احسان معراجی فر متولد چه سالی است و چند سال دارد

احسان معراجی فر اصالتا اهل کجاست و چند سال سن دارد

احسان معراجی فر متولد چه سالی است و چند سال دارد

همین شانزده سال پیش بود که عاشق شدم . ریاضی فیزیک میخواندم . شیک و تمیز! ولی همچین هوای هنر قلب و روحم را گرفت که عطای مهندس شدن را به لقایش بخشیدم و کارگردان شدم . اصلا از اولش هم روح من عاشق هنر بود . شاید سابقه این حیرانی به قبل تر از شانزده سال پیش برسد . به آن سال هایی که ده ، دوازده ساله بودم و احساسم را با شعر می نوشتم … الان که خوب فکر می کنم میبینم اصلا بدون هنر نمی شود زندگی کرد … حالا دو سالی هست که مدل این عشق بازیم عوض شده … یک کارگردان حیران و سرگردان که دغدغه هایش فرق کرده … دیگر دنبال ساختن مستندهای بلند و هنری نیست و قاب هایی که می بندد گره خورده به دردهای این مردم … دردهایی که از وقتی خبرنگار شده ام انگار درکشان برایم راحت تر شده … حالا خوشحالم که بعد از پلاتو گفتن گاهی اشک میریزم و بعد از پخش همان پلاتو لبخند میزنم برای حل شدن مشکل پخش شده هرچند کوچک باشد … می بینید … خبرنگاری شغل عاشقان است … فقط یک عاشق طعم اشک و لبخند را با هم می چشد

احسان معراجی فر متولد ۷ شهریور ۱۳۵۶ در ملایر خبرنگار، شاعر، تهیه‌کننده و کارگردان ایرانی بود. که علاوه‌بر تهیه و تولید حدود ۲۰ هزار دقیقه انواع برنامه و کسب جوایز متعدد در جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی سابقه مدیریت در بخش‌های مختلف صداوسیما را در کارنامه داشت. معاون سیمای یکی از شبکه‌های صداوسیما، مسئول خبرنگاران استان‌های شبکه خبر و مدیریت تولید و تاًمین فضای مجازی استان‌ها بخشی از سوابق مدیریتی اوست.

احسان معراجی فر  روز ششم اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ در سن ۴۵ سالگی بر اثر سکته مغزی درگذشت.

مرحوم احسان معراجی فر چند سال قبل با انتشار عکس زیر در اینستاگرامش نوشته بود

سی و هفت سال گذشت به همین سادگی آنقدر سریع که در یکسال گذشته فقط دو پست گذاشته ام و حالا تولدی دیگر و آرزویی دوباره هم نوایی با خدایی که از او برای مردم سرزمینم آسایش ، لبخند و مهربانی آرزو می کنم و از خدای عزیز می خواهم که هرگز مرا بدون عزت هدیه شده از سوی باریتعالی و بندگانش تنها نگذارد و حرف های بسیار دیگری برای رفقای همیشگی ام که همان مردم محروم حاشیه شهرند و در دلم ماند تا همچنان ناگفته بمانند هرچند که که خدا از حال بندگانش آگاه است . دوستان عزیزم دعایم کنید …

یادش به خیر سال ۷۹ درست در سن هجده سالگی که بین دو راهی سینما و تلویزیون ماندم به رسم جوانی و عاشقی ، سینما را انتخاب کردم و دانشجوی کارگردانی سینما شدم . در حالیکه نمی دانستم مدتی بعد قرار است از تلویزیون سر دربیاورم . حالا دل خوش کرده ام به نگاه های پر مهر شمایی که تنها امیدم گاهی گره ای از مشکلاتتان باز کردن است ‌. من هنوز هم یک کارگردان سینما هستم … کارگردان عاشقی که سینما برایش لبخند شما مردم است . . پ.ن: کارگردانی و نویسندگی فیلم داستانی صدای پای سفر در سن بیست و یک سالگی