اگر روحانی نبود، الان ونزوئلا میشدیم/ دولت در سیاست خارجی، تدارکاتچی است
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم «غلامرضا حیدری» نماینده فراکسیون امید مجلس نوشت:«در آستانه انتخابات مجلس یازدهم، شواهد و قراینی چندان مثبت در ارتباط با میزان مشارکت شهروندان در این انتخابات در دست نیست…یکی از دلایل و عوامل عمده، تلاش مرموزی است که بهطور سازمانیافته یا پراکنده نسبت به تضعیف جایگاه و شأن پارلمان و فراتر از آن، نهادهای انتخابی حاکمیت و بهطور کلی، “جمهوریتِ نظام” صورت گرفته و میگیرد…شاید یکی از مهمترین اقداماتی که این جریان در راستای تضعیف جمهوریت نظام به کار گرفته، هجمه علیه نهادهای انتخابی و تخریب شأن و جایگاه این دست نهادهای حاکمیتی است و شاید یکی از شیوههای تحقق این اقدام، ناکارآمد جلوه دادن این دست نهادهای انتخابی است».
این نماینده اصلاح طلب مجلس در ادامه نوشت:«این جریان و تلاشی که علیه جمهوریت نظام به کار بسته، مربوط به امروز و دیروز نیست و سابقهای طولانی دارد، چنانکه در جریان فعالیت دولت اصلاحات نیز بهقدری پیشپای دولت و مجلس وقت و مانع و چاله ایجاد شد که درنهایت آقای سیدمحمد خاتمی به عنوان رییسجمهوری از این سخن گفت که برخی بهجای رییسجمهوری، تنها یک “تدارکاتچی” میخواهند. دوره اخیر نیز شاهد این رویه بودیم و این فضاسازیها بر بحث سیاست خارجی متمرکز شد، چنانکه بهرغم تلاشهایی که برای به ثمر رساندن برجام انجام شد و باوجود آنکه این تلاشها به نتیجه رسید و توافق هستهای حتی به تایید رهبری و زیرنظر ایشان به امضا رسید اما در ادامه سعی شد با اقداماتی، مانع استفاده از دستاوردهای برجام شوند تا کشور از نتایج و گشایشهای این توافق بهرهبرداری کند تا مبادا مردم این دستاورد را ناشی از عملکرد دولت منتخب ملت بدانند».
هرگاه «زنگ حساب» فرا می رسد. اصلاح طلبان فریاد وامصیبتا سر داده و از «کمبود اختیارات» گله می کنند. این در حالی است که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، این طیف خود را به آب و آتش می زنند تا کلید پاستور را در اختیار بگیرند.
سوال اینجاست که اگر قوه مجریه، تدارکاتچی است، پس چرا اصلاح طلبان برای در اختیار گرفتن آن به هر اقدامی ولو ترور شخصیت و شایعه پراکنی درباره رقبای انتخاباتی و هراس افکنی در میان مردم دست می زنند؟!
با بررسی رفتار اصلاح طلبان به این نتیجه می رسیم که این طیف اگر در انتخابات شکست بخورد، با دروغ تقلب کشور را دچار آشوب و التهاب می کند و اگر در انتخابات پیروز شود، علیرغم دارابودن امکانات و اختیارات گسترده، این امکانات و اختیارات را انکار کرده و مدعی می شود که هیچ سهمی در اداره کشور ندارد!
علاوه بر این، اصلاح طلبان هیچگاه مسئولیت اقدامات خود را نمی پذیرند. در حالی که روحانی و ظریف پیش از این صراحتا مسئولیت برجام را پذیرفته بودند و در ادامه دولت در اجرای ۲۸ شرط ابلاغی رهبر معظم انقلاب، شورای امنیت ملی و مجلس دچار قصور و تقصیرهای فراوان شد، با اینحال دولتمردان و اصلاح طلبان با این دروغ که «برجام تصمیم نظام بود»! از پذیرش مسئولیت توافق هسته ای شانه خانه می کنند!
** اگر روحانی نبود، الان ونزوئلا میشدیم
«داریوش قنبری» نماینده سابق مجلس و فعال اصلاح طلب در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت:«متاسفانه دولت پیشین هشدارهای بینالمللی را مشتی “کاغذ پاره” میدانست و همین سهلانگاریها باعث بهوجود آمدن معضل تحریم و ایجاد گرفتاری برای دولت و ملت شد و اکنون عاملان بهوجود آمدن تحریم چهره حق بهجانب بهخود گرفتهاند. در واقع کوتاهی از سوی دولت فعلی شکل نگرفته و طی این سالها سعی در ایجاد ثبات و آرامش بهبخشهای مختلف جامعه بهخصوص اقتصاد شده است. عدهای بر این باورند که دولت کنونی بهخوبی از عهده اداره کشور بر نیامده است در صورتی که اگر با نگاه واقعبینانه به مشکلات بنگریم، متوجه وسع و توان دولت در اصلاح و کنترل آن خواهیم شد».
قنبری در ادامه نوشت:«دولت روحانی باید از فرصتهای بهوجود آمده استفاده بیشتری میکرد اما با این حال مدیریت خوبی را در فضای موجود داشته؛ حتی برخی از کارشناسان اقتصادی بر این باورند که با شرایط پیشین کشور آیندهای همچون ونزوئلا پیشرو بود که خوشبختانه با مدیریت صحیح و کنترل شرایط، آرامش حداکثری و افزایش قیمت حداقلی در نرخ مولفههایی همچون نرخ ارز، اقلام معیشتی و غیره حاکم شد. اگر رئیسجمهوری غیر از روحانی بر امور حاکم میشد، وجود شرایط مشابه کشور با ونزوئلا دور از ذهن نبود…مذاکرات برجام توانست تا حد زیادی امنیت و آرامش را به جامعه بر گرداند».
در جریان رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ۹۶، طیف اصلاح طلب و حامی دولت با تبلیغات گسترده اینگونه القاء کردند که اگر رقبای روحانی به پیروزی برسند، دلار ۵ هزارتومان شده و کشور با بحرانی جدی و عمیق مواجه می شود و به عبارتی، کشور ونزوئلا می شود.
در آن انتخابات روحانی به پیروزی رسید، در دولت روحانی و در روزهایی که به قول دولتمردان زمان رسیدن سیب و گلابی برجام بود، دلار تا آستانه ۱۹ هزارتومان افزایش یافت. ارزش پول ملی کاهش یافت، سرمایه گذاری خارجی کاهش یافت، رقم فرار سرمایه افزایش یافت. قیمت مسکن، خودرو، سکه، لوازم خانگی، گوشت قرمز و اقلام ضروری سبد خانوار به طرز سرسام آوری افزایش یافت. در مجموع سفره مردم کوچک شد.
با اینحال، اصلاح طلبان با توهین به شعور مردم و در نهایت بی اخلاقی مدعی هستند که اکنون شرایط کشور عالی است و هرکس جای روحانی بود، کشور را به سرنوشت ونزوئلا دچار می کرد!
** مسببان وضع موجود، ژست همدلی با مردم گرفتند
روزنامه ابتکار در گزارشی با عنوان «آلودگی و گرانی، مهمانان همیشگی یلدا» نوشت:«طولانیترین شب پایان پاییز و آغاز زمستان برای تهرانیها یادآور چند چیز است، آلودگی شدیدتر، سفرههایی که هر سال از گرانی کوچکتر میشوند و مخاطراتی که بر سرشان سایه افکنده است. میخواهم از زیباییهای زمستان، از این فصل سپید بنویسم، از دانههای ریز برفی که بعید مینماید که بر گونههای این شهر بنشیند. میخواهم از گرمای کرسی و دانههای سرخ انار در کاسههای گلسرخی مادر بزرگ، از داستان دختر شاهپریون بنویسم که برایمان میخواند، از شب یلدا و دورهمیها بنویسم، اما نمیشود. گرانی امان یلدا را بریده و آلودگی، چهره سپیدش را سیاه کرده، فقر هم تکیدهترش. یلدا هر سال در تهران اینگونه به خانهها میآید. با آسمان گرفته، هوایی که نیست. سفرههایی که در آنها از آجیل، شیرینی و انار و هندوانه و لبوی سرخ زمستانی خبری نیست. این انقلاب زمستانی دیگر آن صفای همیشگی را ندارد».
هر طور حساب و کتاب کنیم، اصلاح طلبان شریک اصلی دولت و یکی از بانیان اصلی وضع موجود هستند. اما بجای عذرخواهی از مردم به دلیل به وجود آمدن چنین وضعیتی، ژست منتقد و شاکی به خود گرفته و از وضع موجو گلایه می کنند.
کارنامه دولت روحانی، شورای شهر و شهرداری اصلاح طلب تهران و فراکسیون امید مجلس، بیش از پیش ثابت کرد که اصلاح طلبان صلاحیت در اختیارگرفتن نهادهای مذکور را ندارند. مردم باید در انتخابات پیش رو اشخاصی را انتخاب کنند که کارآمد باشند و مسئولیت اقدامات خود را بپذیرند و همواره در پی رفع عیوب و اصلاح خود در جهت منافع مردم باشند.
واقعا خیلی رو دارید. بی عرضه ترین دولت تاریخ جهان رو شاهد هستیم باز دارید سینه خیز میرید
بلاشک دو تا حرفه یا خاءن اید
یا جاهل و در هر صورت لعنت به تو که جای کسی رو اشغال کردی که میتو نست کارها بکنه
ابایی ندارم اگر این مردک منو بشناسه
تا کی جهالت