از هیتلر و موسولینی تا استالین و صدام / دیکتاتورهای جهان به چه غذاهایی علاقه داشتند؟

کتاب آشپزی دیکتاتورهای جهان شبیه کتابهای دیگر نیست. این کتاب دستور غذای رهبران خودکامه جهان را به خانه شما می آورد تا طعم غذای آنها را بچشید.

می گویند که هیتلر گیاهخوار بوده، اما بر اساس اسناد بدست آمده او به گوشت مرغ بریان شده هم علاقه داشته است.

قذافی برای سفید نگهداشتن دندانهایش شیر شتر می نوشید.

دیکتاتور کره شمالی مهمانی های مجلل می گرفت. او به سوپ باله کوسه خیلی علاقه داشت، ولی به دلیل ممنوعیت صید این ماهی، این کتاب آشپزی استفاده از سینه مرغ را به جای باله کوسه توصیه می کند.

به گزارش بی بی سی، نیکلای چائوشسکو آخرین رهبر حزب کمونیست رومانی، هر گاه به یک کشور خارجی سفر می کرد تمام مواد غذایی مورد نیازش را همراه خود می برد که برای کشور میزبان دردسر زیادی ایجاد می کرد. مارشال تیتو که سالها بر یوگسلاوی سابق حکم راند، وقتی دید نیکلای چائوشسکو فقط آب سبزیجات تازه را با نی می خورد و به هیچ غذای جامدی لب نمی زند به شدت تعجب کرده بود.

نیکلای چائوشسکو، آخرین رهبر حزب کمونیست رومانی وقتی که در محل اقامت خودش بود، عاشق سوپ مرغی بود که مرغ را با تمام اجزای آن از جمله پاها، کله و حتی منقارش می پختند.

اکثر دیکتاتورهایی که ما رژیم غذایی آنها را بررسی کرده ایم فرزند خانواده های معمولی و یا کشاورز بودند و به همین خاطر جای تعجب ندارد که غذاهای مورد علاقه آنها هیچگاه غذاهای نایاب و یا به اصطلاح اشرافی نبود.

به عنوان مثال مارشال تیتو که ضیافت های شام او برای سیاستمداران و خانواده های سلطنتی که از بلگراد دیدار می کردند بسیار پرتجمل بود، خود شخصا به چربی خوک گرم شده علاقه فراوانی داشت. و یا چائوشسکو وقتی که در محل اقامت خودش بود، عاشق سوپ مرغی بود که مرغ را با تمام اجزای آن از جمله پاها، کله و حتی منقارش می پختند.

آنتونیو سالازار دیکتاتور کاتولیک پرتغال در دهه های چهل تا هفتاد میلادی، به ماهی ساردین علاقه فراوانی داشت چون فقر دوران کودکی را به خاطر می آورد. او به یاد می آورد که در دوران کودکی مجبور بود یک ماهی کوچک ساردین را با خواهر و برادرش تقسیم کند.

برخی از معروفترین دیکتاتورهای قرن بیستم مثل آدولف هیتلر، بنیتو موسولینی و مائو تسه دونگ، احساس می کردند که مسئولیت های سیاسی و حکومتی سنگینی که برعهده گرفته اند به دستگاه گوارش آنها فشار زیادی می آورد.

قاعدتا برای آندسته از دیکتاتورها که به شدت در مورد جان خود بیمناک بودند، فردی که غذای آنها را مزه می کرد (پیشمرگ می شد) بسیار ضروری و با ارزش بود. به عنوان مثال آدولف هیتلر در تمام سالهای جنگ یک گروه پانزده نفره از این زنان پیشمرگ داشت و غذای او ۴۵ دقیقه پس از آنکه توسط تمامی این زنان امتحان می شد، سر میز می رفت.

عدی پسر صدام حسین پس از کشتن یکی از پیشمرگ های پدرش به شدت کتک خورد و زندانی شد. نیکلای چائوشسکو هیچگاه بدون یکی از ماموران ارشد اداره امنیت خود که در ضمن شیمیدان بود و یک آزمایشگاه سیار سنجش مواد غذایی را با خود حمل می کرد، مسافرت نمی کرد.

در نهایت هیچیک از این تمهیدات، از مواد و داروهای معجزه گر برای افزودن بر طول عمر گرفته تا شیمیدان و خدمه و پیشمرگ به کار دیکتاتورها نیامد، همه آنها مردند و بسیاری از آنها به شکل خشن و فجیعی مردند.