به جا مانده از بازی با اتلتیکو: دربی کریم و هرناندز هرناندز

توماس رونکرو سردبیر آس در مورد بازی رئال مادرید و سوسیه داد نوشت.

یک امتیاز برای امید
دروغ نمی گویم. قبل از دربی فکر می کردم که تساوی به معنی شکست باشد. پیروزی بارسا در پامپلونا باعث شد تا نامزدهای قهرمانی به سه برسد و فکر می کردم که در این فینال فقط باید پیروز شویم. اما با دیدن شرایط دربی، گل بنزما من را خوشحال کرد. این پاداشی برای عملکرد رئال در دقایق پایانی بازی بود که یک ساعت طول کشید که جریان بازی را درک کند. اما از زمان ورود وینیسیوس و والورده تیم دورو فشار آورد، چولو تسلیم شد و لمار و کاراسکو را خارج کرد تا فرش سفید را در مقابل ارتش زیدان قرار بدهد، ارتشی که لیاقت پاداشی بهتر را داشت. اما اوبلاک توانست کام کریم را تلخ کند تا این که بالاخره کاسمیرو یک پاس گل طلایی به بازیکن فرانسوی داد تا تساوی امیدبخش به دست بیاید. لالیگا زنده است. ناامید نمی شویم. نمی توان اجازه داد که رئال، ناامید شود و کورتوا دو بار جلوی دریافت گل دوم را گرفت. رئال مادرید مثل نقش منفی فیلم هاست. یا این که وقتی به زمین افتاده باید به سمتش شلیک کنید یا این که دوباره برمی خیزد.

داور
از روز اعلام داور در موردش هشدار داده بودم. رئال مادرید در مقابل هرناندز هرناندز داور اهل جزایر قناری کاری از دستش بر نمی آید. چند صحنه جنجالی هم وجود داشت که در جریان بازی نقشی کلیدی داشت. او پنالتی واضح را نگرفت. فلیپه دست چپش را از بدنش جدا کرد و دستش در حالت غیرعادی قرار داشت و مانع از رسیدن توپ به کاسمیرو شد تا با دروازه بان تک به تک شود و گل تساوی را بزند. گونزالس گونزالس داور ویدیویی تصمیم درستی گرفت چرا که سعی کرد چشمان هرناندز را باز کند. او صحنه را دوباره در مانیتور دید. با خودم گفت” حداقل این که جرئت ندارد حرف همکارش در اتاق داور ویدیویی را قبول کند.” اما اشتباه کردم. از نظر او هیچ خبری نبود. این اتفاق در مورد دو پنالتی سوخته واران در ال کلاسیکوی نیوکمپ در یک سال و نیم پیش رخ داده بود. یا گل مردود شده بیل در ال کلاسیکوی دیگری که خطای بی دلیل روی آلبا گرفته شد. یا گل بارسا با پاس مناسب لوئیز سوارز. مادریدیسموها از روز انتخاب وی به شدت نگران بودند، انتخابی که درست بعد از اعتراض اتلتیکویی ها به کمیته داوران اسپانیا انجام شد. همه چیز بیش از حد اتفاقی بود…

جدیت
اما می خواهم تیم خودم را سرزنش کنم. تا دقیقه ۶۰ طوری بازی می کردند که انگار یک بازی عادی لالیگایی است و چیزی فراتر از سه امتیاز وجود ندارد. اما اشتباه می کردند. تیم سیمئونه با عطش قهرمانی لالیگا وارد زمین شده بود. حتی گل لوئیز سوارز هم باعث واکنش ما نشد. حداقل این که در نیم ساعت پایانی رئال مادرید همیشگی را دیدیم که هیچ وقت ناامید نمی شود. اگر مودریچ کاشته بیرون محوطه جریمه را گل می کرد، به سیبلس می رفتم..

واندا، سرزمین سفید
هر چقدر هم خانه جدید همسایه هایمان شیک باشد (آنها بچه پولدارهای جدید هستند) نتوانستند در ان جا ما را شکست بدهند. چهار دربی، چهار فاجعه برای چولو. رئال در پایتخت فرمانروایی می کند.

منبع : مرجع خبری رئال مادرید