هفت زن ایرانی سال ۹۲ انتخاب شدند + عکس
حضور زنان در عرصه های مختلف کشور امسال هم پر رنگ بود؛ این هفت نفر، بانوانِ تاثیرگذار حوزه های مختلف در سال ۹۲ بودند.
سیاست، ورزش، هنر، ادبیات و … فرقی نمی کند کدام یک باشد. بعد از این همه سال دیگر محدود کردنشان به چند بخش خاص معنا ندارد. امسال هم مثل سال های گذشته، اخبار زیادی از بانوان در حوزه های مختلف به گوش رسید.
اخباری که خیلی هایش جنجال ساز بود و خیلی های دیگرش در حوزه مورد نظر تاثیرگذار. این ۷ گزینه انتخابی ما به عنوان ۷ زن تاثیرگذار سال هستند؛ زنانی که با فعالیت هایشان در سال ۹۲ توجه همه را به خود جلب کردند و اتفاق تازه ای در حوزه خودشان رقم زدند.
روایت زنانگی
«با افتخار فیلم «چ» را به مریلا زارعی بازیگر نقش الفت و نرگس آبیار کارگردان فیلم «شیار ۱۴۳» تقدیم می کنم.» شخصت فرعی داستان مردانه «اختر و روزهای تلواسه»، شد الفت «شیار ۱۴۳» تا امسال در سی و دومین جشنواره فیلم فجر، دو جازه را برای نرگس آبیار و دومین فیلمش به ارمغان بیاورد و اینطور باعث تحسین ابراهیم حاتمی کیا و بقیه سینماگران و تماشاگران فیلم شود.
بانوی ۴۳ ساله این روزهای سینمای ایران، قبل از هر چیز یک قصه گو است. روایتگری که سال هاست در زمینه ادبیات دفاع مقدس و کودک و نوجوان فعالیت دارد.
او امسال، دومین فیلم سینمایی بلند خودش را مثل فیلم اولش، با یک موضوع زنانه روی پرده برد؛ روایتی تاثیرگذار از الفت، زنی که فرزندش را راهی جبهه جنگ می کند. آبیار سال گذشته «اشیا از آنچه در آینه می بینید به شما نزدیکترند» را ساخت. فیلم زنانه ای که پر بود از جزییات زندگی روزمره یک زن جوان.
آبیار قبل از این مستند «یک روز پس از دهمین روز» موفق به دریافت جایزه ویژه mention از فستیوال فیلم اروپایی، جایزه بزرگ فیلم مستند جشنواره باتومی گرجستان، بهترین مستند کوتاه جشنواره اسماعیلیه مصر، جایزه موفقیت سینمایی جشنواره آزا یونان و بهترین مستند همایش تصویر عاشورا شده بود.
مستند «روز پایان» هم دومین اثر این فیلمساز جوان است که مدتی پیش جایزه بهترین فیلم مستند جشنواره سینما حقیقت را دریافت کرد. آبیار که تا امروز ۱۰ اثر در حوزه دفاع مقدس به چاپ رسانده، بعد از اتمام جشنواره فیلم فجر اعلام کرد نگارش کتاب «امام امین»، کتابی در مورد امام موسی کاظم و در رده سنی نوجوانان را آغاز کرده است.
هنرمند نامیر است
یک روز قبل از پایان تعطیلات نوروز ۹۲ بود که خبر در فضای مجازی پیچید. کسی اما باورش نمی شد. خاصیت تعطیلات نوروز همین است. همین که آدم احساس می کند روی هر اتفاق ناگواری یک برچسب تعطیل نصب شده.مرگ و بیماری و اینطور چیزها در این ایام، اگر برای خودمان نباشد، برای بقیه هم تعطیل است.
با اینحال طولی نکشید که مرگ عسل بدیعی که در ساعات اولیه اعلام شد به دلیل مسمومیت شدید دارویی است، از طریق رسانه های معتبر تایید شد. بعد از آن روز اما شایعه مسمومیت دارویی بارها از طریق همسر سابقش – فریبرز عرب نیا – و شوهر خواهرش – محمدرضا داوودنژاد – تکذیب شد و اعلام شد مشکل تنفسی این بازیگر و به دنبالش مشکل قلبی و در نهایت مرگ مغزی دلیل مرگ این بازیگر جوان در بیمارستان لقمان تهران بوده است.
مرگ بازیگر ۳۶ ساله سینمای ایران که از سال ۷۵ با فیلم «بودن یا نبودن» کیانوش عیاری، فیلمی با موضوع اهدای عضو، وارد عرصه سینما شده بود، یک شروع بد برای سال نوی سینما بود. موافقت قبلی این بازیگجر با اهدای اعضایش اما شادی را به ۷ خانواده ایرانی هدیه کرد. یکی از ریه های عسل بدیعی ساعت ۱۴ روز چهارشنبه ۱۴ فروردین، به یک دختر جوان و قلبش در ساعت ۱۷ همان روز به مردی ۳۶ ساله پیوند شد.
دوکلیه بدیعی هم ساعت ۱۸ همان روز و در نهایت کبدش ساعت ۲ بامداد روز بعد به پسری ۲۴ ساله و یک ریه دیگر و لوزالمعده اش به دو نفر دیگر اهدا شدند تا نام عسل به عنوان هنرمندی که با مرگش به هفت نفر زندگی دوباره ای بخشید، در تاریخ سینمای ایران به یادگار بماند. دست های آلوده، هفت پرده، از صمیم قلب، شمعی در باد، پروانه ای در مه و سربلند از جمله آثاری هستند که او در آنها ایفای نقش کرده است.
پریا شهریاری
در روزهایی که همه عطش دیدن بازی های تیم ملی و والیبال در جام بین قاره ای و هیجان برد دوباره تیم ایتالیا را داشتند، به یمن پخش مستقیم شبکه سه، کم کم خبر موفقیت تیم ملی فوتبال ساحلی مردان هم بین مردم پیچید. تیمی که با بازی های درخشانش برزیل، روسیه، ایتالیا و امارات را کنار زد و قهرمان رقابت ها شد.
خبر داغ اما روز بعد از قهرمانی این تیم در رسانه ها پیچید. «پریا شهریاری» رئیس دپارتمان فوتبال ساحلی در فدراسیون پرحاشیه فوتبال است. قبل از هر تقدیری اما شایعات بالا گرفت. متهم شدکه خواهرزاده محمد مهدی نبی – دبیر کل فدراسیون فوتبال – است و با آشنابازی به اینجا رسیده. واقعیت اما چیز دیگری بود.
پریای ۲۹ ساله، از ۱۰ سال پیش آرام آرام خودش را در فدراسیون فوتبال بالا کشید. او که کارشناسی رشته تربیت بدنی و کارشناسی ارشد رشته مدیریت ورزشی را دارد، ۵ سال پیش و بعد از راه اندازی رشته فوتبال ساحلی در بخش آقایان، پیشنهاد راه اندازی آن در بخش بانوان را داد؛ پیشنهادی که با استقبال مسوولان فدراسیون روبرو شدو حکم ریاست دپارتمان فوتبال ساحلی بانوان را به نامش زد.
خستگی ناپذیری پریا اما باعث شد یک سال پیش حکم مدیریت دپارتمان آقایان را هم به نام او بزنند تا او حالا، تنها رییس این دپارتمان در فدراسیون فوتبال باشد. رییسی که می خواست یک تنه اوضاع این ورزش تا آن روزها گمنام را روبراه کند.
شهریاری سال پیش در کلاس های مدیریت فیفا شرکت کرد و بعد از پایان کلاس ها، به عنوان بهترین مدرس آن دوره و بعد به عنوان مدرس فیفا معرفی شد. این اما همه موفقیت های این دختر موفق ایرانی نیست. دو سال پیش بود که از طرف فدراسیون ایران پیشنهاد برگزاری مسابقات فوتبال ساحلی به میزبانی ایران را به کمیته مسابقات غرب آسیا داد و تصویب شد. بعد از آن بود که به عضویت کمیته مسابقات غرب آسیا هم درآمد.
فرشته کریمی
ایرانی در میان جمع
آنچه دیگران می خوانند
«آنطور که پدر و مخادرم می گویند، در کنار عروسکدوتا توپ فوتبال هم داشتم. به خاطر داشتن این ذات فوتبالی خوشحالم.» جمله اولش احتمالا خاطره مشترک خیلی از فوتبالیست های دختر یا دختران فوتبالدوست است.
عروسک و توپ فوتبال؛ ترکیب متناقضی که تا چند سال پیش می توانست باعث عاق والدین هر دختری شود. برای فرشته اما این اتفاق نیفتاد. در مدرسه با هر توپی، فوتبال بازی می کرد؛ والیبال و هندبال و بسکتبال نداشت. راست می گوید. ذاتش فوتبالی است. آنقدر توپ والیبال خراب کرد تا عضو باشگاه شریعتی نازی آباد شد. آنجا دیگر هر چقدر دلش خواست به توپ فوتبال ضربه زد.
فرشته خیلی زود به تیم ملی رسید و آنقدر خوب درخشید که تا مدت ها بیبن سرمربیان تیم ملی فوتبال و فوتسال بر سرش دعوا باشد. اول بهمن امسال بود. داشت رانندگی می کرد که مهناز زنگ زد. گفت به عنوان یکی از ۱۰ فوتبالیست برتر دنیا انتخاب شده است. گیجج شده بود. فکر می کرد جزو ۱۰ نفر برتر ایران شده. هی پرسید ایران؟ یا دنیا؟ تو مطمئنی مهناز؟
«ماشین را کنار زدم. حتی نمی دانستم کجا هستم. به پدر و مادرم خبر دادم. آنها هم به فامیل گفتند. فک و فامیلمان هم گفتند: پس شب می آییم خانه شما.»
اول بهمن امسال بود که سایت فوتسال پلنت – مرجعی که هر سال بهترین های فوتسال دنیا را معرفی می کند – نام فرشته کریمی، ملی پوش فوتسال بانوان ایران را هم به عنوان یکی از ۱۰ بازیکن برتر فوتسال زنان جهان در سال ۲۰۱۳ معرفی کرد.
اسم فرشته در کنار نام سه بازیکن از برزیل، سه بازیکن از اسپانیا، دو بازیکن از پرتغال و یک بازیکن از روسیه قرار گرفته بود. اتفاقی که هر چند به جز دریافت یک سکه، پاداش دیگری برایش به همراه نداشت اما دختر ۲۵ساله فوتسال ایران و البته جامعه ورزش بانوان را به آینده امیدوار کرد.
مرضیه افخم
بانوی دستگاه دیپلماسی
۳۰ سال سابقه کاری در دستاه دیپلماسی، مرضیه افخم را برای اولین بار به عنوان یک زن بر مسند سخنگویی وزارت امور خارجه نشاند.
افخم که لیسانس زبان انگلیسی از دانشگاه علامه طباطبایی و فوق لیسانس مطالعات منطقه ای از دانشگاه آزاد اسلامی را دارد، از سال ۶۸ و در زمان وزارت علی اکبر ولایتی کارش را به عنوان معاون اداره اطلاعاتتو انتشارات این وزارتخانه آغاز کرد. بعد از آن، او در زمان سه وزیر امور خارجه بعدی به ترتیب به عنوان معاون اداره رسانه های گروهی، رئیس اداره رسانه های گروهی، مدیرکل اطلاعات و مطبوعات، مشاور وزیر امور خارجه فعالیت کرد.
سابقه درخشان این بانوی ۵۱ ساله باعث شد او بعد از مرتضی سرمدی، محمود محمدی، حمیدرضا آصفی، سید محمد علی حسینی، حسن قشقاوی، رامین مهمانپرست و سید عباس عراقچی، از دهم شهریور امسال به عنوان هشتمین نفر، مسوولیت سخنگویی وزارت امور خارجه را برعهده بگیرد. انتخابی که تابوی حضور زنان در پست های کلیدی دستگاه دیپلماسی را شکست و البته واکنش های متضادی را هم به دنبال داشت.
از یک طرف افرادی از جمله معصومه ابتکار این انتخاب را تحسین کردند: «این اتنتصاب از یک تصمیم شایسته و منطقی ریشه می گیرد. به خاطر این انتخاب به آقای ظریف تبریک می گویم. اینکه بالاخره برای نخستین بار یک زن ایرانی به عنوان معاون وزیر امور خارجه انتخاب می شود، نه تنها برای زنان ایرانی، که برای زنان جهان و منطقه پیام آور صلح و دوستی است.»
دوران شش ماهه حضور افخم در این پست بدون حاشیه هم نبود. چند روز بعد از انتصابش بود که خبر حضور او در فیس بوک و بعد از آن هک شدن صفحه شخصی اش در این شبکه اجتماعی خبرساز شد. غائله ای که البته با تکذیب داشتن هرگونه صفحه شخصی در فیس بوک توسط افخم پایان یافت. بعد از آن هم شایعه ازدواج او با یکی از کارشناسان وزارت امور خارجه در روز میلاد پیامبر اکرم منتشر شد. شایعه ای که هیچ وقت نه تایید شد و نه تکذیب!
تیم فوتسال بانوان
تک نقره تاریخی
آبان ماه سال ۹۰ بود که شهرزاد مظفر بعد از ۵ سال سرمربیگری تیم ملی فوتبال بانوان، به عنوان سرمربی تیم فوتسال انتخاب شد. از همان روز بود که مظفر تاعلام کرددیگر به تیم فوتبال برنمی گردد و شرایط در فوتسال بانوان مهیاتر از فوتبال است.
امکانات مناسب فوتسال و نوپا بودن این رشته در آسیا، باعث شد تیم فوتسال بانوان با یک برنامه ریزی حساب شده، پله های پیشرفت را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارد.
تیر ماه امسال این تیم به فینال رقابت های قهرمانی فوتسال بانوان در کره جنوبی راه پیدا کرد تا اولین مدال تاریخ فوتسال بانوان قطعی شود. اگرچه در وقت های تلف شده بازی و تک گل تیم ژاپن، دختران ایرانی را به مدال نقره این رقابت ها رساند اما کسب این مقام سر و صدای زیادی کرد و تحسین همه را برانگیخت. دو هفته بعد اما یک ناهماهنگی، این نایب قهرمانی را به کام همه تلخ کرد و فوتسال بانوان را وارد روزهای بدش کرد.
قرار بود ۲۹ تیر ماه همزمان با همه تیم های فوتبال و فوتسال، از تیم فوتسال بانوان هم در ورزشگاه آزادی تقدیر شود و پاداش نایب قهرمانی شان همانجا داده شود اما در کمال تعجب فقط دبیر فدراسیون و سرمربی تیم برای حضور روی سکو فراخوانده شدند و اسمی از اعضای تیم که از نقاط مختلف خودشان را به استادیوم آزادی رسانده بودند، برده نشد.
قرار بود پاداش نایب قهرمانی شان همانجا داده شود اما گفتند بعدا نفری دو سکه را از فدراسیون تحویل بگیرید. اظهارنظرهای تند بازیکنان و جواب های تندتر فریده شجاعی، دبیر فدراسیون باعث شد تا مدتی جو تیم ملی فوتسال متشنج باشد و خبری از اردوهای منظم همیشگی این تیم برای حضور در جام جهانی کوچک در ونزوئلا نباشد.
تیر خلاص اما بهمن ماه امسال خورد؛ وقتی شهرزاد مظفر، سرمربی این تیم اعلام کرد از سمت خود کناره گیری می کند و در مورد علت استعفایش هم گفت: «دلیل اصلی استعفایم این است که دیگر نمی توانستم به روی بازیکنان نگاه کنم.
از آنها خجالت می کشیدم چون نتوانستم حق و حقوقشان را بگیجرم. در حالی که یکی از افرادی که بازیکنان امید دارند او بتواند حق و حقوق شان را بگیرد، سرمربی شان است. ما بعد از مسابقات کره جنوبی تلاش زیادی کردیم که این حق و حقوق را بگیریم اما چنین اتفاقی نیفتاد.»
زهرا راوی
سنگ بزرگ نشانه زدن است
ریاست شورای شهر، حالا هر شهر کوچک یا بزرگی که می خواهد باشد، هنوز هم برای خانم ها سنگ بزرگی است که از هر ۱۰ نشانه گیری شاید یکی اش به هدف بخورد. زهرا راوی اما از پسش برآمد. دختر ۲۹ ساله اهل شهرستان چناران امسال به ریاست شورای ۱۴ ساله رسید. او که فارغ التحصیل مهندسی عمران است، همان روزهای بعد از فارغ التحصیلی هر روز فاصله ۵۵ کیلومتری مشهد تا چناران را برای کار در یکی از شرکت های مشاوره عمران طی می کرد.
سال ۹۰ بود که تصمیم گرفت یک کار اساسی تر انجام بدهد.اولین و بلندپروازانه ترین ایده اش حضور در شورای شهرش بود. انتخابات شوراها دو سال به تاخیر افتاد و زهرا توانست در این مدت از برنامه هایش برای اطرافیانش بگوید.
بعد از دو سال فعالیت مستمر، زهرا راوی بهار امسال توانست با ۵ هزار و ۵۰۰ رأی از بین ۴۰ کاندیدا به عنوان نفر پنجم وارد شورای شهر چناران شود. خانم مهندس جوان در بین اعضای شورای این شهر کمترین سابقه مدیریت اما بیشترین انگیزه را دارد.
منبع: بیتوته