بیوگرافی الهام کردا ، بازیگر سریال تعبیر وارونه یک رویا + عکس همسرش

دعوت از او و همسرش و حضور در جشنواره زوج خوشبخت بهانه ای شد تا برای گفتگویی هرچند کوتاه به سراغ این زوج بازیگر برویم.

ابتدا با الهام کردا گفتگو را آغاز کردیم. خانم کردا همانطور که اطلاع دارید جشنواره ما در خصوص خانواده است و به همین خاطر سعی می کنم بیشتر سوالاتی در حوزه خانواده از شما داشته باشم. به عنوان سوال اول بفرمایید به چه طریقی با آقای چنگیزیان آشنا شدید و چه سالی ازدواج کردید؟

من و سعید چون هم دانشگاهی بودیم و در یک دانشگاه رشته تئاتر می خواندیم سال ۷۹ با هم به شکل کاری آشنا شدیم. البته سعید زودتر از من فارغ التحصیل شد. و در نهایت در سال ۸۱ ازدواج کردیم.

آن موقع سن و سال کمی داشتم و ۲۲ سالم بود. دختری به آن سن و سال تصوراتش به گونه ای است که خیلی به معیارهای ازدواج فکر نمی کند و بیشتر ظاهری از قضیه ازدواج را می بیند. من هم آن موقع با کسی آشنا شده بودم که به لحاظ احساسی درگیرش شده بودم. یعنی اصولا منطقی فکر نمی کردم و قطعا ناگفته و نانوشته معیارهایی برایم مهم بود که در سعید بود.

احساس راحتی کردن، نزدیک بودن طرز فکرها، داشتن دیدگاه مشترک راجع به مسائل اطرافمان و چندین مورد دیگر که می توانست ما را به هم نزدیک کند. البته تفاوت در همه جا وجود دارد و قرار نیست هیچ دو نفری کاملا شبیه یکدیگر باشند و فقط لازم است که افراد را همانطوری که هستند با همان ویژگی های خاص خودشان قبول کنیم.

با توجه به اینکه ابتدای زندگی مشترک معمولا زوج های جوان مشکلات مالی دارند، آیا شما هم این مشکل را داشتید یا از طرف خانواده هایتان حمایت مالی می شدید؟
ما هم همچون بیشتر جوانان به لحاظ مالی زندگی سختی را در ابتدا شروع کردیم ولی چون می خواستیم زیر یک سقف دنبال اهداف مشترکمان باشیم تمام سختی ها را به جان خریدیم. هر دو در دوران دانشجویی کار می کردیم و درآمدمان به اندازه اداره یک زندگی نبود. خانواده هایمان توان کمک و حمایت از ما را داشتند اما آن ها هم دغدغه ها و زندگی های خودشان را داشتند و به همین دلیل ترجیح دادیم که روی پای خود بایستیم. البته نمی توان انکار کرد که وقتی فردی دغدغه مالی دارد آنطور که می خواهد از زندگی لذت نمی برد و به همین خاطر به نظر من اگر دختر و پسر بتوانند به ثباتی مشخص در زندگیشان برسند و سپس اقدام به ازدواج کنند، زندگی با دوام و قوام و مطمئن تری خواهند داشت.

شاید ما آدم های محکمی بودیم و آرام آرام پیشرفت کردیم و برکت هم به زندگیمان آمد. البته نمی خواهم بگویم ما قدرتمند بودیم و دیگران اراده لازم را ندارند اما افرادی که تصور می کنند روحیه لازم برای تحمل سختی های اول زندگی را ندارند پیشنهاد می کنم در ابتدا به ثبات لازم برسند سپس برای ازدواج تصمیم بگیرند.

چه خوب است که افراد با قدری سطح روشنفکری در ابتدا قدرت و توان خود را بسنجند و با هیجان زندگی وارد دنیای زندگی مشترک نشوند و عقلانیت را چاشنی انتخاب هایشان کنند.
نگاه خانم کردا به خوشبختی چگونه است و خوشبختی را چگونه تعریف می کند؟
به نظر من کلمه خوشبختی معنایی نسبی دارد و نمی توان تعریفی کلی از آن ارائه کرد. شاید مسایلی که باعث شود من در زندگی احساس خوشبختی کنم برای دیگری جایگاهی نداشته باشد. با این همه من معتقدم تا لحظه ای که ذهنت و فضای زندگی ات فضای خوش، شاد و آرامی باشد، می توان خوشبخت بود و خوش گذشتن برای من خوشبختی است.

خوشبختی یک احساس درونی است و ربطی به عوامل بیرونی ندارد، هرچند عوامل بیرونی تاثیر خود را در این زمینه خواهد گذاشت. مواردی مثل گوش دادن فعال، بالا بردن مهارت های شنوایی، اصل حمایت از همسر، اینکه عامل ناخشنودی همسرمان نباشیم، از قضاوت نامحترمانه و رفتار خشمگینانه و خواسته های خودخواهانه اجتناب کردن، افزایش مقدار زمان با هم بودن و در نهایت سفر رفتن می تواند به ایجاد حس خوشبختی کمک کند.

در نهایت این آرامش واقعی، خوشبختی است. البته منظورم از آرامش این نیست که بگوییم همه چیز آرام است در صورتی که اینطور نباشد. وقتی که اوضاع بد است، بد است. نباید روی اختلافات سرپوش گذاشت بلکه باید آن ها را با حرف زدن حل کرد و سعی کنیم که اوضاع و احوال نامناسب را درست کنیم.

به نظر شما آیا رسانه های ما به وظایف خود در قبال ترویج سبک زندگی مطلوب به درستی عمل کرده است؟
به نظر من رسانه ما یک دروغ بزرگ است. به نظرم نویسنده های ما فیلمنامه های خود را خنده دار می نویسند چون زوجین گاهی در زندگی واقعی خود آنقدر خسته روزمرگی ها می شوند که حتی حوصله حرف زدن و برقراری دیالوگ با یکدیگر را نیز ندارند چه برسد به این که بخواهند به اصطلاح قربان و صدقه هم بشوند؛ رسانه ها باید این واقعیات را منعکس کنند.

متاسفانه افراط و تفریط در فیلم های ما بسیار وجود دارد. یعنی یا در فیلم هایمان جنوب شهر و فقر و نداری را به نمایش می گذاریم و یا فقط زندگی مرفه و خانواده های ثروتمند را؛ یا همه چیز بد است و یا همه چیز در حد اعلاست. در این میان نمایش زندگی خانواده های حد وسط فراموش شده است.

جشنواره زوج خوشبخت را چطور دیدید؟
تصور نمی کردم جشنی به این باشکوهی باشد و چنین رویدادی با این سطح در مشهد، قابل احترام و تامل است. وقتی با مدیرعامل موسسه شکوه زندگی صحبت کردم و با سیاست این موسسه آشنا شدم، متوجه شدم که این موسسه چه سیاست های مناسبی در ارائه بحث ها و نکته های دقیق روانشناسی در کارگاه های خود دنبال می کند.

به نظر من بهتر است زوجین علاوه بر اینکه با یکدیگر برای بهبود شرایط زندگیشان به مشاوره مراجعه می کنند، این مراجعه را به صورت فردی نیز داشته باشند، چرا که وقتی فردی خودش را بهتر بشناسد، می تواند با افراد مقابل خود نیز ارتباطی بهتر و موثرتر برقرار کند و قطعا زندگی موفق تر و متفاوت تری در جامعه خواهند داشت.

سعید چنگیزیان که آرام در مقابلمان نشسته بود را نیز وارد گفتگویمان کردیم.

آقای چنگیزیان یک زندگی ایده آل از دید شما چه تصویری دارد؟
ما افرادی در جامعه داریم که بسیاری از خواسته های خود را در زندگی مشترک جستجو می کنند غافل از آنکه فردی دیگر نیز در این زندگی وجود دارد که خواسته ها و تمایلاتی دارد. خیلی از ما در زندگی مشترکمان همیشه می گویم ” من، من، من” و این خطرناک است. زندگی مشترک یعنی آنکه ببینی طرف مقابل چه چیزی را می پسندد، چه می گوید و … . به نظر من هر شخصی که قصد ازدواج دارد باید قبل از پذیرفتن این تعهد یاد بگیرد که از ” من، من” کردن هایش کم کند تا تعامل مطلوب شکل بگیرد. به هر میزان که در زندگی مشترک به طرف مقابلت اجازه صحبت کردن بدهی از طرف دیگر دریافت و شناخت بهتری از او پیدا می کنی و در این صورت می توانی زندگی سرشار از عشق، محبت و تفاهم را به وجود آوری.

آقای چنگیزیان شما چه معیارهایی برای انتخاب همسرتان در نظر داشتید؟
من همیشه به این فکر می کردم که خانواده ای تشکیل دهم که یک تعریف کلاسیک و یا حتی سنتی داشته باشد. دوست داشتم با فردی که از توان و ظرفیت بالایی برخوردار است، زندگی کنم. علاقه و هدفم از تشکیل یک خانواده، برای ما شدن، برای مشترک شدن بود که خدا را شکر همسرم این ویژگی ها را دارد و این لطف پروردگار بود.