به جا مانده از بازی رفت با لیورپول: دوستت داریم وینی!

رئال مادرید نیوز : توماس رونکرو سردبیر نشریه آس در مورد بازی رئال مادرید و لیورپول نوشت.

تحقق یک رویا
وینیسیوس خوزه پایچائو دی اولیویرا جونیور. در تابستان ۲۰۱۸ به عنوان یک بچه ۱۸ ساله به رئال مادرید آمد. چشمانش از اولین روزی که به همراه خانواده اش به برنابئو آمد می درخشیدند، او برای این که یک تاریخچه فوتبالی را بسازد به شدت هیجان زده بود. از اولین لحظه ای که پیراهن رئال مادری درا پوشید فهمید که صبر کم و توقعات زیادی وجود دارند. ارج نهادن به این پیراهن با یک دریبل یا یک لایی تعیین نمی شود. این یعنی درکی از زندگی از حرفه ای گری متعصبانه و تعهد غیرقابل انکار. سه سال می گذرد و می توان حتم داد که بازیکن برزیلی لبخند و جادویش را در کفش هایش حفظ کرده است. اما او بچه ایست که مثل رونالدو از خودش مراقبت می کند. فقط برای تمرین در والدبباس از خانه خارج می شود و طوری تمرین می کند که انگار فردایی وجود ندارد. تغذیه او متعادل و دقیق است. فقط آب می نوشد. پلی استیشن جذاب ترین سرگرمی اوست چرا که در بقیه مدت به سالن بدنسازی می رود تا پس از تمرین زیر نظر زیدان در خانه هم تمرین کند. همیشه سر وزن است. به خوبی تقویم بازیهای نزدیک و دور تیم را می داند. به حرف زیدان گوش می دهد، به توصیه های راموس و بنزما دقت می کند، با دوستانش رودریگو، کاسمیرو، میلیتائو و مارسلو شوخی می کند و بعد از آن هشت ساعت می خوابد تا رویاپردازی کند و در نهایت رویای محبوبش محقق شد. او قهرمان رئال مادرید محبوبش در یک شب بزرگ چمپیونزلیگی در مقابل یک حریف سرسخت بود. وینیسیوس می داند که چه گنجینه ای دارد و کسی شهامت باز کردنش را ندارد. اعتماد به نفسی که زیزو به او داشت را با استعدادش و خیالپردازی نوجوانانه به رخ کشید. زدن دو گل به لیورپول کلوپ کار بزرگی است. این شب بزرگ وینیسیوس است. ستاره ای متولد شد. چقدر دوستت داریم!

درس زیدان
کلوپ یک مربی کاریزماتیک است که حرف می زند، اعتراض می کند، جنب و جوش دارد، به داور چهارم فشار می آورد،  فریاد می زند و … اما دچار اشتباه عقلانی شد. فکر می کرد که می توانست با این روش رئال مادرید را شکست بدهد. فکر می کرد که اگر کلاه سرش کند می تواند چنگندگی بیشتری داشته باشد اما بین دو نیمه اسطورگی رئال در اروپا را بهتر درک کرد. پیروزی رئال در نیمه اول با نتیجه دو بر صفر درسی استادانه از جانب ارتش زیزو مقابل لیورپولی بود که در ۴۵ دقیقه حتی نتوانست یک شوت به چارچوب دروازه کورتوا بزند. یک شتشو با تمام قوا. یک درس بزرگ. درست است که گل صلاح (پس از دو برخورد به بازیکنان مختلف) مثل ریختن سرکه روی سالاد بود اما تیم دوباره با گل وینیسیوس بازی را در دست گرفت و به پیروزی رسید. برد تمام کننده ای نیست چرا که لیورپول باخت سه بر صفر را مقابل بارسا برگرداند اما رئال در اروپا به زبان دیگری صحبت می کند، زبان مخصوص خودش.

پاس کروس
گل اول همیشه مهمترین گل است.  وینیسیوس به بهترین شکل با سینه کنترل کرد و ضربه تمام کننده ای را به به سمت دروازه هموطنش آلیسون زد اما نباید پاس دقیق کروس را فراموش کرد، بازیکنی که هر روز با هوش و دقت بیشتری کار می کند. بازیکن آلمانی یک پروفسور در آکسفورد است. هر بازی او درسی از پاس های دقیق است و بازیسازی بی نظیری دارد. مودریچ باز هم بی نظیر بود و کاسمیرو فوق العاده کار کرد تا در کنار تونی بهترین خط هافبک قرن بیستم را تشکیل بدهند.

پیش به سوی بارسا
این پیروزی شایسته برای هواداران قبل از ال کلاسیکوی شنبه غرور آمیز بود (بارسا، آماده باش!) بعد از آن باید به آنفیلد فکر کنیم اما قبلش نوبت بازی با بارسا است و حرکت به سمت لالیگای ۳۵.

منبع : مرجع خبری رئال مادرید