آنچه دیگران می خوانند

«امباپه و الخلیفی، خشم کارمند از یک مدیر»

بوسیله ساتین در ۲۶ خرداد ۱۴۰۰

رئال مادرید نیوز : از دیدن نحوه بیان امباپه خوشم می آید، چه زمانی که صاحب توپ است و چه زمانی که می خواهد به رویاهای فوتبالی خود دست پیدا کند. به همین خاطر پاسخ قاطعانه اش برای این که الخلیفی را سر جایش بنشاند برایم به معنی نبوغ خالص بود. پی اس جی یک باشگاه گیج کننده است. ثروتمندترین تیم آن تیمی نیست که مدام در مورد خودش پز بدهد بلکه آن تیمی است که بتواند محبت افراد را کسب کند و به آنها برای چالش های روزمره امید بدهد. برای امباپه پول یا چنین چیزهایی مهم نیست بلکه برایش احساسات، صمیمیت و نزدیکی مهم است. به همین خاطر هر چقدر هم شیخ بخواهد در مقابل حقوقش صفر قرار بدهد، ستاره پاریسی کم نمی آورد.

به خصوص اگر نحوه تهدید کردن شیخ ، نحوه ای قرون وسطایی و فئودالی باشد:” کیلیان هرگز پی اس جی نمی رود، نه به صورت رایگان.” باشگاه پاریسی به یک زندان طلایی تبدیل شده است چرا که هرگز قهرمان اروپا نشده اند و امسال حتی لیل هم جلوتر از آنها قهرمان لیگ فرانسه شد. کیلیان در مقابل تهدیدهای الخلیفی تسلیم نمی شود. او می داند که در چه زمینی گام برمی دارد. می خواهد در همین تابستان برای رسیدن به رویایش و حضور در برنابئو فشار بیاورد اما اگر شیخ همچنان به تهدید ادامه بدهد، برنامه کیلیان عوض نمی شود، یک سال دیگر در کنار برج ایفل می ماند و در اول ژولای ۲۰۲۲ با شیخ و کل ثروتش وداع می کند. از سویی این جمله امباپه که “من در این باشگاه یک کارمند هستم” گویای خیلی چیزهاست. اول این که پی اس جی “این باشگاه” است و نه “باشگاه من”. از سویی کارمندی به نام امباپه حس می کند که مدیرانش با او بدرفتاری می کنند که می گویند “حتی رایگان هم جدا نمی شود.” این بدترین راه برای دور کردنش از رئال مادرید است.

توماس رونکرو