بیوگرافی کیکاووس یاکیده بازیگر “هوش سیاه” + عکس
به گزارش ساتین : کیکاووس یاکیده (متولد ۲۰ بهمن ۱۳۴۷ در تهران) دوبلور، شاعر و بازیگر ایرانی است. وی اصالتی بوشهری دارد، پدر وی بوشهری و مادرش تهرانی میباشد.
او در نقش احمد دوست محمد رضا گلزار در فیلم آتش بس و در فیلم زن زیادی اثر تهمینه میلانی و همچنین در نقش جمشید کاظمی در سریال هوش سیاه و سری دوم هوش سیاه بازی کرده است. وی در فیلمهای تلویزیونی به نام گل سرخ، اروند و وزن خشک و فیلم سینمایی عقاب صحرا بازی کردهاست.
فهرست مطالب
- او در نقش احمد دوست محمد رضا گلزار در فیلم آتش بس و در فیلم زن زیادی اثر تهمینه میلانی و همچنین در نقش جمشید کاظمی در سریال هوش سیاه و سری دوم هوش سیاه بازی کرده است. وی در فیلمهای تلویزیونی به نام گل سرخ، اروند و وزن خشک و فیلم سینمایی عقاب صحرا بازی کردهاست.
- جوایز و افتخارات
- دوبله های معروف کیکاووس یاکیده
- آثار مکتوب
- چند شعر از کیکاووس یاکیده
جوایز و افتخارات
دیپلم افتخار سردبیر انجمن بینالمللی شعر در آمریکا ۲۰۰۲ شاعر برگزیده توسط سایت poetry.com در آمریکا ۲۰۰۳ مدال شعر شایسته از سمپوزیوم شعر واشنگتون دی سی دریافت کاپ شایستگی از انجمن بینالمللی شعر/ ۲۰۰۴ نیز از افتخارات این هنرمند میباشد
دوبله های معروف کیکاووس یاکیده
دوبله صدای نقاش آمریکایی باب راس در سری برنامه لذت نقاشی توسط کیکاووس یاکیده انجام شده است. و در نقش جرویس پندلتون در بابا لنگ دراز و همچنین در سریال کمیسر و رکس (نسخه دوبله شده توسط صداوسیما) به جای کمیسر موزر و کمیسر براندتنر صحبت کرده است و همچنین در کارتون وایکینگها راوی داستان بودند.
آثار مکتوب
- مجموعه شعر بانو و آخرین کولی سایهفروش، انتشارات کاروان، ۱۳۸۱ – بانو و آخرین کولی سایهفروش، انتشارات قطره، چاپ ششم (چاپ اول قطره)، ۱۳۹۰
- مجموعه داستان کوچهٔ بابل، نشر آرویج، ۱۳۸۲
- مجموعه شعر کولی پیراهن تنگ یک خواب بلند، انتشارات کاروان، ۱۳۸۶ – کولی پیراهن تنگ یک خواب بلند، انتشارات قطره، چاپ سوم ۱۳۹۰
چند شعر از کیکاووس یاکیده
برو بانو!
|
||
بگذار بیدار شوم
|
||
باید بروم…
|
||
خیال تورا به دوش کشیدن، خرج دارد!
|
—
باران که میبارد،
|
||
تمام کوچههای شهر،
|
||
پر از فریاد من است که میگویم:
|
||
من تنها نیستم….
|
||
تنها منتظرم! تنها!
|
—
در اینجا،
|
||
کوهی است که گم شده
|
||
بی آنکه تورا
|
||
دیده باشد
|
—
پا برهنه، تاکجا دویدهای که
|
||
اینهمه گل،
|
||
شکفتهاست…؟!
|