خرید ملک در کانادا و تأثیر آن بر اخذ اقامت دائم

خرید ملک در کانادا به‌تنهایی منجر به اخذ اقامت دائم نمی‌شود. سیستم مهاجرت کانادا مبتنی بر معیارهایی مانند مهارت‌های شغلی، تحصیلات، سابقه کاری و سطح زبان انگلیسی یا فرانسوی است. حتی با داشتن ملک در این کشور، فرد باید از طریق یکی از برنامه‌های مهاجرتی مانند Express Entry، برنامه‌های استانی (PNP)، یا برنامه‌های تجاری اقدام کند.

دولت کانادا مالکیت ملک را نشانه‌ای از وابستگی به کشور تلقی نمی‌کند و در روند اخذ اقامت امتیازی برای آن در نظر نمی‌گیرد. بنابراین، خرید ملک بیشتر به عنوان یک فرصت سرمایه‌گذاری در بازار املاک کانادا محسوب می‌شود تا مسیری برای اقامت دائم.

سرمایه‌گذاران علاقه‌مند به زندگی در کانادا باید برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشند و از مشاوره حقوقی تخصصی برای یافتن مناسب‌ترین مسیر مهاجرت بهره‌مند شوند.

بررسی قانونی امکان اقامت کانادا از طریق خرید ملک

از منظر حقوق مهاجرتی کانادا، خرید ملک هیچ‌گونه مزیت یا امتیاز قانونی برای دریافت اقامت دائم فراهم نمی‌کند. در قوانین مهاجرتی این کشور، هیچ برنامه یا ماده‌ای وجود ندارد که صرف مالکیت املاک را مبنای اعطای اقامت قرار دهد. فردی که ملکی در کانادا خریداری می‌کند، حتی در صورت سرمایه‌گذاری کلان، تنها ممکن است واجد شرایط دریافت ویزای توریستی یا حضور موقت باشد، آن‌هم بدون تضمین تمدید بلندمدت.

اقامت دائم تنها از طریق مسیرهای مشخص و تعریف‌شده مهاجرتی اعطا می‌شود. برای نمونه، برنامه‌های کارآفرینی یا سرمایه‌گذاری تحت قوانین استانی یا فدرال وجود دارند که معیارهای دقیق و مشخصی مانند ایجاد شغل و ارائه بیزینس پلن دارند. بنابراین، خرید ملک ممکن است در کنار سایر معیارها مفید باشد، اما به‌تنهایی تأثیری در روند قانونی دریافت اقامت دائم ندارد.

تفاوت اقامت با سرمایه‌گذاری و خرید ملک در کانادا

اقامت از طریق سرمایه‌گذاری در کانادا معمولاً شامل راه‌اندازی کسب‌وکار، کارآفرینی یا انتقال سرمایه به پروژه‌های مورد تأیید دولت است. این فرآیند تحت برنامه‌های رسمی مهاجرتی مانند برنامه‌های استانی برای کارآفرینان یا برنامه‌های فدرال سرمایه‌گذاری قرار دارد.

در مقابل، خرید ملک صرفاً یک عمل تجاری است که به‌عنوان «سرمایه‌گذاری منفعل» تلقی می‌شود و نقشی در فرآیند مهاجرت ایفا نمی‌کند. در برنامه‌های اقامت از طریق سرمایه‌گذاری، فرد باید به‌طور فعال در اداره کسب‌وکار دخیل باشد و معمولاً موظف به ایجاد اشتغال برای شهروندان کانادایی است، در حالی که خرید ملک چنین تعهداتی را شامل نمی‌شود.

به همین دلیل، مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری نیازمند فرآیند ارزیابی و پذیرش توسط مقامات مهاجرتی است، در حالی که خرید ملک صرفاً یک تراکنش مالی در بازار املاک محسوب می‌شود.

آمارهای رسمی درباره مهاجرت سرمایه‌گذاران به کانادا

براساس آمارهای منتشرشده توسط اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC)، مهاجرت سرمایه‌گذاری بخش کوچکی از کل مهاجرت به این کشور را تشکیل می‌دهد. طی سال‌های اخیر، تمرکز دولت کانادا بیشتر بر جذب نیروی کار ماهر از طریق برنامه‌هایی مانند Express Entry بوده است.

با این حال، برخی استان‌ها از طریق برنامه‌های نامزدی استانی (PNP) بخش محدودی از مهاجران را از میان سرمایه‌گذاران و کارآفرینان انتخاب می‌کنند. برای مثال، استان بریتیش کلمبیا و کبک (تا پیش از توقف برنامه سرمایه‌گذاری کبک) سهم قابل توجهی در جذب سرمایه‌گذار داشتند. با این حال، روندها نشان می‌دهند که تنها درصد کمی از کل مهاجران از طریق سرمایه‌گذاری موفق به دریافت اقامت دائم شده‌اند. همچنین، دولت کانادا با سخت‌گیری بیشتر نسبت به گذشته، اثربخشی واقعی سرمایه‌گذاری‌ها را ارزیابی می‌کند و سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تری در این زمینه اتخاذ کرده است.

مقایسه کشورها: کدام کشورها با خرید ملک اقامت می‌دهند؟

در سطح جهانی، برخی کشورها سیاست‌هایی دارند که اجازه اخذ اقامت یا حتی تابعیت از طریق خرید ملک را فراهم می‌کنند. یونان، پرتغال، ترکیه، اسپانیا و قبرس از جمله کشورهایی هستند که برنامه‌های «ویزای طلایی» ارائه می‌دهند. در این کشورها، با خرید ملک با ارزش مشخص (برای مثال، ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار یورو)، متقاضی می‌تواند اقامت موقت یا دائم دریافت کند.

برخی از این کشورها پس از چند سال اقامت، امکان درخواست تابعیت نیز فراهم می‌کنند. در مقابل، کشورهایی مانند کانادا، آمریکا، و استرالیا خرید ملک را مبنای اقامت نمی‌دانند و تمرکز آن‌ها بر جذب سرمایه‌گذاران فعال یا نیروی کار متخصص است.

بنابراین، متقاضیان باید پیش از تصمیم‌گیری، ساختار حقوقی و الزامات مهاجرتی هر کشور را بررسی کرده و تنها بر اساس مالکیت ملک، انتظار اقامت نداشته باشند، مگر در کشورهایی که چنین برنامه‌هایی را رسماً اجرا می‌کنند.

نکاتی که قبل از خرید خانه در کانادا باید بدانید

پیش از خرید خانه در کانادا، آشنایی با ساختار بازار مسکن، مالیات‌ها، محدودیت‌های مالکیت خارجی، و فرآیند حقوقی انتقال مالکیت ضروری است. خریداران خارجی باید بررسی کنند که آیا استان مورد نظر آن‌ها محدودیت‌هایی برای خرید ملک توسط غیرمقیم‌ها اعمال کرده است یا خیر.

همچنین، در برخی مناطق مالیات اضافی بر خریداران خارجی اعمال می‌شود، مانند “مالیات خریداران غیرمقیم” در استان بریتیش کلمبیا یا انتاریو. دریافت وام مسکن نیز برای غیرمقیم‌ها سخت‌گیرانه‌تر است و نیاز به پیش‌پرداخت بیشتری دارد.

شناخت مناطق شهری و امکانات اطراف ملک، ارزیابی ارزش واقعی، بررسی هزینه‌های جاری مانند مالیات ملک و شارژ ماهانه ساختمان نیز از دیگر موارد مهم است. مشاوره با مشاور املاک مجاز و وکیل ملکی دارای تجربه در امور بین‌المللی می‌تواند از بروز مشکلات حقوقی و مالی جلوگیری کند.

هزینه خرید ملک در شهرهای اصلی کانادا

هزینه خرید ملک در شهرهای اصلی کانادا مانند تورنتو، ونکوور، مونترال و کلگری تفاوت چشمگیری دارد. ونکوور و تورنتو در صدر فهرست گران‌ترین شهرها قرار دارند؛ میانگین قیمت خانه در این شهرها معمولاً از یک میلیون دلار کانادا فراتر می‌رود.

در مونترال، قیمت‌ها نسبتاً پایین‌تر است و میانگین خرید یک خانه ممکن است حدود ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار دلار باشد. شهرهایی مانند کلگری، ادمونتون و وینی‌پگ دارای قیمت‌های مناسب‌تری هستند و بازار آن‌ها ثبات بیشتری دارد.

علاوه بر قیمت ملک، باید هزینه‌های جانبی مانند مالیات انتقال ملک (Land Transfer Tax)، هزینه بازرسی، حق‌الزحمه وکیل، و کارمزد مشاور املاک را نیز در نظر گرفت. برای خریداران خارجی، مالیات‌های اضافی نیز قابل توجه است. تحلیل دقیق بازار هر شهر و در نظر گرفتن هزینه‌های کلی می‌تواند به تصمیم‌گیری هوشمندانه کمک کند.

بررسی حقوقی اقامت با خرید ملک در استان‌های مختلف

در هیچ‌یک از استان‌های کانادا خرید ملک به‌تنهایی منجر به اخذ اقامت دائم نمی‌شود. قوانین مهاجرتی کشور در سطح فدرال تنظیم شده‌اند و استان‌ها فقط در قالب برنامه‌های مهاجرت استانی (PNP) می‌توانند افراد را برای اقامت نامزد کنند.

برخی استان‌ها برای کارآفرینان و سرمایه‌گذاران برنامه‌هایی دارند، اما در آن‌ها خرید ملک به‌عنوان سرمایه‌گذاری فعال در نظر گرفته نمی‌شود مگر آنکه با راه‌اندازی کسب‌وکار همراه باشد. از نظر حقوقی، خریداران خارجی در برخی استان‌ها با محدودیت‌هایی مواجه هستند؛ برای مثال، استان پرنس ادوارد آیلند یا بریتیش کلمبیا در برخی مناطق روستایی محدودیت‌هایی برای مالکیت خارجی دارند.

در استان کبک نیز برنامه سرمایه‌گذاری مجزا وجود داشت که در سال‌های اخیر متوقف شده است. بنابراین، مقررات استان‌ها با تفاوت‌هایی همراه‌اند، اما در همه آن‌ها اقامت کانادا از طریق خرید ملک دریافت نمی‌شود.

نقش خرید ملک در تقویت پرونده مهاجرتی به کانادا

در روند بررسی پرونده مهاجرت به کانادا، عوامل کلیدی مانند تحصیلات، سابقه کاری، سن، دانش زبان، و پیشنهاد شغلی نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. خرید ملک در کانادا به‌عنوان فاکتور رسمی در امتیازبندی مهاجرتی محسوب نمی‌شود، اما در برخی شرایط می‌تواند به‌طور غیرمستقیم اعتبار یا جدیت متقاضی در قصد اقامت را نشان دهد.

مثلاً در پرونده‌های سرمایه‌گذاری یا کارآفرینی، داشتن ملک ممکن است به‌عنوان بخشی از پشتوانه مالی و ثبات اقتصادی فرد ارزیابی شود. با این حال، تأکید اصلی اداره مهاجرت بر فعالیت اقتصادی واقعی، ایجاد اشتغال، و مشارکت در اقتصاد کاناداست.

بنابراین، اگرچه خرید ملک ممکن است اثر جانبی مثبتی در برخی پرونده‌ها ایجاد کند، اما به‌تنهایی یا حتی به‌صورت ضمنی، تضمین‌کننده موفقیت در فرآیند مهاجرت نیست و نباید جایگزین معیارهای اصلی مهاجرتی تلقی شود.

آیا می‌توان از خرید ملک برای اقامت استانی استفاده کرد؟

برنامه‌های مهاجرت استانی کانادا (PNP) معمولاً مبتنی بر نیازهای بازار کار هر استان طراحی می‌شوند و تمرکز آن‌ها جذب نیروی متخصص، فارغ‌التحصیلان بین‌المللی، و کارآفرینان فعال است. خرید ملک مسکونی، به‌تنهایی یا حتی به‌عنوان سرمایه‌گذاری، در هیچ‌یک از این برنامه‌ها به‌عنوان معیار انتخاب یا امتیاز محسوب نمی‌شود.

با این حال، در برنامه‌های کارآفرینی استانی مانند بریتیش کلمبیا، نیوبرانزویک یا منیتوبا، سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار می‌تواند شرط واجد شرایط بودن باشد. اگر خرید ملک بخشی از یک طرح کسب‌وکار فعال مانند رستوران، فروشگاه یا اقامتگاه باشد، ممکن است در قالب بیزینس پلن پذیرفته شود.

در غیر این صورت، مالکیت یک خانه یا آپارتمان نقش مستقیمی در دریافت دعوت‌نامه استانی ندارد. برنامه‌های استانی نیازمند معیارهای مشخصی هستند که باید با دقت توسط متقاضی و وکیل مهاجرت بررسی شود.

جمع‌بندی: آیا خرید ملک راهی منطقی برای مهاجرت به کاناداست؟

خرید ملک در کانادا گرچه می‌تواند یک اقدام مالی هوشمندانه برای حفظ سرمایه و استفاده از فرصت‌های بازار املاک باشد، اما از منظر مهاجرتی مسیر مستقیمی به اقامت دائم فراهم نمی‌کند. هیچ‌یک از برنامه‌های رسمی مهاجرتی فدرال یا استانی، مالکیت ملک را به‌عنوان شرط اصلی یا امتیاز ویژه تلقی نمی‌کنند.

مهاجرت به کانادا نیازمند ارزیابی دقیق سوابق تحصیلی، کاری، زبان، و شرایط اقتصادی متقاضی است. خرید ملک می‌تواند مکمل برنامه مهاجرتی کارآفرینی یا سرمایه‌گذاری باشد، به شرط آنکه با فعالیت اقتصادی واقعی همراه باشد.

برای افرادی که صرفاً با هدف اقامت قصد خرید ملک دارند، کشورهای دیگری با سیاست‌های آسان‌تر مانند پرتغال یا ترکیه وجود دارد. بنابراین، اگر هدف نهایی مهاجرت به کاناداست، انتخاب مسیرهای رسمی و برنامه‌ریزی دقیق بر مبنای معیارهای اداره مهاجرت، مؤثرتر از تکیه بر مالکیت املاک خواهد بود.