نگاهی اجمالی به «ماه عسل» از سال ۸۶ تا توبیخ و تشویق سال ۹۴
از رمضان سال ۸۶ برنامه‌ای گفتگو محور با نام «ماه عسل» به روی آنتن شبکه سه سیما رفت. «ماه عسل» با اجرای علیخانی شکل گرفت و رفته رفته مخاطبانی را با خود همراه کرد. در بین این سال‌ها «ماه عسل» مجریانی چون «فرزاد حسنی»، «حسن جوهرچی» و «سیدعلی ضیاء» را نیز به خود دیده است، اما بینندگان و طرفداران این برنامه تنها با «احسان علیخانی» خو گرفتند و اجرای وی را پسندیدند.
علیخانی چنان با «ماه عسل» عجین شد که به سادگی می‌توان مثال معروف «خسرو شکیبایی هامون است یا هامون خسرو شکیبایی» را نیز در این خصوص عنوان کرد.
«ماه عسل» حاصل تجربه تهیه‌کنندگانی چون «علی زاهدی»، «پیام ابراهیم‌پور» و «سیدعلی احمدی» بود که چند سالی است مسئولیت تهیه‌کنندگی این برنامه را خود علیخانی به عهده گرفته و معتقد است گاهی دغدغه‌های یک مجری در اجرا با دغدغه‌های یک تهیه کننده در برنامه‌سازی متفاوت است که اگر این دو در یک راستا قرار بگیرند، آرامش ذهنی مجری در امر اجرا بیشتر می‌شود.
«ماه عسل» یک برنامه معنوی – اجتماعی است که در آن افرادی عادی از دل جامعه به تصویر درمی‌آیند که برخی با مشکلات دست و پنجه نرم کردند، بعضی کار مهمی انجام دادند و … .
در سال‌های اول این برنامه از چهره‌های معروفی مثل هنرمندان، ورزشکاران، بازیگران و… دعوت می‌شد که «سیدجواد رضویان» و «کامران نجف‌زاده»، مهمان سال ۸۶ این برنامه بودند. اما بعدها تصمیم بر آن شد تا مهمان‌های «ماه عسل» از دل جامعه انتخاب شوند و این شد که افرادی عادی با قصه‌ها یا غصه‌‌های فوق‌العاده از نقاط مختلف ایران از روستاها گرفته تا کلان شهرها در قاب «ماه عسل» جا گرفتند و همگی حکم کتابی را پیدا کردند تا در این برنامه ورق بخورند.
در سال‌های قبل، پویایی‌هایی در این برنامه رخ داد که بر محبوبیت «ماه عسل» و «علیخانی» افزود. رفتگری که ۷۰۰ میلیون پول نقد پیدا کرد و به دنبال صاحب آن رفت تا لقمه حلال خود را به حرام تبدیل نکند و یا پیدا شدن کودک دزدیده شده‌ای به نام «محمد طاها»که خانواده‌اش ماه‌ها دچار تزلزل و چالش شده بودند، نمونه بارز این پویایی‌هاست که همه این‌ها ارزش کار فرهنگی در رسانه و اندیشه دادن به مخاطب را می‌رساند.
«ماه عسل» امسال حواشی جنجالی زیادی نیز به دنبال داشت که با واکنش علی‌اصغر پورمحمدی، معاون سیما مواجه شد و وی دستور توبیخ عوامل انتخاب مهمانانن و سوژه‌های برنامه را داد.
سوژه‌هایی چون پسری که به خاطر اثبات علاقه به همسرش خود را از یک ساختمان به پایین می‌اندازد و یا مدل عروس – پزر – که به عنوان یک شغل آسان اما با درآمد بالا به برنامه دعوت شده بودند.
انتقادها و بازخوردها در این زمینه به قدری بود که پورمحمدی، در نامه‌ای به مدیر شبکه گفت: این موارد نه تنها در «ماه عسل» بلکه در هیچ یک از برنامه‌های سیما جایی ندارد.
«ماه عسل» با وجود زمزمه‌های «تکراری بودن سوژه‌ها» پویایی‌هایی را نیز به همراه داشت که منجر به تشویق پورمحمدی از عوامل برنامه شد.
جوان قرآن‌پژوه ایرانی که در آمریکا متولد شده بود، علت این تشویق بود و معاون سیما وی را برای جوانان و کسانی که قصد مهاجرت به کشورهای غربی را دارند، مفید دانست.
هواداران و مخالفان این برنامه نیز با دیدگاه‌های متفاوت به حواشی این برنامه می‌افزایند. صراحت بیان، اجرای ساده و بی‌آلایش، نگاه متفاوت به جامعه و انتخاب مهمانانی که مخاطب می‌تواند با آن‌ها همزاد پنداری کند، نکات مثبتی است که هواداران وی یادآور می‌شوند و در عین حال غم‌انگیز بودن برنامه، انتخاب نامناسب سوژه‌ها، علنی کردن مشکلات مردم و حتی رنگ لباس و مدل موی او دیدگاه‌های منفی مخالفانش است.
حقیقت امر این است که هیچ انسانی از خطا و اشتباه مصون نیست. برنامه‌های تلویزیونی برای مردم تهیه و تولید می‌شوند و جای اظهارنظر و انتقاد را دارند، اما باید به این نکته توجه کرد که نقدها سازنده باشند و تمام نقاط مثبت و منفی، توأم با هم در آن جا بگیرند، همان طور که مسئولان سیما به علت انتخاب سوژه‌های نامناسب عوامل انتخاب مهمانان را توبیخ و مدتی بعد به خاطر سوژه مناسب، آنان را تشویق کردند.
از همه این‌ها گذشته، ذوق و سلیقه «علیخانی» در تیتراژ، دکور، اجرا و زمان برنامه به تقویت و افزایش مخاطبانش کمک کرده است.
محسن یگانه، مهدی یراحی، مهدی یغمایی، بنیامین بهادری، فرزاد فرزین، حامد زمانی، مرتضی پاشایی، امیرعلی بهادری و احسان خواجه‌امیری از جمله خوانندگانی هستند که نام‌شان در تیتراژ «ماه عسل» ثبت شده که از این بین «مهدی یراحی» بیشترین همکاری را با این برنامه داشته است.
پیمان قانع نیز با ایده‌هایی نو و طرح‌هایی جذاب به زیبایی دکور و خاص بودن آن پرداخته است. اجرای ساده و روان علیخانی نیز به جذب مخاطب در سنین متفاوت در طلایی‌ترین زمان یعنی قبل از افطار کمک بسزایی کرده است.