نود ورزشی یا نبرد اخلاقی؟

0

سال هاست هر دوشنبه شب مردم ورزش دوست ایران به خصوص اهالی فوتبال؛ با شروع لیگ برتر ساعت‏ها خود را بیدار نگه داشته اند تا برنامه نود که به تقلید از یک برنامه پر مخاطب ایتالیایی در سال ۷۸ با تهیه و اجرای عادل فردوسی پور ساخته شده است را به تماشا بنشینند و موضوعات جنجالی و بعضا جر و بحث های کش دار و عمدتاً بی حاصل این برنامه بین مربیان ، بازیکنان ، داوران و مسئولین تیم ها و باشگاه ها و سازمان‏ تربیت بدنی و فدراسیون و هیات ‏های فوتبال و هوادرانشان را دنبال کرده و خود را سرگرم نمایند و هم‏چنین با ارسال پیامک‏های میلیونی به این برنامه پر طرفدار نقشی در بالا بردن درآمدهای اپراتورهای مخابراتی ایفا نمایند.

در کنار استقبال عامه مردم از این برنامه و علی‏رغم محبوبیت مجری آن، در همین سال‏ها نیز شاهد برخوردهای دوگانه ‏ایی با این برنامه از سوی برخی مسئولین و اهالی ورزش بوده‏ایم که به علت طرح برخی نظرات و موضوعات جنجال برانگیز در ارتباط با فوتبال ایران، این برنامه مورد هجمه و انتقاد برخی مسئولین و دست اندرکاران جامعه فوتبالی قرار گرفت و حتی با کشیده شدن پای برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و مسئولین اجرایی کشور به این برنامه ، برنامه نود از بعد ورزشی خارج و رنگ و لعاب سیاسی نیز به خود گرفت. این روند تا ان‏جا ادامه یافت که در مقاطعی به طور جدی از سوی برخی مسئولین برنامه مذکور بایکوت و مورد تحریم قرار گرفت ، پیامک ‏های آن قطع یا با اخلال روبرو شد و حتی شایعه حذف این برنامه از کنداکتور شبکه سوم نیز مطرح شد. تا ان‏جا که حتی مجری توانمند این برنامه در صفحه تلوزیون غزل خداحافظی را سر داد اما در هفته بعد قبراق و سر حال دوباره برنامه اجرا کرد.

با توجه به اجرای بیش از یک دهه این برنامه در شبکه سوم سیما، نیازی به توضیح و تشریح و بیان قوت و ضعف مباحث و موضوعات مطروحه آن به لحاظ ورزشی در این جا احساس نمی‏ گردد و از سوی دیگر سخن گفتن در خصوص این برنامه پرطرفدار نمی‏ تواند خالی از احتیاط باشد، چرا که ممکن است شائبه طرفداری و هواداری از فرد، تیم یا گروه خاصی را در اذعان تداعی نماید اما علی‏رغم این موضوع آن‏چه باعث گردید بدون آن‏که بخواهیم پیش داوری خاصی در خصوص سوژه‏های آن داشته باشیم در خصوص این برنامه مجیز پیش‏رو تهیه گردد؛ ماهیت گمشده در این برنامه پر طرفدار است، ماهیتی که حتی مجری آن بعضاً مهمانان خود را با آن محک می زند؛ یعنی اخلاق ، ادب و تشرع  و طرح این سوال است که آن‏چه در برنامه مذکور به اسم ورزش فوتبال بدان پافشاری می‏گردد آیا با آموزه ‏های اسلامی و دینی و اخلاقی و ادب جامعه با فرهنگ ایران هم‏خوانی دارد یا خیر؟

آن‏چه بعضا به عنوان افشاگری و شفاف سازی در برنامه نود بر خلاف عادت و اخلاق اسلامی بکرات مشاهده شده اما به دلیل جذابیت و مخاطب پسند بودن آن هیچ گاه به درستی مورد سنجش و ارزیابی قرار نگرفته است و هم‏چنان رویه آن ادامه دارد را می‏توان در موارد ذیل خلاصه کرد:
۱- عدم حرمت و شان افراد در مجادلات و گفت‏ وگوهای موافق و مخالف
۲- تحقیق خبرنگاران این برنامه در خصوص برخی تخلفات و جرایم ورزشی که بعضا جنبه جرم و اتهام قضایی به خود می‏گیرد. به بهانه افشاگری و شفاف سازی (تبانی، دوپینگ و…)
۳- ایراد اتهام به مسئولین
۴- بزرگ نمایی عیوب افراد (از طریق لب خوانی و نشان دادن شیطنت ها و بعضا حرکات ناشایست ورزشکاران در زمین فوتبال که از مصادیق اشاعه فحشا و منکر است)
۵- بستر سازی شایعه در جامعه ورزشی
۶- ورود به مسائل شخصی و بعضا خصوصی افراد( طرح سوال حضوری از حسین کلانی ، مجتبی محرمی در خصوص گذشته آنان و ثروت و خانه امیر قلعه نوعی و…)
۷- …
در ارتباط با هر یک از موارد فوق می توان با نگاه اخلاقی و اسلامی و ادب و شئونات افراد به سوابق این برنامه مراجعه و به خوبی به اشکال وارده در این رابطه پی برد که در این‏جا مجال تشریح هریک نیست اما به نظر می‏رسد متاسفانه به علت تماشای میلیونی این برنامه تا پاسی از صبح که نشان دهنده میزان محبوبیت آن در نزد بیندگان دارد تاکنون اجازه نزدیک شدن به این موضوع از محقیقن گرفته شده است. اما علی رغم پرطرفدار بودن این برنامه آیا وقت آن نرسیده است که بتوان این سوال را مطرح کرد که برنامه نود تا چه میزان توانسته است در بالا بردن اخلاق ورزشی و فرهنگ اسلامی در مخاطبان خود تاثیر گذار بوده و نقش اساسی ایفا کرده است؟

و صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که بر اساس اصل ۱۷۵ قانون اساسی وظیفه آزادی‏ بیان‏ و نشر افکار با رعایت‏ موازین‏ اسلامی‏ و مصالح‏ کشور را باید تأمین‏ نماید و با خرج میلیارد ها ریال از بودجه ملی تلاش دارد با ساخت انواع و اقسام برنامه های ملی ، مذهبی و فرهنگی این مسئولیت را به مقصد برساند آیا با تهیه و اجرای برنامه ایی همچون نود به دلایلی که اشاره شد نقض غرض نکرده است ؟
شاید تهیه کنندگان و مجریان و مسئولین سیمای جمهوری اسلامی در خصوص اهداف برنامه نود اعلام نمایند در این برنامه اصولاً بدنبال تاثیر گذاری اخلاقی بر مخاطب نیستند و مسئولیت خود در این گونه برنامه‏ها را به نحوه دیگری تعریف کرده باشند، اما واقعیت امر چیز دیگری است زیرا صدا و سیما و اصولاً رسانه‏ ها به عنوان دانشگاهی فرا گیر چه بخواهند و چه نخواهند امروزه نقش تعلیم و آموزش را در مخاطبین خود ایفا می نمایند و این دست برنامه ها با توجه به بعد فرهنگی ورزشی آن و تعداد مخاطبان آن نیز تاثیرات مثبت و منفی خود را بر مخاطب خواهند داشت و این همان موضوعی است که قطعا از دید مسئولین ارشد صدا و سیما پنهان نمی‏باشد.

کافی است یک بررسی کارشناسی در خصوص میزان تاثیر گذاری مثبت ومنفی این برنامه بر مسئولین، ورزشکاران، مربیان و داوران و هواداران و حتی تماشاگران سیما انجام گیرد و واکنش های این افراد در مصاحبه‏ ها ، نوشته‏ ها، سایت‏ ها و ورزشگاه‏ ها چه در داخل میدان و چه در روی سکوها مورد واکاوی قرار گیرد تا ببینیم این برنامه تا چه میزان توانسته است در طی سیزده سال حضورش در صفحه ورزشی سیمای جمهوری اسلامی بر رفتار جامعه و اهالی ورزش تاثیر گذار باشد و این سوال پاسخ داده شود که آیا اخلاق ، ادب و کرامت‏های انسانی در این برنامه، فدای رویه جذب مخاطب توسط سیمای جمهوری اسلامی شده است یا خیر ؟

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ