توصیه امام صادق (ع) درباره پولی که پیدا کرده ایم

برای همه ما در طول زندگی بارها پیش آمده که مالی را در سر راه دیده ایم و گاهی آن را برداشته و گاهی نیز آن را برنداشته ایم. اغلب افراد از حکم چنین اموالی بی خبرند. به این مال گمشده که کسی بیابد و مالکش هم مشخص نباشد در اصطلاح فقهی «لُقَطَه» می گویند.
لقطه باید چند شرط داشته باشد: اولا صاحب مال، آن را گم کرده باشد. پس شامل دزدی و امثال آن نمی شود. دوم اینکه مالکش ناشناخته باشد. سومین شرط اینست که ما آن مال را از زمین برداریم.
واقعیت این است که حکم مال لقطه سخت است. مالى که انسان پیدا مى کند اگر نشانه اى داشته باشد که به واسطه آن، صاحبش معلوم شود باید (به فتوای برخی مراجع احتیاط واجب است) آن را از طرف صاحبش صدقه بدهیم. اگر نشانه نداشت و ارزشش بیش از ۶/۱۲ نخود نقره بود واجب است فوراً با شرایط خاصی تا یکسال اعلام کنیم.
سه نکته:
* اگر ارزشش کمتر از ۱۲ نخود نقره بود
اگر مال پیدا شده نشانه دار است و ارزش آن کمتر از مقدار یاد شده باشد، یابنده مى تواند همان موقع بدون اعلام، مالکش شود. در این صورت، اگر مالک پیدا شود و مال از بین نرفته باشد، باید آن را به صاحبش بازگرداند و اگر از بین رفته، ضامن نیست.

** اندازه یک نخود نقره
وزن یک نخود نقره تقریباً معادل یک بیست و چهارم مثقال و پانزده صدم گرم(۱۵/۰) گرم است و قیمت آن را ‏مى توانید از بازار به دست آورید. ‏

*** توصیه امام صادق (ع) درباره پولی که پیدا کرده ایم
با توجه به حکم سخت مال لقطه بهترین کارى که انسان در برخورد با اشیاى گمشده مى تواند انجام دهد، همان است که امام صادق علیه السلام توصیه فرموده است. حضرت فرمودند بهترین کار انسان درباره «لقطه»، که آن را مى یابد، این است که از زمین برندارد و دست بدان نزند. اگر مردم آنچه را مى یابند برندارند، صاحبش مى آید و آن را برمى دارد. (من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج ۳، ص ۱۹۰)