پورشه سواری قاضی زاده هاشمی (وزیر بهداشت) از زبان خودش

خلاصه ای از گفت‌وگوی روزنامه شرق با سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی را در ادامه می‌خوانید:

اینکه گفتید یک‌سری سرمایه‌ها را از دست می‌دهیم یا دادیم، می‌توانید مشخصا اشاره کنید سرمایه‌های فردی است یا یک نهاد منظور شماست؟

نه، منظور من نهاد است. منظورم استوانه‌های انقلاب است. اصلا معطوف به شخص هم نیست. برای ما خیلی‌خیلی مهم است که نگاه مردم نسبت به سپاه و نسبت به بسیج که باید بالاترین اعتبار مردمی را داشته باشد، چه باشد. خیلی برای این کشور مهم است. ما جانمان را دادیم برای اینکه این اعتماد شکل بگیرد و عده‌ای به‌راحتی این را به تاراج گذاشتند. از این بابت جای تأسف عمیق است.

شما چندروز پیش در جایی گفتید که نمی‌شود هم کار کرد و هم کتک خورد، آیا خسته شده‌اید از این وضعیت؟

بله، از این وضعیت خیلی سال است که خسته شدیم. اگر سال ٩٢ هم وارد کابینه آقای دکتر روحانی شدیم، با این پیش‌بینی بود که بعد از دولت آقای دکتر احمدی‌نژاد، احتمالا همه عقلا و بزرگان به این نتیجه رسیده‌اند که دعوا کافی‌ است. باید برای مردم کار کرد. باید شعارهای انقلاب را به نتیجه رساند. کشور درگیر مشکلات بسیار زیادی است. منطقه کاملا ملتهب است و ضرورت دارد همه با هم باشیم برای اینکه بتوانیم بر مشکلات فائق آییم. آنچه ما را خسته کرده، حاشیه‌هاست، دعواهاست که از نظر من تماما ناشی از خودشیفتگی و خودمحوری و خودبینی یا خودبزرگ‌بینی یا قدرت‌طلبی است. این را مردم می‌فهمند و به نظر من مردم هم خسته می‌شوند.

فرض کنید الان به سال ٩٢ برگردیم. دولت روحانی تازه انتخاب شده و برای کابینه با شما صحبت می‌شود. با وضعیتی که در این چهارسال تجربه شد، آیا دوباره وزارت را قبول می‌کنید؟

پاسخش خیلی سخت است.

اگر بخواهم به خودم و خانواده‌ام و منافع شخصی فکر نکنم، بله حتما جواب مثبت خواهم داد. به خاطر اینکه خدمات بسیار ارزنده‌ای در این دولت در حوزه سلامت اتفاق افتاد و البته در بقیه حوزه‌ها هم کارهای خیلی خوبی شد که مردم، قدردان آن هستند.

یعنی اگر منافع خودتان و خانواده را در نظر بگیرید پاسختان منفی است؟

اگر بگیریم و درعین‌حال به عقل‌مان اعتماد کنیم که طبیعی است ورود به این عرصه‌ها به صلاح نیست. به‌خصوص با رفتارهایی که شاهد بودیم. مطمئنا افرادی که توانمند باشند و در این وضعیت آبروی خودشان که هیچ، آبروی بستگان‌شان را مدنظر داشته باشند، از قبول مسئولیت سرباز می‌زنند.

در صحبتتان گفتید که شما را یعنی دولت را متهم می‌کنند به سکولاریسم و غرب‌گرایی و اشرافی‌گری. منتقدان می‌گویند که دکتر هاشمی خیلی پول‌دار است، شما پول‌دار هستید؟

من از روز اول، تأیید کردم که پولدار هستم. نگفتم که ندارم. الان هم نفی نمی‌کنم. معتقد هستم که اگر کسی سرمایه‌دار است، اصل باید بر این باشد که از کجا و از چه مسیری آورده. خیلی از کسانی که دیگران را متهم می‌کنند، این رفتارشان ناشی از تفکراتی است که اسلامی نیست و ما سابقه آن را در بحبوحه انقلاب، به‌خوبی می‌شناسیم و می‌دانیم و دیدیم. خودشان نگاه کنند به زندگی شخصی‌شان یا زندگی کسانی که معلم‌شان هستند. ببینند چه بخشی را از مسیرهای نامشروع کسب کردند که البته خودشان فکر می‌کنند مشروع است. آنچه در زندگی ما هست، سر سوزنی از مسیر قانونی و شرعی به دست نیامده. برای آن زحمت کشیدیم. درعین‌حال هم ارزشی برای آن قائل نیستیم. مهم سبک زندگی است که سبک زندگی ماها، تربیت بچه‌هامان و حیطه فعالیت ما، کاملا مشخص است.

همه پول و سرمایه‌تان را از راه پزشکی به دست آوردید؟

بله. این هم سؤال خیلی خوبی است. من هیچ کار غیر پزشکی نکردم؛ یعنی اگر درآمدی داشتم، پول رفته در بانک و منطق من این بوده که …

یعنی کارهای جانبی مثلا ساخت‌وساز و خریدوفروش و … نداشتید؟

نه هیچ‌چیز. همه همکاران و جامعه پزشکی می‌دانند. منطق من هم این بود که ما یک بچه شهرستانی بودیم و خدا لطف کرده در این لباس آمدیم. این کشور برای ما هزینه کرده و یک دقیقه آن هم مهم است. نباید وقت‌مان را به جز کار طبابت و پزشکی و آموزش‌دیدن و آموزش‌دادن، صرف چیز دیگر کنیم.

درباره شما می‌گویند وزیر پورشه‌سوار، آیا شما پورشه دارید؟

این هم سؤال خیلی خوبی است. من فکر کنم ٨، ٩ سال پیش، نمی‌دانستم که وزیر می‌شوم. آن موقع دنبال ماشین می‌گشتم. ماشین پرادو داشتم، ولی پرادوها زود چپ می‌کرد. دنبال همین ماشین‌های شاسی بلند بودم که گفتند این بهترین ماشین است (پورشه) که من هم خریدم؛ آن موقع حدود ٢٠٠ میلیون تومان.

 

چه مدلی بود همین شاسی‌بلند؟

کاین است.

تا چه زمانی داشتید؟

هنور هم دارم. داشتنش هم حکایتی جالب است. من از روزی که وزیر شدم تا الان، یک ثانیه هم پشت آن ماشین ننشسته‌ام. معتقدم که مسئولیت، بالاخره ضرورت‌هایی را ایجاب می‌کند و یک مسئول نمی‌تواند آن‌طوری رفتار کند که قبل از دوران مسئولیتش هست. و از آن طرف باوجود فشاری که همسرم داشت، برای اینکه آن را بفروشم؛ از ابتدا هم راضی نبود و می‌گفت همین ماشینی که هست خوب است. من می‌گفتم ما به جاده می‌رویم و بالاخره باید ماشین امن باشد. من که پول دارم، دلم هم که می‌خواهد. وقتی نخرم یعنی نفاق دارم، آن هم به خاطر حرف دیگران. این چیزی که متأسفانه در کشور شایع است. به‌هرحال باوجود اینکه ایشان اصرار می‌کرد، من تا امروز آن را نفروختم، نمی‌فروشم هم. دلیلش هم یکی، همسایه‌هاست. اگر من در ابتدای مسئولیتم آن را می‌فروختم. فکر می‌کردند من وزیر شدم و حالا می‌خواهم ریا کنم. یکی از دلایل هم پسرم است. نمی‌خواستم قضاوتش راجع به پدرش این باشد یا به نحوی آموزش ببیند که باید ریاکاری کند. بالاترین آسیبی که به کسی ممکن است وارد شود، دچار نفاق شدن و ریاکاری است. خیلی گفتند و نوشتند و شاید راه ساده‌ترش هم این بود که من الان پاسخ شما را می‌دادم که نه، ندارم. شاید خیلی از خوانندگان شما هم قانع می‌شدند، البته من می‌فهمم که گفتن این هزینه دارد ولی این هزینه در برابر آن نفاق ارزشش خیلی بیشتر است. آنها که همین اتهام‌ها را می‌زنند. آنها خودشان از همه ریاکارتر هستند. بنابراین باید جامعه را عادت داد و افراد را و به‌خصوص مسئولان را، که آن چیزی که هستند بنمایانند. نه آنی که مردم دوست دارند. اگر خودشان را به آن شکل درآوردند، معنی‌اش این است که نفاق دارند و این در بزنگاه‌های مختلف، هزینه‌های سنگینی را برای دین و برای کشور ایجاد می‌کند.

چند فرزند دارید و به چه کاری مشغول هستند؟ تحصیلات آنها چیست؟

سه فرزند دارم، دو دختر و یک پسر، فرزند اول من- دختر – الان متخصص روان‌پزشکی است و در حاشیه کرج مشغول طبابت و کار است و همسرش هم جراح مغز است. فرزند دوم هم دختر است که او هم پزشکی را تمام کرده و سال آخر تخصص روان‌پزشکی می‌خواند. فرزند سومم هم سال دوم پزشکی را تمام کرده، پسر است و مشغول تحصیل.

وضعیت هزینه‌کرد سلامت در دیگر کشورها چگونه است؟

آمریکا هزارو ٨٠٠ دلار به ازای هر نفر هزینه می‌کند، عربستان ۶٠٠ دلار سالانه و ترکیه ۴٠٠ دلار. ما حدود ٢٠٠ دلار هزینه می‌کنیم. بنابراین هنوز خیلی فاصله داریم. نه با کشورهای پیشرفته، حتی با بعضی از کشورهای اطراف‌مان و با آن چیزی که رهبری در سیاست‌های کلی نظام سلامت ابلاغ کردند، ایشان گفتند سهم سلامت از جی‌دی‌پی، متوسط منطقه باشد. ما هنوز تا رسیدن به عدد متوسط منطقه، سالانه باید هزاران میلیارد تومان علاوه بر آنچه هزینه می‌کنیم، هزینه کنیم.

درباره اینکه بخش بیشتر این پول به جیب پزشکان رفته است، چه پاسخی دارید؟

پس این همه ساخت‌وساز شد از کجا تأمین مالی شد. ما حدود پنج هزار خانه بهداشت و مرکز بهداشتی ساختیم. برای اولین بار در تاریخ ایران، ٢۵ هزار تخت بیمارستانی در یک دولت اضافه شد؛ یعنی می‌توانیم بگوییم اندازه چهار دولت کار شد. تجهیزات بیمارستانی نزدیک به سه‌ هزار میلیارد تومان توزیع شد. پس اینها از کجا آمد؟ از مجموع پول‌های طرح تحول سلامت، این اعدادی که می‌گویم و اسناد آن هم هست، هم سازمان بازرسی کل کشور و هم دیوان محاسبات می‌توانند ملاحظه کنند. فقط ١١ درصدش رفته برای دستمزد پزشک و هشت درصد آن رفته برای دستمزد پرستار و پیراپزشک و… . ٨١ درصد آن صرف توسعه زیرساخت‌ها و تجهیزات و ساماندهی مراکز بهداشت و درمانی شد. از این نظر است که می‌گویم متأسفانه حتی بعضی از اعضای کابینه، نمایندگان محترم، علاوه بر بخشی از مردم، تحت تأثیر این خلاف‌گویی‌ها قرار گرفتند که طرح تحول سلامت، خیلی هزینه دارد یا هزینه زیادی تحمیل کرده و آن بخشی هم که آمده، رفته برای پزشک.

ولی گندم برای ایران محصول خیلی استراتژیکی است. معروف است که ایرانی‌ها نان‌خورترین مردم دنیا هستند. آموزش‌وپرورش هم که خیلی مهم است. این دو مثال در این زمینه وارد نیست.

من اصلا نمی‌گویم اینها مهم نیست. من حتی می‌گویم آموزش‌وپرورش استحقاق کمک خیلی بیشتر از این را دارد. فقط خواستم مقایسه کنم که دولت آقای دکتر روحانی و کشور، هزینه‌اش در سایر حوزه‌ها چقدر بوده و دستاوردش چقدر؛ از نظر رضایتمندی. خواستم فقط یک مقایسه باشد بین ١٢ هزار میلیاردی که در سه‌سال‌ونیم ما دریافت کردیم که می‌شود تقریبا سالانه کمتر از حدود چهار هزار میلیارد تومان. رقمی که سالانه برای خودکفایی در گندم یا کمک به آموزش‌وپرورش شده. این به معنای نفی هزینه‌هایی که در آن حوزه‌ها کردیم، نیست؛ بلکه هر چقدر ما در آن حوزه‌ها هزینه کنیم، سرمایه‌گذاری است. آموزش‌وپرورش همه سرمایه ماست و نسل‌های آینده. فقط خواستم برای آن دوستانی که در آن بخش کف می‌زنند و می‌گویند خیلی کار خوبی کردید و این قسمت را نکوهش می‌کنند، بگویم که این رفتار دوگانه است و منصفانه نیست.

دولت دوازدهم در پیش است و رئیس‌جمهور در حال آماده‌سازی و چیدن وزراست، دو سؤال را هم‌زمان مطرح می‌کنم. شما در دولت بعدی هستید یا نیستید؟ و طرح تحول سلامت در ادامه آیا هست یا نیست؟

آنچه تا امروز مسلم است، طرح تحول سلامت هست، به خاطر اینکه آقای رئیس‌جمهور بعد از کسب رأی اعتماد ملت، اعلام کردند طرح تحول سلامت در دولت دوازدهم و به عبارتی سلامت ایرانیان جزء مهم‌ترین اولویت‌های ایشان است. درباره موضوع ماندن من هم که هنوز مشخص نیست و همه چیز بعد از اراده الهی، منوط به نظر رئیس‌جمهور و نظر مجلس محترم است.

با شما صحبتی نشده؟

صحبت که با خیلی‌ها شده و من هم ازجمله آن خیلی‌ها. البته آقای رئیس‌جمهور چند جلسه با من صحبت کردند؛ ولی این را که باشم یا نباشم، هنوز نمی‌دانم.

خودتان مایل هستید باشید؟

خودم شخصا به‌هیچ‌وجه علاقه‌مند نیستم باشم؛ یعنی فکر می‌کنم آن طرف سکه هم جای خدمت زیادی هست و بالاخره تلاش‌هایی که ما در سه دهه گذشته در حوزه چشم‌پزشکی داشتیم، درخورتوجه است و درعین‌حال آن هم کار خیر بوده. باز امام بزرگوار ما می‌گفت که مهم نیست شما چه منصب و شغلی دارید. مهم این است که هر کسی در هر کجا که هست، به وظیفه خود درست عمل کند؛ به‌این‌ترتیب تکلیف از او ساقط است. فکر می‌کنم در آن لباس سفید و دور از سیاست و فاصله‌گرفتن از دغل‌بازی‌ها و رفتارهای غیراخلاقی که در حوزه سیاست است، خیلی راحت‌تر هستم و می‌توانم مشابه اینجا، اگر واقعا خودم بخواهم از فرصتی که خداوند در اختیارم قرار داده، درست استفاده کنم، به مردم کشورم خدمت می‌کنم.

به‌لحاظ سیاسی شما اصلاح‌طلب هستید، اعتدالی هستید یا چی؟

من هیچ‌کدام از اینها نیستم. فکر می‌کنم هنوز همان جوان ٢٢، ٢٣ساله اول انقلاب هستم که هیچ‌کدام از این رنگ‌ها نبود. هیچ‌کدام از این جریانات فکری و تابلوها وجود نداشت.