“ایستا” کوچک ترین خودروی موجود در ایران +عکس

“ایستا” نام خودروی بسیار کوچکی است که شرکت BMW در سال ۱۹۵۲ میلادی تعداد محدودی از آن تولید کرد.

ایستا نام خودروی بسیار کوچکی است که نطفه آن در دهه ۵۰ بسته شد. یک شرکت ایتالیایی به نام Iso spa که در زمینه تولید یخچال، اسکوتر و سه چرخه های باربر فعال بود تصمیم گرفت تا سه چرخه کوچکی بسازد. به همین دلیل در سال ۱۹۵۲ دو تن از مهندسان این شرکت به نام های امنگلیدو پرتی و پیر لوئیجی راجی موتور اسکوتر را بر روی یک خودروی کوچک قرار دادند و نام آن را ایستا به معنای Iso کوچک نهادند.

از ایستا در نمایشگاه خودروی تورین ۱۹۵۳ رونمایی شد. قوای محرکه ایستا از یک موتور دو زمانه تک سیلندر به حجم ۲۳۶ سانتی متر مکعب تامین می‌شد که توانایی تولید ۹.۵ اسب بخار را داشت. ابعاد بدنه ایستا آن قدر کوچک بود که بسیاری از بازدیدکنندگان از دیدن آن غافلگیر شدند. طول ۲.۲۹ متری، عرض ۱.۳۷ متری و فرم بدنه تخم مرغی شکل که تنها یک درب داشت و آن هم از قسمت جلو باز می‌شد؛ این خودرو را از سایر خودروهای موجود در بازار کاملا متفاوت می‌کرد؛ به خصوص که با باز کردن در فرمان و سایر متعلقات مربوط به آن نیز همراه در جابه جا می‌شد.

در اوایل ایستا تنها سه چرخ داشت اما بزودی مشخص شد که این آرایش موجب کاهش شدید پایداری خودرو در پیچ ها می‌شود و به همین علت یک چرخ مانند چرخ عقب به کنار آن اضافه گشت . اما این تغییر نیاز به در نظر گرفتن یک دیفرانسیل را به وجود آورد که از نوع مستقل آن برای محور جلو در نظر گرفته شد. حداکثر سرعت ایستا به ۷۵ کیلومتر بر ساعت محدود می‌شد و برای رسیدن به سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت به ۳۰ ثانیه زمان احتیاج داشت! میزان مصرف سوخت ایستا ۵.۶ لیتر در صد کیلومتر بود که با ظرفیت بیش از ۱۳ لیتری باکش می‌توانست بیش از ۲۰۰ کیلومتر مسافت را با یک بار سوختگیری طی کند.

رنزو ریولتا برای اسپرت کردن این خودرو از شرکت اجازه گرفت و گونه خاص خود را با نام Iso Rivolta تولید کرد. علاوه بر ریولتا شرکت اتوکاررو نیز به تولید این خودرو تحت لیسانس شرکت ایتالیایی اصلی در برزیل و بلژیک اقدام می‌کرد.

بی.ام.و در اواسط دهه پنجاه وارد مذاکره با Iso شد تا نه تنها امتیاز تولید، بلکه انحصار بدنه را نیز در اختیار خود بگیرد و کم کم بی.ام.و دست به تولید این خودرو با اصلاحاتی که خودش بر روی آن انجام داده بود زد. اگرچه بی.ام.و فرم حبابی شیشه ها را بدون تغییر گذاشت اما چراغ ها را از یکدیگر جدا نمود و در طرفین بدنه قرار داد؛ ضمن آن که نشان بی.ام.و نیز در قسمت جلوی خودرو قرار گرفت. همچنین تغییراتی بر روی خودرو صورت گرفت تا توانایی نصب موتور ۲۵۰ سی‌سی در آن به وجود بیاید‌. موتوری که چهار زمانه بود و از یکی از موتورسیکلت های این شرکت به عاریت گرفته شده بود و توانایی تولید ۱۲ اسب بخار را در دور موتور ۵۸۰۰ داشت.

در سال ۱۹۵۶ مسئولین دولت فدرال آلمان قوانین مربوط به وسایل موتوری را مورد بازنگری قرار دادند و استفاده از موتورهای زیر ۲۵۰ سی‌سی را برای خودروها ممنوع اعلام کردند. در کلاسی که ایستا در آن قرار داشت استفاده از موتورهای تا سقف ۳۰۰ سی‌سی مجاز بود (در صورت افزایش حجم کلاس مالیاتی خودرو متفاوت می‌شد). مهندسین بی.ام.و با افزایش قطر سیلندرها و همینطور ارتفاع آن ها حجم موتور را دقیقا به ۲۹۸ سی‌سی رساندند! و در همان حال ضریب تراکم را نیز از ۶.۸ به یک ، به ۷ به یک افزایش یافت که در نتیجه ی آن قدرت تولیدی موتور به ۱۳ اسب بخار در دور موتور ۵۲۰۰ افزایش یافت. این گونه خاص از ایستا را که از این سال به بعد در خط تولید بی.ام.و قرار گرفت ایستا ۳۰۰ می‌نامند.

در همین زمان بود که بی.ام.و تصمیم گرفت گونه بزرگتری از ایستا را روانه بازار کند. این خودرو که ب ام و ۶۰۰ نام داشت نسبت به ایستا بزرگتر و جادار تر بود و به دلیل افزایش ابعاد و وزن یک موتور به حجم ۵۸۲ سی‌سی برای آن در نظر گرفته شده بود . ۶۰۰ نسبت به ایستا سریعتر بود می‌توانست به حداکثر سرعت ۱۰۳ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. در دو سال تنها ۳۴ هزار دستگاه از این خودرو به فروش رسید که دلیل عمده آن رقابت شدیدش با فولکس واگن بیتل بود .

تولید ب ام و ایستا تا سال ۱۹۶۲ ادامه یافت و در طی مدت زمان تولیدش از سال ۱۹۵۶، بیش از ۱۶۱ هزار دستگاه از آن خط تولید کارخانه را ترک کرد .اکنون ب ام و با سری جدید موسوم به i (به خصوص i3) قصد دارد تا به نوعی راهی را که ایستا آغاز کرده بود ادامه دهد؛ اما این بار با تکنولوژی پیشرفته تر و البته اعتباری بیشتر از گذشته.