آنچه دیگران می خوانند

ایدز چیست؟ ،راههای انتقال و علائم مهم HIV (اچ آی وی)

بوسیله ساتین در ۱۲ مرداد ۱۳۹۵

راه های انتقال ایدز از زن به مرد ، انتقال ایدز از طریق خوردن خون ، غذا و دهان به دهان

ایدز یا “نشانگان اکتسابی کمبود ایمنی بدن” بیماری غیر قابل درمانی است که از طریق تماس خون یا مایعات درونی بدن فرد بیمار با خون افراد سالم منتقل می‌شود. طی این بیماری، “ویروس نقص ایمنی انسان” موسوم به HIV سیستم دفاعی بدن را به شدت تضعیف می‌کند تا حدی که فرد توان مقابله با بیماری‌های جزئی را نداشته و در نهایت به علت بیماری‌های عفونی یا قارچی جان خود را از دست می‌دهد.

رابطه جنسی مقعدی رابطه جنسی دهانی رابطه جنسی بدون کاندوم درمان ایدز جلوگیری از ایدز پیشگیری از ایدز بهترین کاندوم انتقال ایدز از طریق بوسه و لب دادن انتقال ایدز از راه دهان انتقال ایدز آموزش رابطه جنسی

بر اساس آمار بدست آمده، علائم ایدز بسته به پیشرفت بیماری ممکن است متفاوت باشد. در ابتدای بروز بیماری، افراد مبتلا ممکن است علائمی شبیه سرماخوردگی از خود نشان دهند که تشخیص آن‌ها از نشانه‌های آنفلوآنزا و عفونت‌های گوارشی یا تنفسی غیر ممکن است.

برای اینکه اچ‌آی‌وی به فردی منتقل شود سه مورد زیر بایستی مهیا باشد

فهرست مطالب

برای اینکه اچ‌آی‌وی به فردی منتقل شود سه مورد زیر بایستی مهیا باشد
ایدز (HIV) از چه راههایی سرایت نمی کند؟
HIV از این راه ها انتقال پیدا نمی کند:
HIV از سه طریق اصلی انتقال می‌یابد:
از نشانه های اولیه ورود ویروس HIV به بدن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۵ علامت شایع بیماری ایدز به شرح زیر است:
انتقال ایدز از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟
– چه بیماریهای جنسی (STD) از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود؟
– آیا HIV از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟
خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با پنیس
خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با واژن (عضو جنسی زنانه)
خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با مقعد

۱- اچ‌آی‌وی حضور داشته باشد

عفونت هنگامی اتفاق می افتد که یکی از طرفین درگیر (در رابطه جنسی، اهدا خون یا عضو، تزریق مشترک) به اچ‌آی‌وی آلوده باشد. برخی از رفتارها به تنهایی (مانند رابطه مقعدی) در صورت سالم بودن هر دو طرف، نمی تواند منجر به آلودگی به اچ‌آی‌وی شود.

۲- اچ‌آی‌وی باید به میزان کافی حضور داشته باشد

میزان یا غلظت ویروس ایدز در ترشحات بدن تاحدودی تعیین میکند که عفونت اتفاق می افتد یا خیر.

هرچه غلظت اچ‌آی‌وی در ترشحات بیشتر باشد، شانس مبتلا شدن فرد در معرض قرارگرفته بیشتر می شود.

میزان اچ‌آی‌وی در بزاق، عرق، اشک و ادرار، بسیار ناچیز -و حتی صفر – است.

میزان اچ‌آی‌وی در ترشحات مقعدی درحد متوسط است و به میزان بالا در خون، ترشحات جنسی (منی و ترشحات واژن) و شیر مادر وجود دارد.

بنابراین میزان کمی از خون آلوده یا منی آلوده یا ترشحات آلوده واژن برای آلوده کردن دیگری کافی است درصورتیکه میزان بالاتری از ترشحات آلوده مقعدی برای انتقال نیاز است.

تا به امروز هیچ مورد شناخته شده ی انتقال اچ‌آی‌وی بر اثر بزاق، اشک، عرق یا ادرار آلوده به اچ‌آی‌وی ثبت نشده است.

افراد مختلف بسته به مرحله آلودگیشان، میزان مختلفی از ویروس اچ‌آی‌وی در بدنشان وجود دارد.

میزان غلظت اچ‌آی‌وی در خون در مرحله اول آلودگی بسیار بالاتر از میزان آن در مرحله بدون علامت آلودگی است.

میزان غلظت اچ‌آی‌وی در مرحله آخر و مرحله بروز ایدز بسیار افزایش می یابد.

بنابراین محتملتر است که فرد آلوده به اچ‌آی‌وی، در مراحل اول آلودگی یا مرحله آخر آنرا به دیگری منتقل کند تا اینکه در مرحله میانی و بدون علامت منتقل کند.

۳- اچ‌آی‌وی باید به درون جریان خون راه یابد

تنها با لمس کردن ترشحات آلوده فرد اچ‌آی‌وی مثبت، آلوده نمی شوید چرا که پوست سالم و غیرزخمی، محافظ بسیار خوبی در برابر ورود اچ‌آی‌وی به بدن است. اچ‌آی‌وی تنها از این راه ها میتواند وارد بدن شود: زخم باز، مخاط مقعد، دستگاه تناسلی، دهان یا چشم.

ایدز (HIV) از چه راههایی سرایت نمی کند؟

دانستن روشهایی که از آن طریق عفونت HIV انتقال نمی یابد، بسیار مناسب و سودمند خواهند بود زیرا موجب می شود که افراد نگرانیهای بی مورد خود را در مورد ابتلا به عفونت HIV کنار بگذارند.
٭ این عفونت از طریق تماسهای معمول دست دادن ، بغل کردن و در آغوش گرفتن ٬ عطسه و سرفه ٬ تماس داشتن در اتوبوس و یا قطار و وسایط نقلیه انتقال نمی یابد.
٭ HIV از طریق نیش حشرات و یا تماس با حیوانات منتقل نمیشود. (از آنجا که HIV در بدن حشرات قادر به زیست نمی باشد بنابراین بر اثر گزش حشرات مانند پشه ، فرد به عفونت HIV مبتلا نخواهد شد.)
٭ بر اثر پوشیدن لباس در فروشگاهها ،‌ لمس دستگیره در پول و یا دیگر اشیائی که افراد مبتلا بدان دست بزنند، عفونت HIV منتقل نمی گردد.
٭ استفاده شریکی از تلفن٬ وسایل حمام٬ توالت‌های عمومی٬ نوشیدن آب از شیر آب و یا شنا در استخری که افراد مبتلا به نیز در آن شنا کرده اند نیز باعث مبتلا شدن فرد نمی گردد.
٭ تنفس هوای آلوده خون و غذای آلوده نیز فرد را مبتلا نمیسازد حتی به طور مشترک غذا خوردن، استفاده از لوازم آشپزخانه یکدیگر وسایل آرایش و حتی مسواک نیز تاکنون موجب ابتلا افراد به عفونت HIV نگردیده است.
٭ تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر سرایت HIV از کودکان مبتلا به دیگر همکلاسان فرد بر اثر تماس های غیر جنسی به دست نیامده است و حتی کارمندانی که مبتلا به عفونت مزبور هستند با تماسهای غیر جنسی موجب ابتلا دیگر افراد نخواهندشد

HIV از این راه ها انتقال پیدا نمی کند:

ترس از اینکه در اثر تماس های روزمره و کارهای روزانه به HIV آلوده شویم، ترسی کاملاً بیجاست. پس بهتر است که بدانیم HIV از راه های زیر انتقال پیدا نمی کند:
ـ نه بوسیله روبوسی
ـ نه بوسیله بوسه و معاشقه و یا آب دهان (در صورتی که در دهان زخم و یا بیماری لثه که باعث انتقال ویروس از راه خون شود، وجود نداشته باشد)
ـ نه بوسیله بغل کردن و درآغوش گرفتن
ـ نه بوسیله دست دادن
ـ نه بوسیله تماس معمولی افراد در منزل، محل کار و یا اجتماع با بیمار
ـ نه بوسیله استفاده از وسایل غذاخوری مشترک
ـ نه بوسیله آب و غذا
ـ نه بوسیله نوشیدن مشروبات الکلی
ـ نه بوسیله عطسه و سرفه
ـ نه بوسیله تماس با اشک و عرق بیماران
ـ نه بوسیله استفاده از استخرهای‌ شنای عمومی و توالت‌های عمومی
ـ نه بوسیله دستگیره در، گوشی تلفن و بلیط اتوبوس
ـ نه بوسیله استفاده از البسه دست دوم
ـ نه بوسیله استفاده از وسیله نقلیه عمومی
ـ نه بوسیله نیش حشرات و یا تماس با حیوانات

HIV از سه طریق اصلی انتقال می‌یابد:

تماس جنسی
قرار گرفتن در معرض خون و یا بافت آلوده
از مادر به فرزند در دوران بارداری، زایمان، یا تغذیه با شیر مادر (که با نام انتقال عمودی شناخته می‌شود)

هیچ گونه خطر انتقال از طریق ویروس مدفوع، ترشحات بینی، بزاق، خلط، عرق، اشک، ادرار، یا استفراغ وجود ندارد مگر اینکه با خون آلوده شده باشند.

از نشانه های اولیه ورود ویروس HIV به بدن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

سردرد

تب

خستگی

تورم غدد لنفاوی

کهیر

درد عضلات و مفاصل

گلو درد

این علائم ممکن است چند روز تا چند هفته به طول بیانجامد. جالب است بدانید در این دوره تست‌های HIV نیز قادر به تشخیص بیماری نیستند. این در حالی است که فرد در این مرحله، ناقل بیماری محسوب شده و ویروس را به بدن افراد انتقال می‌دهد. از طرفی، افراد ممکن است ۱۰ سال ناقل ویروس اچ آی وی باشند و هیچ علائمی از خود نشان ندهند.

۵ علامت شایع بیماری ایدز به شرح زیر است:

کهیر حاد

بر اساس آمارهای پزشکی، نشانه‌های کهیر در این بیماری انواع مختلفی دارد. یکی از نشانه‌های آن “سبوریک درماتیتیس” است که در ابتدای ورود ویروس HIV به بدن با جوش‌های کوچک و تیره بر روی صورت، تن، دست‌ها و پاها ظاهر می شود.

در برخی موارد، کهیر به شکل زخم در دهان بروز می‌یابد و ممکن است حدود دو هفته در نقاط مختلف بدن رویت شود. این حالت معمولاً حدود ۲ الی سه هفته پس از انتقال ویروس رخ می‌دهد.

ضایعات پوستی و برفک

عفونت ویروس اچ آی وی ممکن است با انواع مختلف ضایعات پوستی همراه باشد. عفونت‌های پوستی با ضایعات تبخال و تاول‌های کوچکِ پر شده از مایع مشخص می‌شوند. این تاول‌ها بسیار دردناک بوده و به سرعت در سطح پوست گسترش می‌یابند.

به گزارش “سازمان بهداشت جهانی”، ضایعات پوستی ناشی از تضعیف سیستم دفاعی بدن به شکل فلس‌های نقره‌ای چسبنده به چشم می‌خورند. بد نیست بدانید این ضایعات و تاول‌های پوستی ممکن است منجر به تشکیل سلول‌های سرطانی شوند.

از دیگر علائم اولیه ابتلا به ایدز می‌توان به بروز برفک در سطح پوست اشاره کرد که با لکه‌های سفید یا تاول‌های غیر عادی در زبان یا دهان مشخص می‌شوند.

تورم غدد لنفاوی

یکی دیگر از نشانه‌های ظاهری عفونت HIV، بزرگ‌تر شدن غدد لنفاوی است که از بدو ورود ویروس به بدن آشکار می‌شود و ممکن است ۲ یا سه هفته ادامه یابد.

غدد لنفاوی در تمام بدن وجود دارند و بخش مهمی از سیستم دفاعی بدن محسوب می‌شوند. غدد متورم و آسیب دیده ناشی عفونت ویروس اچ آی وی معمولاً در گردن، زیر بغل، کشاله ران ظاهر می شوند.

در چنین حالتی حجم غدد لنفاوی ممکن است افزایش یابد و در نهایت اندازه آن به یک توپ گلف برسد! این غدد ملتهب معمولاً در برابر لمس حساس و دردناک هستند.

خستگی و بیحالی مداوم

واکنش التهابی سیستم‌ایمنی بدنتان می‌تواند باعث شود احساس خستگی و بی‌حالی کنید.خستگی مداوم و طولانی مدت می‌تواند از علائم اولیه ایدز باشد.

نداشتن اطلاعات کافی درباره این بیماری باعث نگرانی روزافزون مردم برای ابتلا به این بیماری می شود، مخصوصا افرادی که اطلاعات نصفه نیمه ای درباره این بیماری دارند. اگر شما هم از این دسته افراد هستید و نگران ابتلا به این بیماری، توصیه می کنیم تست های آزمایشگاهی را انجام دهید.

استفراغ و اسهال

اسهالی که مداوم باشد و به درمان‌های معمول واکنش ندهد نشانه‌ای از ویروس ایدز است، از این رو آن دسته از افرادی که به مدت ۷ روز پیاپی دچار حالت تهوع شدید و استفراغ شدند حتما باید به پزشک مراجعه کنند تا آزمایش های اولیه صورت گیرد.

***تشخیص دقیق بیماری ایدز تنها از طریق آزمایش خون امکان پذیر است و در صورتی که شما فردی در معرض خطر ابتلا به این بیماری می باشید و این علائم را نیز تجربه کرده اید، مراجعه هرچه سریع تر به پزشک و انجام تست های آزمایشگاهی را به شما توصیه می کنیم.

انتقال ایدز از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟

مطالعات انجام شده حاکی از آن است که رابطه جنسی دهانی کاملا بی خطر نیست، هم برای فاعل و هم برای مفعول امکان انتقال STD وجود دارد.
STD = Sexually Transmitted Diseases = بیماریهای مقاربتی
Active partner = فاعل
Receptive partner = مفعول

– چه بیماریهای جنسی (STD) از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود؟

شایعترین بیماری جنسی منتقله از طریق رابطه جنسی دهانی، هرپس است (Herpes Simplex Virus = HSV)
هرپس دو نوع کلی دارد: HSV-1 که منجر به دانه هایی در اطراف دهان می شود (تاول تبخالی) درحالیکه HSV-2 منجر به زخمهای تناسلی می گردد
– HPV که مخفف Human Papilloma Virus است هم ممکن است از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شود و منجر به زگیلهایی در اطراف و یا داخل دهان گردد.
مشخص شده است که گنوره (Gonorrhea) از فرد آلوده در طی رابطه جنسی دهانی به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوی آن فرد به ناحیه تناسلی افراد بعدی منتقل شود. بدن بطور طبیعی در طی ۳ ماه میتواند باکتریهای گنوره در گلو را از بین ببرد ولی عفونت ناحیه تناسلی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد.
امکان انتقال کلامیدیا (Chlamydia) هم از طریق رابطه جنسی دهانی وجود دارد، اگرچه کمتر رخ میدهد. کلامیدیا و گنوره منجر به زخم گلو می شوند (Sore throat). خیلی از افراد ممکن است آلوده به این میکروب باشند ولی بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.
– سیفلیس (Syphilis) هم در شرایط خاص امکان انتقال در طی رابطه جنسی دهانی را دارد و آن هم در صورتی است که دهان در تماس با زخم باز یا راش پوستی عفونی قرار گیرد.
احتمال انتقال عفونتهای دستگاه گوارشی و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.
هپاتیت A ویروسی است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طی تماس دهانی-مقعدی امکان انتقال دارد.
هپاتیت B بطور کلی در خون است و تنها درصورتیکه در تماس رابطه جنسی دهانی ، خونی وجود داشته باشد منتقل می شود.
..

– آیا HIV از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل میگردد؟

انتقال HIV در طی رابطه جنسی دهانی برای هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (Small risk) وجود دارد.
احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتی امکانپذیر است که فاعل در تماس با ترشحات جنسی (مایع منی یا ترشحات واژن) یا خون (خون عادت ماهانه یا زخمی در ناحیه تناسلی یا مقعدی) مفعول به بریدگی-زخم یا جراحت یا منطقه ملتهبی در دهان یا گلوی فرد فاعل برسد.
پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهای ویروسی (همانند HIV) بسیار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نیست.
بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طی رابطه جنسی دهانی، خیلی کم است دلیل آن هم این است که میزان HIV موجود در بزاق دهان بسیار بسیار کم است و به اندازه ای نیست که منجر به آلودگی فرد مقابل گردد. تنها خطر در این حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونریزی دهنده یا لثه خونریزی دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلی یا مقعدی و یا زخم و جراحتی که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتیت C هم از این طریق منتقل میگردد)
ریسک انتقال HIV از فرد آلوده از طریق رابطه جنسی دهانی بسیار کمتر از ریسک آن در طی Anal یا Vaginal است
تعیین دقیق میزان ریسک انتقال HIV در نتیجه رابطه جنسی دهانی بسیار مشکل است چراکه اکثر افرادی که رابطه جنسی دارند تنها منحصر به رابطه جنسی دهانی نمی شود و فرمهای دیگر رابطه جنسی (آنال یا واژینال) را هم شامل می شود بنابراین تعیین اینکه انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی بوده یا فرمهای دیگر رابطه جنسی، بسیار مشکل است.
نهایتا اینکه عوامل متعددی ریسک انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی را افزایش می دهند منجمله زخمها و جراحات دهانی- خونریزی لثه-زخمهای تناسلی- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان دیگر بیماریهای جنسی.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با پنیس

خطر بالقوه:
در تماس دهانی با آلت مردانه به شکل “نظری” خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که آلت را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه آلودگی از طریق ترشحات پیش ازمنی و منی به دهان راه پیدا می کند.
برای شخصی که آلت وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز، از نظر “نظری” خطر انتقال آلودگی وجود دارد به دلیل آن که آلودگی مستقیماً از ترشحات دهان بوسیله خراش، بریدگی روی پنیس و همچنین از طریق منی با خون تماس پیدا می کند.
خطر مستند:
البته میزان خطر به مراتب بسیار کمتر از خطر تماس جنسی مقعدی و واژینال است.
“ضمناً ویروس اچ. آی. وی. می تواند به شخص دریافت کننده انتقال پیدا کند حتی در مواقعی که انزال صورت نگرفته و مایع منی خارج نشده باشد.”

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با واژن (عضو جنسی زنانه)

خطر بالقوه:
در تماس دهانی با عضو جنسی زنانه به شکل “نظری” خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که واژن را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه مایعات مهبلی آلوده و خون واژن آلوده می تواند به داخل دهان راه پیدا می کند. (این مسئله محدود به خون دوران قاعدگی نمی شود.)
برای خانمی که عضو جنسی وی بوسیله دهان شریک جنسی اش تحریک می شود نیز، از نظر “نظری” خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و به واژن و زخم های مهبلی و یا دیواره واژن تماس پیدا کند.
خطر مستند:
میزان خطر انتقال اچ. آی. وی. در این مورد نیز به مراتب بسیار کمتر از خطر انتقال ویروس از طریق تماس جنسی مقعدی و واژینال است. در هر صورت در چندین مورد گزارش شده از انتقال ویروس ازطریق دهان، بیشتر تماس دهانی با واژینال گزارش شده است.

خطر انتقال ویروس در تماس دهانی با مقعد

خطر بالقوه:
در تحریک دهانی مقعد نیز به شکل “نظری” خطر انتقال برای شریکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که مقعد را با دهان خود تحریک می کند) وجود دارد. بدلیل اینکه این عضو در معرض خون آلوده قرار دارد که از ضایعات، ترشحات و خونی که بر اثر برش، زخم و یا خراش در اطراف مقعد پدید می آید به داخل دهان راه پیدا می کند.
برای شریک جنسی که مقعد وی بوسیله دهان دیگری تحریک می شود نیز، از نظر “نظری” خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ویروس و یا خون آلوده ازمایعات دهان و با مقعد تماس پیدا کند.
خطر مستند:
مواردی مستدل ومستند از انتقال بوسیله تماس دهانی با مقعد ثبت شده است.

رابطه مقعدی

ارتباط مقعدی بر خلاف تصور عمومی٬ تنها یک رابطه جنسی بین مردان همجنسگرا نیست.

بدلیل اینکه٬ خطر انتقال HIV در تماس مقعدی در مقایسه با سایر راههای تماس جنسی، بالاترین خطر را به همراه دارد ، توصیه می شود در صورت انتخاب آن٬ حتماً محافظت های بهداشتی و احتیاط های جانبی لازم صورت بگیرد.

میزان خطر انتقال HIV در رابطه مقعدی:

بر اساس آمار، انتقال HIV از طریق رابطه مقعدی، بالاترین میزان درصد خطر انتقال را به خود اختصاص می دهد. در بین افراد آلوده از طریق آمیزش جنسی، مردان همجنسگرایی که به رابطه مقعدی گرایش دارند، بیشترین قربانیان این ویروس را تشکیل می دهند.

دلایل میزان بالای خطر انتقال HIV از راه نزدیکی مقعدی

• دیواره داخلی مقعد٬ قابلیت جذب مستقیم مواد و انتقال مستقیم آن به خون را دارد.

• از طرفی، حلقه خروجی جداره مقعد به دلیل اینکه قابلیت ارتجاعی و انعطاف پذیری لازم برای نزدیکی را ندارد، در نتیجه احتمال خراش برداشتن و خون ریزی آن بسیار بالا می باشد. این خراش ها و بریدگی ها اغلب بسیار ریز می باشد و معمولاً با چشم غیر مسلح قابل دیدن نیستند.

• همچنین، نوک آلت٬ احتمال دارد که دچار خراش در سطح گردد که این مورد خطر دریافت ویروس را در هر دو شریک جنسی افزایش می دهد.

در این نوع رابطه، مهم ترین خطری که اشخاص را تهدید می کند تماس خونی مستقیم و همچنین مایعات درونی بدن با خون شریک جنسی می باشد که در صورت آلوده بودن هر یک از شرکای جنسی، احتمال سرایت HIV به شریک سالم وجود دارد.

مواردی که می تواند میزان خطر را کاهش دهد:

توصیه اکید به استفاده از کاندوم می گردد. حتماً بخش همه چیز درباره کاندوم و نحوه استفاده صحیح از کاندوم را به دقت مطالعه کنید.
دومین توصیه رعایت بهداشت و شستشوی کامل و دقیق بدن به خصوص اعضای جنسی می باشد.
توصیه بعدی استفاده از مواد نرم کننده و لیز کننده می باشد. دقت کنید که در صورت استفاده همزمان از کاندوم و مواد لیز کننده، از مواد روغنی لیزکننده مانند وازلین که از مشتقات نفتی تهیه می شوند، استفاده نکنید . به دلیل اینکه باعث سایدگی و پاره شدن کاندوم می شود،
توصیه دیگر پرهیز از نوشیدن مشروبات الکی و عدم استفاده از مواد مخدر پیش از تماس و ارتباط جنسی می باشد. به علت اینکه پس از اثرگذاری الکل و مواد مخدر شما کمتر قادر به کنترل و تصمیم گیری هستید که این خود میزان پذیرش خطر را در افراد بالا می برد.

توجه:
تنها همجنس بازان، گروه در معرض خطر آلودگی نمی باشند بلکه به دلایل شرح داده شده فوق، هر گروهی – چه زن و چه مرد – در صورت روی آوردن به این نوع تماس جنسی و رعایت نکردن موارد مراقبتی بهداشتی که در بالا شرح داده شده است، در معرض دریافت HIV و ابتلاء به دیگر بیماریهای آمیزشی می باشد. در واقع هر دو شریک جنسی در تماس مقعدی در خطر آلودگی به HIV قرار میگیرند.

در حال حاضر هیچ نوع درمان یا واکسن اچ‌آی‌وی مؤثری برای این بیماری ساخته نشده است. معالجه شامل درمان از طریق مقابله با بازگشت ویروس (HAART) است که روند پیشروی بیماری را کند می‌کند. از سال ۲۰۱۰ بیش از ۶٫۶ میلیون نفر در کشورهای با درآمد پایین یا متوسط مبتلا به این بیماری شده‌اند. همچنین درمان این بیماری شامل درمان‌های پیشگیرانه و مداوم برای عفونت‌های مترصد است.

انتقال ایدز از طریق ساک زدن ، طریق لب دادن و بوسه و از طریق مقعدی

منبع : باشگاه خبرنگاران و ایران اچ ای وی