پنج کاری که در نهایت موجب دشمنی با خدا می شود!

0
ابن خلدون در مقدمه تاریخش چنین آورده است: فصل سوم در اینکه ملت مغلوب همواره ولع تقلید از شعایر، طرز لباس، نحوه سخن گفتن و آداب و رسوم ملت غالب را دارد.

در یادداشت های گذشته به روایتی از امام صادق (ع) در خصوص نهی از تشبّه به کفار در سه زمینه اشاره شد. از آنجایی که مطلب فوق با سوالات مختلف مخاطبان همراه بود لذا ضمن نقل روایتی مشابه که به نهی از پنج روش می پردازد به شرح آن از سوی برخی علما اشاره می نماییم.
میرزای نوری در مستدرک الوسائل از قطب رواندی در لب اللباب نقل می کند:
«خداوند به پیامبری وحی کرد که به قومت بگو:
۱- از نوع غذا و خوردنی های دشمنان من نخورید
۲- و از نوع نوشیدنی های دشمنان من نیاشامید
۳- و بر مرکب های دشمنان من سوار نشوید
۴- و از نوع پوشاک دشمنان من نپوشید
۵- و در منازل دشمنان من سکونت نکنید
در غیر این صورت بسان آنان، از زمره دشمنان من محسوب می شوید.» (المستدرک،ج ۳،ص ۲۴۸،ب ۱۰،احکام الملابس،ج ۴)
                                                                                                                          ***
سه نکته:
* نظر ابن خلدون در رابطه با آندلس

ابن خلدون در مقدمه تاریخش چنین آورده است: فصل سوم در اینکه ملت مغلوب همواره ولع تقلید از شعایر، طرز لباس، نحوه سخن گفتن و آداب و رسوم ملت غالب را دارد. وی در همین فصل می نویسد: به هر سرزمینی که بنگری درخواهی یافت که چگونه بر اکثر مردم آن سرزمین، طرز پوشش نگهبانان و سپاهیان سلطان، چیره شده است زیرا سلطان و سپاهیانش بر آنها غالب و چیره هستند. حتی اگر ملتی در همسایگی ملت دیگر بوده و یک نوع غلبه و تسلط بر آن داشته باشد، ملت مغلوب تا حد زیادی در زمینه های فوق الذکر به ملت غالب تشبه و اقتدا دارد. همچنان که در عصر ما، در اندلس و رابطه آن با اقوام جلالقه، وضع به همین منوال است. زیرا مشاهده می شود که مسلمانان اندلس در طرز لباس، وسایل آرایش و زینت و بسیاری از عادات و رسوم به آنها تشبه می جویند. وقتی در ترسیم تصاویر روی دیوارها و کارخانه ها و منازل خود از آنان تقلید می کنند. بطوری که اگر بیننده باکنجکاوی و دیده حکمت بنگرد، در می یابد که این وضعیت، از نشانه های استیلاء و غلبه آنان بر اندلس است.

** محقق شعرانی از سیطره فرنگی مآبان بی دین بر مسلمانان می گوید
محقق شعرانی نیز در خصوص این سخنان ابن خلدون چنین می گوید:
چقدر وضعیت اندلس در عصر ابن خلدون شبیه وضعیت کنونی سایر کشورهای اسلامی در عصر ماست. فرنگی مآبان بی دین در کشورهای اسلامی عوامل استیلا و سیطره مسیحیان بر مسلمانان شده اند. اینها کسانی هستند که به سرعت تحت تاثیر طرز زندگی ملت غالب قرار می گیرند و به آسانی خواسته های آنان را می پذیرند و مسیحیان آنان را برای فاسد کردن منطقه به استخدام گرفته اند.

*** حرمت یا کراهت؟
اما در خصوص اینکه این روایات دلالت به حرام بودن تشبّه به کفار در امور یاد شده دارند یا کراهت اختلاف است. برخی می گویند این حدیث به طور اطلاق دلالت بر حرمت تشبه به آنها ندارد. بلکه دلالت دارد بر اینکه کسانی که به آنها تشبه می جویند، غالبا از دشمنان مسلمانان بوده و در مظنه دشمن قرار دارند. نظیر احادیثی که در مذمت بنی امیه وارد شده است. زیرا چنان نیست که تمام بنی امیه دشمن اهل بیت باشند، بلکه اغلب آنها چنین هستند. و چنین نیست که کسی به آنها تشبه جوید کافر و یا دشمن اهل بیت باشد. (وافی، ج ۲۰، پاورقی، ص ۷۱۴)
اما گروه دیگر معتقدند لحن و شدت نهی نهی وارد ده در روایات با کراهت مناسبت ندارد و نشان از حرام بودن عمل است. زیرا دشمن خدا شدن یعنی مبغوضیت شدید و این یعنی عمل فوق حرام است.
در هر دو حال (چه حرمت و چه کراهت) نمی توان از تاثیر سوء تشبّه به کفار در امور یاد شده در روایات چشم پوشی کرد و حتی در صورت کراهت نیز بدانیم که این عمل به تدریج در روح و جان ما اثرگذار خواهد بود و چه بسا به شکلی نامحسوس موجب سستی عقیده ما بشود بدون اینکه خودمان بفهمیم!

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ