در حاشیه اختتامیه جشنواره فیلم کوتاه تهران که شامگاه یکشنبه در تالار وحدت برگزارشد تصویری از یک دختر با تیپی عجیب در کنار یک روحانی دیده می شود که احتمالا یکی از مهمانان خارجی حاضر در این برنامه است.
ایرانی از دوران باستان پوشش و حجاب را نه تنها مختص زنان بلکه آن را از ویژگیهای اهورایی مردان نیز میپنداشته و در مقابل، برهنگی و بی بند و باری را اهریمنی میدانسته است.
به گزارش شبکه خبر، نقشها و کتیبههای بر جای مانده از داخل و خارج از مرزهای ایران کهن، از هزاران سال پیش، گواهی میدهند که نیاکان پارسای مردمان سرزمین پارس، نسبت به بسیاری از مردمان هم عصر خویش معتقدتر و پایبندتر به حفظ این ارزش آسمانی بودهاند.
وشش زنان در ایران باستان همواره سبک و اسلوب خاصی داشته و بررسیها نشان میدهد که پوشش تمام بدن در دورههای مختلف تاریخی چه نزد زنان و چه نزد مردان در ایران یک حقیقت بوده است و در طول تاریخ به هیچ وجه ایرانیان در برهنگی به سر نمیبردهاند.
ویل دورانت معتقد است نقش پوشش و حجاب زنان در ایران باستان چنان برجستهاست که میتوان ایران را منشأ اصلی پراکندن حجاب در جهان دانست.
دایرهالمعارف لاروس نیز پیدایی حجاب زنان را به ایران باستان نسبت میدهد. در تفسیر اثنی عشری چنین آمدهاست: تاریخ نشان میدهد که حجاب در فرس (فارس) قدیم وجود داشته است.زرتشت در حدود بیش از هزار سال (و به روایاتی بیش از هزاران سال) پیش از میلاد مسیح، در کتاب «یسنا» بر عفت سرشتین در کنار پوشش ظاهری پافشاری کرده است.
بر پایه آنچه از این دین باستانی ایرانیان برمی آید و موبدان هم اکنون نیز بر آن پافشاری میکنند ؛ پوشش زن باید به گونهای باشد که حتا یک تار موی او نیز آشکار نگردد.
در خرده اوستا نیز چنین آمده است: «همگان نامی ز تو بر گوییم و همگان سر خود را میپوشیم و آن گاه به درگاه دادار اهورامزدا نماز میکنیم».
پس بدحجابها اصیل نیستند و بی فرهنگند .
ایرانی از دوران باستان پوشش و حجاب را نه تنها مختص زنان بلکه آن را از ویژگیهای اهورایی مردان نیز میپنداشته و در مقابل، برهنگی و بی بند و باری را اهریمنی میدانسته است.
به گزارش شبکه خبر، نقشها و کتیبههای بر جای مانده از داخل و خارج از مرزهای ایران کهن، از هزاران سال پیش، گواهی میدهند که نیاکان پارسای مردمان سرزمین پارس، نسبت به بسیاری از مردمان هم عصر خویش معتقدتر و پایبندتر به حفظ این ارزش آسمانی بودهاند.
وشش زنان در ایران باستان همواره سبک و اسلوب خاصی داشته و بررسیها نشان میدهد که پوشش تمام بدن در دورههای مختلف تاریخی چه نزد زنان و چه نزد مردان در ایران یک حقیقت بوده است و در طول تاریخ به هیچ وجه ایرانیان در برهنگی به سر نمیبردهاند.
ویل دورانت معتقد است نقش پوشش و حجاب زنان در ایران باستان چنان برجستهاست که میتوان ایران را منشأ اصلی پراکندن حجاب در جهان دانست.
دایرهالمعارف لاروس نیز پیدایی حجاب زنان را به ایران باستان نسبت میدهد. در تفسیر اثنی عشری چنین آمدهاست: تاریخ نشان میدهد که حجاب در فرس (فارس) قدیم وجود داشته است.زرتشت در حدود بیش از هزار سال (و به روایاتی بیش از هزاران سال) پیش از میلاد مسیح، در کتاب «یسنا» بر عفت سرشتین در کنار پوشش ظاهری پافشاری کرده است.
بر پایه آنچه از این دین باستانی ایرانیان برمی آید و موبدان هم اکنون نیز بر آن پافشاری میکنند ؛ پوشش زن باید به گونهای باشد که حتا یک تار موی او نیز آشکار نگردد.
در خرده اوستا نیز چنین آمده است: «همگان نامی ز تو بر گوییم و همگان سر خود را میپوشیم و آن گاه به درگاه دادار اهورامزدا نماز میکنیم».
پس بدحجابها اصیل نیستند و بی فرهنگند .