آنچه دیگران می خوانند

یادداشت؛ زیدان باز هم کله زد… این بار به دستان کثیف پشت پرده!

بوسیله ساتین در ۱۰ خرداد ۱۴۰۰

زین الدین زیدان پنجشنبه از رئال مادرید جدا شد تا به دوره دوم حضورش در رئال مادرید خاتمه ببخشد. زیزو در دفعه اولی که از رئال رفت، کاملا بی سر و صدا جدا شد و شاید مدیران رئال مادرید تصور می کردند که این بار هم همین گونه خواهد بود اما رودست خوردند.

زیزو در بیش از پنج سال مربیگری خود در رئال مادرید شخصیت ارامی داشت. او حتی از تصمیم های غلط باشگاه (به خصوص در نقل و انتقالات) نیز در این مدت حمایت کرده بود و هرگز علیه مدیران رئال مادرید موضع نگرفته بود. اما زیدان دوشنبه کاری را کرد که مشابهش را بیشتر در دوران فوتبالش از او دیده بودیم، زمانی که زیدان کل خشمش از توهین های نژادپرستانه به او و خانواده اش در دوران فوتبالش را جمع کرد و با ضربه سر غیرمنتظره به سینه ماتراتزی خالی کرد. ضربه ای که شاید از نظر ورزشی روی تیمش تاثیر بدی داشت اما به بازیکنان هتاک و بی ادب درون زمین فوتبال نشان داد که ممکن است که روزی بدتر از این سرشان بیاید.

زیزو هر چقدر در این پنج سال ساکت بود، در یک نامه طوفانی به مدیران رئال مادرید تاخت و آنها را دلیل جدایی اش از رئال مادرید دانست. مربی فرانسوی گفت که «حمایت میان مدت و بلندمدت» را حس نکرده است و مدیران رئال مادرید را «کم حافظه» خواند. زیدان درز اخبار اخراجش و مذاکرات جانشین های احتمالی به رسانه ها را هم گردن مدیران رئال مادرید انداخت تا بالاخره چیزی روشن بشود که مدتها بود منتقدان پرز آن را می گفتند و برخی آن را توهم توطئه می دانستند. شاید حالا بیش از هر زمان دیگری مشخص شد که مخاطب جمله زیدان پیش از بازی با هوئسکا که گفت «اگر قصد اخراجم را دارید، توی رویم بگویید» چه کسی بوده است.

تقریبا همه می دانستند که درز اخبار علیه تیم و کادر فنی از درون خود باشگاه صورت می گیرد. سالهاست که چنین سنتی در رئال مادرید وجود دارد. فلورنتینو پرز نمی خواهد فردی محبوب تر از خودش در باشگاه باشد و به همین خاطر تا ذره ای فردی به جز خودش محبوبیت پیدا می کند ابزار تخریب وی را آغاز می کند. این رویه از دل بوسکه و هیرو آغاز شد و با رائول، گوتی، کاسیاس، رونالدو و در آینده ای نزدیک سرجیو راموس ادامه پیدا کرده است.

زیدان فهمید که این جوسازی رسانه ای به صورت هدفمند از درون خود باشگاه رئال مادرید صورت می گیرد چرا که اگر ال موندو پس از شکست دوم مقابل شاختار خبر اخراج قریب الوقوع زیدان را مطرح می کند، طبیعتا مدیران رئال مادرید باید علنا اقدام کنند و این خبر را به صورت خصوصی یا علنی تکذیب کنند و وقتی چنین اتفاقی صورت نمی گیرد، یعنی چنین اخباری از جانب خود مدیران رئال مادرید به رسانه ها درز کرده است. خبرنگارانی که چنین اخباری را منتشر می کنند، همان هایی هستند که در کنفرانس های مطبوعاتی با سوالاتی که از جانب مدیران رئال به آنها دیکته شده، جان مربی را به لب خود می رسانند. زیدان در بخشی از نامه خود به همین موضوع اشاره کرده و گفته است که در کنفرانس های مطبوعاتی همواره مورد آزار قرار گرفته است.

این که ادعا کنیم فلورنتینو پرز از این اتفاقات مطلع نبوده است و برخی درون باشگاه بدون اجازه او چنین کاری کرده اند، بیشتر به یک شوخی می ماند. مدیری که یک مربی (آنچلوتی) را به خاطر تعویض یک بازیکن (گرت بیل) اخراج می کند، غیرممکن است که از ریز و درشت اتفاقات زیر نظر خودش خبر نداشته باشد. رئال مادرید تنها باشگاه بزرگ اروپا است که سالهاست بدون مدیر ورزشی فعالیت می کند چرا که پرز نمی خواهد فردی دیگر در تصمیم هایش دخالت کند و به همین خاطر است که پرز نمی تواند از این نامه قسر در برود. در حال حاضر به جز بوتراگوئنو که به مسائل هواداران و امور اجتماعی رسیدگی می کند، هیچ فرد ورزشی دیگری در باشگاه نیست و فقط خوزه آنخل سانچز به عنوان مدیر اجرایی باشگاه در دو دهه اخیر به تدریج قدرت گرفته و به عنوان مرد دست راست پرز شناخته می شود.

نامه تاریخی زیدان بدون تردید نقطه عطف مهمی در تاریخ رئال مادرید خواهد بود چرا که هر کسی به جای او به رئال مادرید بیاید خواهد دانست که در کارش کاملا تنهاست و نباید به کسی اعتماد کند. مربی بعدی خواهد دانست که حتی اگر کسی مثل پرز در ظاهر از مربی حمایت کند، پشت سرش دسیسه چینی می کند یا در مهربانانه ترین حالت می توان گفت که مخالفتی با این توطئه چینی ها ندارد. هر کسی در دوره پرز هدایت رئال را به عهده می گیرد باید بداند که نه تنها با تیم های رقیب بلکه باید با مدیران خود باشگاه و رسانه های درون باشگاه هم بجنگد.

در حالی که ساعات زیادی از این نامه می گذرد، اکثر خبرنگاران در مقابل آن سکوت کرده اند و به جز یکی دو خبرنگار (توماس رونکرو، آنتونیو رومرو و …) بقیه خبرنگاران پاچه خوار سکوت اختیار کرده اند، گویی که منتظرند تا «پدرخوانده» سیاست مواجهه با این نامه کوبنده را به آنها دیکته کند و آنها نیز بدانند که آیا قرار است به تخریب اسطوره ای دیگر بپردازند یا نه. چیزی که روشن است این است که تا مدیریت کنونی مشغول به کار است، این داستان به پایان نخواهد رسید و قصه ادامه دارد، قصه تخریب اسطوره ها برای حفظ صندلی که از سال ۲۰۰۰ آغاز شده و قرار نیست حداقل تا سال ۲۰۲۵ به پایان برسد…

حامد فلاح