روایتی از دشمنان مسلمان امام مهدی (عج)/ وقت تمام است؛ توبه پذیرفتنی نیست!
گروه فرهنگ جهان نیوز: بار الها؛ همان گونه که او را براى دانشت برگزیدى ، و براى حکمت و دستورت انتخاب کردى …و با کرامت خود شکوه مندش ساختى و او را با رحمتت فراگرفتى و با نعمت خویش پرورش دادى … و براى خویشتن اختیار و انتخاب کردى ، و براى خشم و قدرتت برگزیدى ، و براى قدس و پاکیت او را پسندیدى ، و هدایت گرى براى بندگان و مخلوقاتى که خواستى قرارش دادى ، و او را حاکم و فرمانرواى حکومت عادلان خویش قرار دادى ، و براى پایان دادن به داورى ها بین مردم برگزیدى ، و به او وعده دادى وحدت کلمه به وسیله او ایجاد کنى ، و امت هاى مختلف را نجات بخشى ، و تاریکى ها را با عدالتش به روشنى بدل سازى و آتش ظلم را با او خاموش کنى ، و گرمى بازار ناسپاسى و کفر و آثار آن را از بین ببرى ، و سرزمین هایت را به کمک او پاکسازى کنى ، و سینه بندگانت را شفا بخشى ، و تمام مملکت ها را یکى کنى ؛ نزدیک آن را و دور آن را، با عزت آن را و زیردست و ذلیل آن را، شرق آن را و غرب آن را… همه را پر از عدل و داد مى گرداند همان طور که پر از ظلم و جور و ستم شده باشد.
بار الها! آن طور بر او درود بفرست که حجت و دلیلش را بدین وسیله ظاهر کنى … سلطنتش را تایید و تقویت گردانى ، و دلیل و برهانش را ارزشمند کنى ، و جایگاهش را شریف گردانى ، و اساس و بنیان او را بلندمرتبه کنى ، و یارى او را عزیز و نیرومند بفرمایى ، و ارزش او را بالا ببرى و یادش را نمودار کنى ، و کلمه اش را آشکار گردانى. در این جا و این لحظه و در هر جاى دیگرى از ما به او سلام و احترامات ویژه ات را برسان….(۱)
عدالت در حکومت امام مهدی (عج) ۴
دلایل تبعیت پذیری مردم از برنامه های عادلانه امام مهدی (عج)
الف- تثبیت پایه‌های معرفتی و اخلاقی دولت مهدوی در دل‌های مردم…
ب- نظارت سازمان یافته و کامل بر رفتار و اخلاق مردم و نیز تصحیح لغزشها یا اشتباهات افراد
ج- اقدامات شخص امام مهدی علیه السّلام و برخی یاران خاص او در رهبری حکومت و تدبیر امور جامعه که دیگران از انجام آن ناتوان می‌باشند.
د- کشتار وسیعی که امام و یارانش از منحرفین در مدت هشت ماه به راه می‌اندازند؛ کشتاری هولناک که در آن هیچ توبه‌ای پذیرفته نمی‌شود.(۲)
د- کشتار وسیعی که امام و یارانش از منحرفین در مدت هشت ماه به راه می‌اندازند؛ کشتاری هولناک که در آن هیچ توبه‌ای پذیرفته نمی‌شود.
امام مهدى«ع»، با ایجاد بیم و دلهره و ترسهاى عمیق و راستین، بسیارى از گروههاى مخالف و ستم‌پیشه را مجبور به ترک راه و روش خود مى‌کند و به تسلیم وا مى‌دارد. از این رو، در احادیث آمده است که از شمشیر برنده و ارادۀ قاطع امام و یارانش همۀ اهریمنان مى‌هراسند و ترسى گران بر روان دژخیمان خون‌آشام سایه مى‌افکند و لرزه بر اندام خودکامگان و طاغوتان مى‌اندازد و این خود عامل بزرگى در پیروزى کامل آن امام منجى است. با این رعب و ترس، بسیارى از مقاومتها درهم مى‌شکند و بسیارى از مردمان به راه بازمى‌گردند و از تجاوز به حقوق دیگران و زیر پا نهادن مسؤولیت و تکلیف و حرمت انسانها دست برمى‌دارند.( ۳)
«در تمام زمین،ضدّ انقلابى باقى نخواهد گذاشت و نیروهاى ضدّ عدالت یا تسلیم عدالت مى‌شوند یا از سر راه برداشته مى‌شوند. آن دوران، دیگر دوران موعظه نیست .در آن روز، اسلحه پاسخ اسلحه را خواهد داد و مقاومتها درهم شکسته خواهند شد: «ألخیر کلّه فى السّیف»مهدى(عج)با مردم،با زبان منطق و رحمت سخن مى‌گوید. اما با رهبران ستم و بى‌عدالتى جهانى با زبان شمشیر سخن خواهد گفت و نهضت او انقلاب جزیره‌اى نیست، اقیانوسى است که همه‌چیز و همه‌جا را در خود مستغرق خواهد کرد و دشمنان عدالت را منهدم مى‌کند و گوشه‌اى از دنیا را باقى نمى‌گذارد تا دوباره جبهۀ ضدّ عدالت منسجم شوند و خود را جمع‌وجور کنند و برگردند.نهضت او یک شوخى بشرى نیست،ملحمۀ کبرى است و این تعبیر در روایت آمده است.»(۴)
ابى بصیر گوید که امام صادق علیه السّلام دربارۀ آیۀ «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدىٰ وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ»(سوره توبه/۳۴) فرمود: به خدا قسم!تأویل آن هنوز فرود نیامده و نمى‌آید تا زمانى که قائم علیه السّلام خروج کند،(آن وقت)پس هیچ‌کسى کافر به خداى بزرگ و کافر به امام نمى‌ماند،مگر این‌که خروج او را دوست ندارند(و«قائم علیه السّلام»نیز با آنها درگیر شده و زمین را از لوث وجود آنها پاک مى‌گرداند،به گونه‌اى که)اگر کافر یا مشرکى در شکم سنگى مخفى شود،آن سنگ(صدا مى‌زند و)مى‌گوید:اى مؤمن،در شکم من کافرى هست و مرا بشکن و او را به قتل برسان.(۵)
امام علی علیه السلام: پدرم فدای فرزند بهترین کنیزان (مقصود امام قائم علیه السلام است)، (ظالمانه و بدکاران را) خوار و ذلیل خواهد کرد ، و جام زهرآگین به کامشان خواهد ریخت و با شمشیر و کشتاری فراگیر با آنان برخورد خواهد نمود.(۶)
امام باقر علیه السلام: قائم آل محمد علیه السلام شباهتهایی با پنج تن از پیامبران دارد . . . اما شباهت او به جد خود (پیامبر اکرم ) قیام با شمشیر است و کشتن دشمنان خدا و پیامبر و جباران و سرکشان ، او با (نیروی ) شمشیر و (نیروی ) ترس ، (که در دل جباران افکنده می شود) مدد می گردد.(۷)
مفضل می گوید: از امام صادق علیه السلام معنای این آیه را پرسیدم : «و عذاب نزدیک را پیش از عذاب بزرگتر به ایشان بچشانیم » ، فرمود : عذاب نزدیک ، گرانی نرخهاست و عذاب بزرگتر قیام (حضرت ) مهدی [عج]است.(۸)
شمشیر امام مهدى«ع»بر سر مجرمان فرود مى‌آید،و در آن دوران ایشان راه فرارى ندارند و با نفوذ در مراکز قدرت و قضاوت جامعه نمى‌توانند خود را بیگناه و بیگناهان را مجرم نشان دهند،آن‌روز چونان روز رستاخیز است که رنگ رخساره خبر مى‌دهد از سرّ ضمیر،بویژه شیوۀ عمل امام مهدى«ع»و یاران طراز اوّل آن امام بزرگ که مأمورند به علم باطن عمل کنند تا راه گریزى براى تبهکاران خونریز و خون‌آشام نماند.بنابراین، «او خونخواران را مى‌کشد ،که تا پیش از ظهور او خود مشغول آدمکشى و خونخوارى بودند،و سر سوزنى به کشته‌شدگان خود نمى‌اندیشیدند،و لحظه‌اى به آن همه خون ناحق که ریخته بودند فکر نمى‌کردند.او این‌جانیان را مى‌کشد.
از شمشیر مهدى،براى خون‌آشامان پست،و درندگان متمدن،و ابرقدرتان نا انسان،خون و مرگ مى‌بارد،و براى انسانیت دردکشیدۀ خردشده رحمت و حیات.
دشمنان مسلمان امام مهدی (عج)
بخشى از برنامه‌هاى کشتار گسترده و فراگیر امام مهدى«ع»در جامعه‌هاى اسلامى[ است و آن ]شاید در این ارتباط و به این علت باشد،که مسلمانان با حربه اسلام انحرافى-که در حقیقت ضد اسلام است-به جنگ با امام برمى‌خیزند،و امام ناگزیر با قاطعیت با آنان روبرو مى‌شود،و کار آنان را یکسره مى‌کند،در صورتى‌که از افکار و اندیشه‌هاى نادرست خویش دست برندارند و حق خالص و اسلام ناب و سره را نپذیرند.(۹ )
یکی از گروه‌هایی که با امام زمان‌علیه السلام جنگ می‌کند، گروهی است که قرآن را با اندیشه باطل خود تفسیر می‌کنند. در روایات آمده است: «آزاری که آنان هنگام ظهور به امام زمان‌علیه السلام می‌رسانند، بیش از آزاری است که پیامبرصلی الله علیه وآله از مردم نادان زمان خود دید، چون افرادی پیامبرصلی الله علیه وآله را آزار دادند که سنگ و چوب را می‌پرستیدند، اما کسانی که با قائم آل محمّدعلیهم السلام جنگ می‌کنند، کسانی هستند که کتاب خدا را در برابر آن‌حضرت تفسیر می‌کنند.»(۱۰)
طبق روایات گروه دیگری که با امام مهدی (عج) دشمنی می کنندو به دست آن حضرت (عج) کشته و نابود می شوند،بتریه هستند.
بتریه شاخه‌ای از زیدیه و منسوب به مغیره بن سعد هستند.
آنها کسانی هستند که مردم را به محبّت و ولایت علی‌علیه السلام دعوت کردند، اما محبت او را با محبت ابوبکر و عمر مخلوط کردند. آنان محبّت ابوبکر و عمر را قبول دارند، ولی نسبت به عثمان، طلحه، زیبر وعایشه بغض ورزیدند ونظرشان بر این بود که باید در کنار فرزندان علی‌علیه السلام علیه دشمنان قیام کرد.(۱۱ )
حسن بن سلیمان نقل کرده که امام صادق‌علیه السلام فرمود: آنان چهار هزار نفر هستند.(۱۲ ) شیخ مفیدرحمه الله درباره تعداد آنان نوشته است: چند ده هزار نفر (۱۳ )ابن رستم طبری تعداد آنها را شانزده هزار نفر می‌داند.( ۱۴)
امام باقرعلیه السلام فرمود: «هنگامی که امام زمان‌علیه السلام ظهور می‌کند و به سوی کوفه می‌رود، عدّه‌ای که به آنها بتریه گفته میشود، در حالی که اسلحه بر دوش دارند، در مقابل امام قرار می‌گیرند و می‌گویند: برگرد به همان جایی که آمده‌ای! ما نیازی به بنی فاطمه نداریم».(۱۵ )
امام صادق‌علیه السلام فرمود: «چهار هزار از حاملان قرآن و پشمینه پوشان معروف به زیدیه، از بیعت با آن حضرت خودداری می‌کنند و می‌گویند: آمدن امام حسین‌علیه السلام در این زمان، سحری عظیم است. پس هر دو سپاه در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، امام زمان‌علیه السلام آنها را موعظه می‌کند و سه روز به آنان مهلت می‌دهد. پس از پایان گرفتن مهلت، امام زمان‌علیه السلام دستور جنگ با آنان را صادر می‌کند».( ۱۶)
امام باقرعلیه السلام نیز فرمود: «وقتی حضرت مهدی‌علیه السلام به کوفه می‌رود، شانزده هزار نفر از بتریه که خود را قاریان قرآن و فقهای دین می‌دانند، ولی نفاق و دورویی سر تا پای آنها را فرا گرفته است، در حالی که اسلحه بر دوششان است، نزد آن حضرت می‌آیند و می‌گویند: ای فرزند فاطمه برگرد که هیچ نیازی به تو نداریم. اینجاست که حضرت مهدی‌علیه السلام شمشیر خواهد کشید و در روز دوشنبه از بعد از ظهر تا شب، همه آنها را در پشت شهر نجف به قتل می‌رساند».(۱۷ )
سومین گروه از دشمنان امام زمان‌علیه السلام که حضرت هنگام ظهور با آنان جنگ می‌کند و همه آنها را به قتل می‌رساند، کج اندیشان مرجئه هستند که بر اثر عقاید انحرافی خود، فرسنگ‌ها از اسلام فاصله می‌گیرند و عظیم‌ترین گناهان را بی‌پروا انجام می‌دهند.
علّامه طریحی درباره این گروه می‌نویسد: «مرجئه گروهی از مسلمانان هستند و عقیده دارند هرگز گناه ضرری به ایمان نمی‌زند.»
همچنین ابن قتیبه می‌گوید: «مرجئه کسانی هستند که قائل به ایمان قولی و زبانی بدون عمل می‌باشند.»
بشیر در طی روایتی می گوید: امام صادق علیه السلام در مورد این گروه فرمود: وای بر آنها! اگر فردا قائم ما قیام کند، به چه کسی پناه خواهند برد؟
عرض کردم: آنان گویند: در آن روز همه مشمول عدل او قرار می‌گیریم و با شما برابر هستیم. فرمود: «هرکس توبه کند، خداوند توبه‌اش را می‌پذیرد و هرکس نفاقی در درون داشته باشد، او را از رحمت خود دور خواهد کرد و هرکس ایده باطلش را در آن روز اظهار کند، خداوند خونش را خواهد ریخت.
سپس فرمود: «قسم به آنکه جانم در قبضه اوست، امام زمان‌علیه السلام آنها را خواهد کشت، همان‌گونه که قصّاب گوسفند خود را می‌کشد.»
عرض کردم: آنان گویند: هنگامی که امور بر حضرت مهدی‌علیه السلام سامان گرفت، وی قطره خونی را نخواهد ریخت. حضرت‌علیهم السلام فرمود: «قسم به آنکه جانم در دست اوست! چنین چیزی نخواهد بود، تا ما و شما خون و عرق را از پیشانی‌مان پاک گردانیم و سپس به پیشانی خود اشاره نمود.»(۱۸)
منابع:
۱- فرازهایی از زیارت حضرت صاحب الزمان (عج) در سرداب مقدس
۲- تاریخ پس از ظهور ، سید محمد صدر ، ترجمه حسن سجادی پور ص ۴۰۳
۳- عصر زندگی وچگونگی آینده انسان و اسلام ، محمد حکیمی ، ص۷۹
۴- مهدی (عج)، ده انقلاب در یک انقلاب ، حسن رحیم پورازغدی ،ج ۱ ،ص۲۳
۵-سیمای جهان در عصر امام زمان (عج) ج ۱ ،ص۵۶۰ به نقل از کمال الدّین:۳۸۶/۲ باب النّوادر؛بحار الأنوار:۳۲۴/۵۲ ب ۲۷ ح ۳۶ از کمال الدّین
۶- عصر زندگی وچگونگی آینده انسان و اسلام ، محمد حکیمی ، ص۶۴ به نقل از غیبت نعمانی ص۲۲۹
۷- همان ص۶۵ به نقل از کمال الدین ج ۱ ص۳۲۷
۸- همان ص۶۵ به نقل ازبحار الانوارج۵۱ ص۵۹
۹- عصر زندگی وچگونگی آینده انسان و اسلام ، محمد حکیمی ، ص ۶۶ وص۹۳
۱۰- بامداد بشریت، محمدجواد طبسی،بخش نهم به نقل از بحار الانوار ج۵۲ ،ص۳۶۳
۱۱- همان، به نقل از مجمع البحرین ص۲۳۰
۱۲-همان به نقل از مختصر بصائر الدرجات، ص ۱۹۰
۱۳- همان به نقل از ارشاد مفید، ص ۳۴۳، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸
۱۴- همان به نقل از دلائل الامامه، ص ۲۴۲
۱۵- همان به نقل از ارشاد مفید، ص ۳۴۲، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸
۱۶- مختصر بصائر الدرجات، ص ۱۹۰
۱۷- دلائل الامامه، ص ۲۴۲
۱۸- بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۶؛ کافی، ج ۸، ص ۸۱، غیبه نعمانی، ص ۲۸۳