دابسمش چیست؟ /افراد علاقه مند به دابسمش اختلال روانی دارند؟

از کاربران چه خبر؟
در شبکه های اجتماعی مختلف عضو هستید؟پس به طور حتم افرادی را در فهرست دوستانتان دیده اید که با چهره هاواداهای مختلف ویدئوهایشان را به اشتراک گذاشتهاند. به نظرتان جالب است؟ با حالی است یا ایده خلاقانه ای دارد؟ شاید هم فکر کنید که ازاردهنده یا بیخود است. اما جالب اینجاست که بسیاری از افراد وقتی برای اولین باردابسمش را می بینند و ویدئوی خودشان را با آن ضبط می کنند، به دابسمش علاقه مند میشوند. تب استفاده از این اپلیکیشن نه تنها در میان مردی عادی موجی به پا کرده، بلکه در میان چهرههای مشهور و هنرپیشگان ایرانی و خارجی هم مورد استقبال قرار گرفته است. البته این موج فقط مربوط به ایران نیست و کاربران جهانی شبکههای اجتماعی را حسابی درگیر کرده است به طوری که آمارها نشان می دهد حدود ۲۰ میلیون نفر در سراسر دنیا این اپلیکیشن را دانلود کردهاند و دابسامشی ۹۵۰ هزار بار در توییتر، منشان شده است. ضمن اینکه جوناسی دراپلی، رولاندگرنک و دنیل تسچیکا که هرسه ابداع کننده این اپلیکیشن هستند، اعتقاد دارند که در حال حاضر بیش از ۵۰ میلیون دابسمشردرحال استفاده از این اپلیکیشن هستند.

دابسمش چیست؟
اگر تابه حال اسم دابسمش به گوش تان خورده یابین اطرافیان این کلمه را شنیده اید اما هنوز نمیدانید که این کلمه عجیب معنی اش چیست به شما می گوییم که دابسمشی (dubSmash) نام اپلیکیشنی برای گوشی های همراه با سیستم عامل IOS|واندرویداست که کاربران با استفاده از آن می توانند تصویر خود را روی صدای دیگران بگذارند.مثل کاربران می توانند دیالوگی را از یک فیلم سینمایی یا بخشی از یک ترانه انتخاب کنند و با آن لب بزنند. بعضی از این صداها قبلا توسط کاربران دیگر آپلود شده و کاربران می توانند از این صداها استفاده کنند یا اگر خواستند از صدای کسی استفاده کنند که در آرشیو موجود نیست و فایل صوتی را آپلود کنند. یک دابسمش حداقل یک وحداکثر ۱۰ ثانیه زمان دارد و همین موضوع هم باعث شده که هر روز به طرفداران این نرم افزار اضافه شود و حتی تعدادی از دابسمش های چند ثانیه ای را کنار هم قرار دهند و به عنوان برترین دابسامش ها در شبکه های اجتماعی مختلف به ویژه تلگرام واینستاگرام، همخوان کنند.

افراد علاقه مند به دابسمش اختلال روانی دارند؟
هر پدیدہ تازه ای در ابتدا جذاب است و می تواند افراد مختلف  را شیفته کند . تا اینجا مشکلی نیست اما اوضاع زمانی نگران کننده می شود که این پدیده به مشغله ذهنی افراد تبدیل شود و هر لحظه مشغول به کار با آن باشند. محققان و پژوهشگران دانشگاه آکسفورد در این باره می گویند: «افرادی که با اپلیکیشن دابسمش ویدئو تهیه کرده و آن را در اینترنت به اشتراک می گذارند کارشان شبیه کسانی است که تا پیش از این دنبال سلفی گرفتن و انتشار آن در شبکه های اجتماعی بودند. به این نتیجه رسیدیم که افراط در این کار می تواند با بروز اختلالات روانی در ارتباط باشد ومانند سلفی گرفتن بیش از حد، اثرات مخربی به همراه دارد.» دکتر شونگ شوا تسوی، پژوهشگر و استاد دانشگاه ملی مالزی در این باره اینطور توضیح میدهد: «به نظر من دابسامش یک اپلیکیشان سرگرم کننده است که به جوانها امکان میدهد استعدادهای شان را نمایش دهند.» به عقیده او، دابسامش فقط جنبه سرگرمی دارد و استفاده از آن نگران کننده نیست. به گفته روانشناسان، استفاده از این اپلیکیشن و به اشتراک گذاشتن ویدئوها در شبکه های اجتماعی به خودی خود ضرری ندارد. ضمن اینکه عکس و فیلم بیشتر از متن ونوشته در ذهنها باقی می ماند. علاوه بر این گفته می شود افرادی که در بیان خودشان و ابراز وجود مشکلی دارند به کمک ابزارهای این چنینی می توانند احساسات خودشان را بروز دهند، اما عیبش این است که این شیوه بروز احساسات، ارتباطی یک  طرفه است و علاوه براین اگر کاربران مراقب تعداد دفعات استفاده از این اپلیکیشن نباشند این موضوع می تواند برای شان آسیب هایی را به همراه داشته باشد چون ابراز احساسات بیش از حد در دنیای مجازی آسیب زاست. یافته های پژوهشگران نشان می دهد افرادی که به طور مرتب عکس ها و فیلم هایی از خودشان را در شبکه های اجتماعی نشان می دهند، احتمال دارد که به خود شیفتگی دچار شده یا اشخاص خودمحوری باشند.
اگر فردی سه یا چهار بار در روز از روی عادت تصاویر و عکسهایش را اپلود کند، واضح است که در شخصیت این فرد اختلالی وجود دارد. دلیلش این است که اگر مادر طول روز زمان زیادی را صرف انجام کاری کنیم که ارتباطات اجتماعی ما را با دیگران تحت تاثیر قرار دهد این موضوع نشان دهنده یک مشکل یا اختلال ونداشتن سلامت روانی است.

در کنار این موضوع افرادی هستند که به اینترنت وابستگی زیادی دارند و حداقل چهار ساعت در روز را به آپلود عکس و فیلم و دنبال کردن تعداد لایک های دیگران اختصاص می دهند. گاهی پیش می آید که وقتی از اینترنت دور می شوند استرس می گیرند و از این موضوع نگران هستند که در غیاب آنها در صفحات شخصی شان چه جریانی برقرار است. این افراد هم باید مراقب باشند و زمان مشخصی برای بودن در شبکه های اجتماعی در نظر بگیرند تا اعتیاد آنها برطرف شده و به زندگی فردی و اجتماعی شان صدمه وارد نشود.