان‌سعودی نبوده که حمله به ایران را خواستار شده بود.
براساس اسناد ویکی‌لیکس کشورهای امارات، بحرین و اردن نیز تقاضاهای مشابهی را از آمریکا مطرح کرده بودند.
برای مثال در اسناد جدید منتشر شده از سوی ویکی‌لیکس آمده است که عبدالله بن عبدالعزیز، پادشاه فقید عربستان، از آمریکا درخواست کرده بود برای نابودی تأسیسات اتمی، به ایران حمله کند. در این اسناد به «توصیه‌های پیاپی» پادشاه عربستان «به ایالات متحده برای حمله به ایران جهت پایان دادن به برنامه جنگ‌افزارهای اتمی» اشاره شده است. برپایه این اسناد، پادشاه عربستان درخواست حمله به ایران را در جریان دیدار ماه آوریل سال ۲۰۰۸، با رایان کروکر، سفیر آمریکا در عراق و ژنرال دیوید پترائوس، فرمانده وقت نیروهایی آمریکایی در عراق مطرح ساخته است.
اسناد فاش شده نشان می‌دهد که سفیر عربستان در ایران راهکارهایی را برای کمک به تغییر نظام در ایران، به ریاض پیشنهاد داده است. سفیر عربستان در این سند ادعا می‌کند که «بالا بودن نرخ بیکاری و تورم در ایران و آنچه او آن را «رشد فساد و پارتی‌بازی در طبقه میانی و بالای دولت ایران»، خواند سبب انتشار حس ناامیدی در میان شهروند ایرانی شده و در نتیجه تمایل زیادی به تغییر دولت و نظام دارد.
سفیر عربستان می‌افزاید: از طریق استفاده از وسایل ارتباط جمعی که اشتباهات و مشکلات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی جامعه ایران را بزرگ‌نمایی کند، می‌توان اهداف دلخواه را محقق کرد. در کنار این عوامل می‌توان از دخالت‌های خارجی ایران در عراق و سوریه و لبنان و یمن و خلیج‌فارس نیز استفاده کرد. سفیر سعودی در ادامه استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان و عربی‌زبان که مخاطبش مردم عرب جنوب و غرب ایران است، را در کنار اینترنت و شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و توییتر پیشنهاد می‌کند و می‌گوید که علاوه بر این ابزارها می‌توان از روزنامه و مجلات فارسی‌زبان استفاده کرد و آنان را در اینترنت قرار داد تا ساده‌تر در دسترس مردم ایران باشد.
سفیر سعودی در ادامه بدون اشاره به منافقین، از آنچه معارضان و مخالفان خارج‌نشین ایران است نام می‌برد و می‌گوید که «باید اعضایی از معارضان ایران در خارج را حمایت کرد و با آنان هماهنگی و آنان را تشویق کرد تا تصویر شکنجه‌هایی که نظام ایران علیه ملت و مردم دیگر در منطقه انجام می‌دهد، بارز کرد». او در ادامه می‌گوید، درنهایت با هماهنگی میان تلاش‌ها و متحد کردن اقدامات چند کشور در منطقه برای مقابله با توسعه نفوذ ایران، باید درباره آنچه ایران در منطقه انجام می‌دهد، آگاهی‌بخشی کرد.
بر پایه یکی دیگر از یادداشت‌های منتشر شده، حمدبن عیسی آل‌خلیفه، پادشاه بحرین، نیز، از آمریکایی‌ها خواسته است به هر طریق موردنیاز به برنامه اتمی ایران پایان داده شود.
برپایه این یادداشت، پادشاه بحرین به ژنرال پترائوس گفته است که ایران «منشا بسیاری از مشکلات در عراق و افغانستان است» این یادداشت که منتسب به سفیر آمریکا در بحرین است و در نوامبر سال ۲۰۰۹ نوشته شده، می‌افزاید: پادشاه بحرین «به شدت معتقد بود که برای پایان دادن به برنامه اتمی آنها (ایرانی‌ها) با هر وسیله مورد نیاز، اقدام شود» پادشاه بحرین طبق این یادداشت می‌گوید: «این برنامه باید متوقف شود. خطر این‌که بگذاریم این برنامه جلوتر برود بیشتر از خطر متوقف کردن آن است.»