فرهاد مجیدی که رفیق باز نیست؛ پس فراز در استقلال چه می‌کند؟

آرتین زهرابی؛ برای خیلی ها این نکته جای سوال دارد که چرا فرهاد مجیدی بعد از سومین حضورش در استقلال به عنوان سرمربی، فراز کمالوند را با خودش آورد؛ کمالوند چه سنخیتی با مجیدی دارد که ناگهان سر از استقلال درآورد؟

می گویند فراز کمالوند و فرهاد مجیدی رفاقتی دیرینه دارند اما عجیب است تا امروز هیچ کدام دم از این رفاقت نزده اند؛ به ویژه این مساله از سوی فرهاد مجیدی عجیب تر به نظر می رسد. همه می دانند مجیدی آدم رفیق بازی نیست؛ پس فراز چرا دستیار او شد؟ چرا پیروز قربانی به استقلال نیامد؟

پاسخ بسیار ساده است؛ فرهاد پس از سومین حضور در استقلال، این دفعه «ترجیح و البته تشخیص» داد با یک مربی با تجربه که درقامت سرمربی است و تجربه اش بسیار بیشتر از خود مجیدی است وارد لیگ شود؛ مربی – تمرین دهنده ای که در تیمداری نه تنها تجربه کافی دارد که در مسائل فنی می تواند به آنچه فرهاد مجیدی روی آن اشراف ندارد تمرکز کند؛ مدلی امتحان پس داده در سپاهان اصفهان که پیشتر محرم نویدکیا تجربه اش کرد و با علیرضا مرزبان تیم بهتری ساخت…

حالا فراز کمالوند که حضورش در استقلال هیچ ربطی به رفیق بازی ندارد و مصالح هر دو طرف ایجاب می کند این بار کنار هم قرار بگیرند مربی استقلال شده است؛ فراز اعتبار از دست رفته و روزهای خوب به جا مانده از مربیگری در گذشته را دوباره مطالبه می کند، مجیدی هم از تجربیات او نهایت استفاده را می برد. این نامش رفیق بازی نیست؛ مصلحتی از پیش تشخیص داده شده است؛ این بار پای «منافع» درمیان است…