آنچه دیگران می خوانند

«دیدن راموس در پیراهن پی اس جی قلبم را به درد می آورد»

بوسیله ساتین در ۱۷ تیر ۱۴۰۰

رئال مادرید نیوز : برای حامیان راموس روز مشکلی بود . من خودم را با افتخار بخشی از این گروه قرار می دانم . هواداران پی اس جی با اشتیاق خودشان را به هتل خانواده راموس رسانده بودند و منتظر اعلام رسمی امضای قرارداد این ستاره با تیمشان تا ۲۰۲۳ بودند. راموس در نهایت به همان چیزی رسید که در برنابئو به او ندادند: قرارداد دو ساله. نه به دنبال برج ایفل بود نه به دنبال لوبیای سحرآمیز. فقط قرارداد دو ساله می خواست. همان چیزی که روزی په په خواست و به او ندادند (و به جایش وایخو آمد…) سرجیو قهرمان ابدی دسیما باید در رئال بازنشسته می شد. مثل رونالدو، مثل کاسیاس، مثل رائول، مثل گوتی، مثل هیرو… بازیکنان فوق العاده و اسطوره ای که بخشی از طلایی تاریخ دوران تاریخ بهترین باشگاه دنیا را نوشتند.

دوستانم به من می گویند:” توماس، هیچ کس بالاتر از این پیراهن نیست.” و من در جوابشان می گویم:” پس چه کسی باید در دفاع از این پیراهن صحبت کند؟” مشکل همین است. از رئال مادریدی که چهار چمپیونزلیگ در پنج سال برد، رونالدو، دی ماریا، کاسیاس، کیلور، خامس، کواچیچ، په په، راموس و احتمالا حالا واران جدا شده اند. محصولات آکادمی درخشان هم برای درآمدزایی جدا شدند: موراتا، اشرف، رگیلون، مارکوس یورنته و … رئال به یک باشگاه فروشنده تبدیل شده است و از سال ۲۰۱۸ تنها خرید سرشناس هازارد بود که نتیجه وحشتناکی بود. ۶۰ میلیون برای یوویچ و ۳۰ میلیون برای رینیر خرج کردیم. این بچه حتی در دورتموند هم بازین می کند و با وجود یک سال بی نتیجه یک فصل دیگر هم در آن جا می ماند. نمی توانیم قرارداد کاپیتان دسیما را تمدید کنیم چرا که می گویند قرارداد دو ساله به ضرر حساب هاست اما می توانیم ۳۰ میلیون یورو برای بچه ای از برزیل خرج کنیم که در حال حاضر حتی به درد نیمکت نشینی هم در وستفان نمی خورد. دیدن راموس در پیراهن پی اس جی در بخشی از قلب من درد ایجاد می کند. می دانم که حتی پذیرفته بود که قرارداد یک ساله را هم امضا کند. اما حقیقت دیگر همین بوده و کاری نمی توان کرد.

توماس رونکرو