بهنوش بختیاری از گزارشگری فوتبال تا سفیری صلح

بهنوش بختیاری بازیگر نام آشنای تلویزیون و سینمای کشور در شانزدهمین جشنواره تابستانی کیش حضور یافت و حاضران در سالن را به وجد آورد.

این هنرمند صدا و سیما و سینمای کشور ۲۹ اردیبهشت ۱۳۵۴ در تهران چشم به جهان گشود و دوران کودکی‌ را با امید و آرزوهایی بزرگ سپری کرد.

فرزند آخر یک خانواده ی ۶ نفری است ۲ برادر و یک خواهر دارد که هر ۳ متاهلند،در تیر ۱۳۷۸ با محمدرضا آرین ،همان نویسنده ی کارهای طنز مهران مدیری ازدواج کرده و از زندگی خود بسیار راضی است.

وی همانند بسیاری از هم نسل‌هایش به زندگی نگاه می‌کرد و همان رویاهای دست یافتنی و البته دست نیافتنی را در خود می‌پروراند.

بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان وارد دانشگاه آزاد شد، آن هم در رشته مترجمی زبان فرانسه و این رشته را تا گرفتن مدرک کارشناسی در واحد تهران مرکز گذراند و بعد با ورود به دنیای سینما تمام واقعیت‌های اطرافش تغییر کرد و قبل از بازیگری به عنوان منشی صحنه به سینما وارد شد و در کنار آن در مدرسه “رسام هنر” یک دوره یک ساله تئاتر را هم زیر نظر خانم مهتاب نصیرپور گذراند.

متن گفتگوی این هنرمند شناخته شده تلویزیون و سینمای ایران با خبرنگار فارس در جزیره کیش را در زیر می‌خوانید:

فارس: چندمین سال است که در جشنواره کیش حضور پیدا کردید و چه تغییراتی را نسبت به سال‌های قبل حس کردید؟

بختیاری: چهارمین سالی است که در جشنواره تابستانی جزیره کیش شرکت می‌کنم به نظرم پیشرفتِ چشمگیری داشته و از تمام سال‌ها بهتر بوده است. حضور مردم نسبت به سال‌های قبل خیلی بیشتر و پر شورتر شده تنوع برنامه‌ها خیلی بهتر از ادوار قبل هست.

عقیده دارم که این فرهنگ بالای کیشوندان عزیز به بهتر اجرا شدنِ برنامه کمک می‌کند و باعث می‌شود تا تمامِ مسافران از تک تکِ دقایقی که در این جزیره زیبا سپری می‌کنند لذت ببرند.

فارس: از اولین حضورتان در سریال‌های تلویزیونی بگویید.

بختیاری: واقعا ترسیده بودم، اضطراب تمام وجودم را گرفته بود نمی‌توانستم بازی کنم. البته کسی متوجه این حال من نشد بعد از آن سریال بود که دوستان لطف کردند و من را به پروژه‌های مختلف معرفی کردند، یکی دو سال به دفترهای مختلف می‌رفتم و فرم‌های متعددی را پر می‌کردم.

روزهای سختی را پشت ‌سر گذاشتم چون به راحتی من را برای بازیگری انتخاب نمی‌کردند. خلاصه مدت‌ها مثل یک روح سرگردان بودم تا اینکه در کار “معجزه ازدواج” با خانم “حمیده خیرآبادی” خدا بیامرز آشنا شدم.

خانم خیرآبادی خیلی به من لطف داشتند و مرتب من را به دفاتر مختلف می‌برد و معرفی می‌کرد به هر حال روی حرف خانم خیرآبادی هم حرفی زده نمی‌شد. اینطور بود که به سریال “داستان یک شهر” کار آقای “اصغر فرهادی” معرفی شدم نقش کمی داشتم اما کار خیلی خوبی بود، بعد از آن در پروژه‌های خوبی بازی کردم اما متاسفانه دیگر تجربه‌های خوش آن زمان برایم تکرار نشد و به خصوص تجربیاتی که در کارهای آقای “میهن‌دوست” داشتم فوق‌العاده بودند.

فارس: از بین شهرت و دانش کدام را انتخاب می‌کنید؟

بختیاری: من واقعا دنبال شهرت نبودم چون اصلا برنامه زندگی‌ام چهره شدن نبود. همیشه به تحصیلات و درس و یاد گرفتن فکر می‌کردم اما واقعا مسیر زندگی‌ام به طور ناگهانی تغییر کرد و پیچیده شد تا اینکه اتفاقاتی که هیچ‌وقت رویای آن را نداشتم برایم افتاد.

فارس: شنیده شد که شما به گزارشگری ورزشی علاقه‌مند هستید و قصد دارید یک بازی رایانه ای فوتبال هم گزارش کنید؟

بختیاری: بله من از کودکی به ورزش و گزارشِگری مسابقات ورزشی علاقه مند بودم و چندی پیش دوستان به من لطف داشتند و پیشنهاد گزارشگری در یک بازی رایانه‌ایِ فوتبال را دادند که این بازی مختصِ گروه سنی نوجوانان است و می‌خواهم به طور خیلی جدی در این بازی گزارشگری کنم و به احتمال فراوان به زودی وارد بازار خواهد شد ضمن اینکه بازی‌های دیگری هم هستند که در آینده گزارشگری خواهم کرد.

فارس: بهترین سریالی که از نگاه مردم شما در آن درخشیدید، کدام است؟

بختیاری: سریال‌های زیادی بوده که مردم دوست داشتند اما بیشتر مردم با “خانه به دوش”، “جایزه بزرگ” و” شب‌های برره” ارتباط برقرار کردند و به طبع من هم این سریال‌ها را از بهترین کارهایم می‌دانم.

فارس: آیا شما سفیر بین المللیِ صلحِ ایران از طرف هنرمندان انتخاب شده‌اید؟

بختیاری: بله. من، افشین پیروانی، علی دایی و سردار رویانیان سفیران صلح ایران در سینما و ورزش شده‌ایم و خیلی خوشحالم که توانسته‌ام به این مهم دست پیدا کنم.

قبل از من خانم فاطمه معتمد آریا سفیر بودند اما در حال حاضر به یک نیروی جوان‌تر و با روابط عمومی بالاتر نیاز داشتند و به علت فعالیت‌های اخیر من در بنیاد “ام اس”، بنیاد “کودکان بی سرپرست” و انجمن “مبارزه با ایدز” تصمیم بر این شد که من سفیر بین المللی صلح هنرمندان ایران شوم و امیدوارم که بتوانم هنر سینمای کشور را به دنیا معرفی کنم تا سینمای ایران را تنها با یک فیلم خاص نشناسند و بتوانیم در کنارِ این کارها به انسان‌های بی‌بضاعت هم کمکی داشته باشیم و پیوندی میانِ مللِ مختلف به وجود آوریم.