صف خرید برای مانتویی با قیمت ۲۰ میلیون تومان در تهران!
طراح این لباس، داستان عاشقانه «شیرین و فرهاد» را به‌صورت مینیاتور روی یک مانتو از جنس ابریشم خام طراحی کرده است.
همین چند روز پیش بود که نشستی برگزار کردیم با دغدغه آسیب شناسی «مد و لباس» و یکی از بحث هایی که در این نشست مورد مداقه قرار گرفت درخصوص فرهنگسازی بعنوان یکی از پایه های ترسیم الگوی صحیح برای پوشش داخلی بود. هنوز ار گرمای این نشست نگذشته ایم که دیدن یک مانتوی طراحی شده با نقش شیرین و فرهاد و با متریالی گران قیمت ما را انگشت به دهان می کند.
سارا عالم‌زاده درباره این لباس توضیح داد: اجرای مینیاتور «شیرین و فرهاد» در چند پرده روی پارچه این مانتو، ۲۴۵ ساعت زمان برده است. در بخش دیگری از این لباس نیز یک بیت از شعر «وحشی بافقی» را دست‌نویس کرده‌ام.
مانتویی با قیمت ۲۰۰ میلیون ریال! ظاهرا این مانتو در هفته گذشته در یکی از تالارهای کاخ نیاوران به نمایش گذاشته شده است و با قیمتی گران در آنجا خودنمایی می کرده است. طراح این لباس، داستان عاشقانه «شیرین و فرهاد» را به‌صورت مینیاتور روی یک مانتو از جنس ابریشم خام طراحی کرده است و به احتمال فراوان همین یک نکته را دستاویزی برای شبه دغدغه های فرهنگی خود و طراحی این مانتوی اشرافی قرار داده است.
گفته شده که حدود ۵۰ نفر هم پس از بازدید از این مانتو تمایل خود را برای خرید اعلام کرده اند، اما این ۵۰ نفرها چند درصد از بدنه اجتماعی و فرهنگی کشور را تشکیل می دهند که باید از آن بعنوان استقبال یاد کرد؟! از سویی تولید چنین مانتویی بی تردید در شرایط کنونی که از هر گوشه و کناری برای نقش بستن تفکرات ضد فرهنگی تیرهای خصمانه ای شلیک می شود، نه تنها وفای به فرهنگ ملی نیست، بلکه جفایی محسوب می شود به اقشاری از جامعه که بی تردید صفرهای پر زرق و برق این مانتوی اشرافی آه از نهادشان بلند می کند.
در بعد مهمی از این ماجرا می توان به یک نکته مهم توجه داشت. یک سویه دومی که لباس را فقط بعنوان یک پوشش مطرح نمی کند، بلکه هشدار بزرگی می دهد که لباس ها می تواند در قالب زرق و برق های به ظاهر فرهنگی هم مروج یک سبک زندگی اشرافی باشند و طرح و نقش های ادبی از اسطوره ها و داستان های کهن هم به نظر نوعی نفوذ نرم محسوب می شود که قرار است توجیهی باشد بر این اقدام حیرت آور. اقدامی که در شرایطی رخ داده است که بسیاری از دغدغه مندان مد و لباس ایرانی و اسلامی به وضوح از گران بودن قیمت لباس های پوشیده و متناسب با عرف و شرع جامعه گلایه دارند و معتقدند که ورود لباس های قاچاق خارجی با طرح و نقش های بیگانه و نوشته های معنادار و با قیمت بسیار پایین به نوعی راه را بر آنان بسته و به سختی قادر به پیدا کردن لباسی موجه و باب میل خود پیدا می کنند. اما درد بزرگ اینجاست که این لباس ۲۰۰ میلیون ریالی طرح دست یک بیگانه نیست و در داخل تولید شده و فقط به جای نقوش وارداتی منحرف، در سایه یک داستان ادبی و اسطوره ای در رواق چشم جامعه نشسته است.
تنها می تونم بگم متاسفم خیلی ها تو نون شبشون موندن بعضی ها هم اینجوری (از ماست که برماست)
الهی به دلخوشی بپوشن خوشحالم که حداقل یک عده دارند که میتونن بپوشن ما هم با کهنه مانتو های خودمون دلخوشیم