مالک شرکت نیشکر هفت تپه کیست؟ +تاریخچه و نحوه واگذاری

کشت نیشکر در خوزستان که بنام شکرستان ایران معروف بوده دارای سابقه چندین هزارساله است و تنها از حدود هفتصد سال قبل این زراعت بعلت بروز حوادث مختلف متروک و بدست فراموشی سپرده شده بود . تلاش جهت احیای کشت نیشکر پس از قرنها فراموشی طی سالهای ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸ با کشت قلمه هائی در مناطق مساعد خوزستان آغاز گردید ،اما در سال ۱۳۱۹ شرکت سابق نفت ایران و انگلیس بخاطر ترویج و اشاعه کشت نیشکر را با منافع خود مغایر تشخیص میداد نه تنها از کشت آن جلوگیری نمود ، بلکه براثر اقدامات آن شرکت امپریالیستی پس از چند سال تمامی قلمه های کشت شده نیز خشک و مجددا کشت نیشکر در ایران بدست فراموشی سپرده شد.

نام نیشکر هفت‌تپه در تاریخ با نام طرح عمران خوزستان و مغز متفکرش، ابوالحسن ابتهاج، سیاست‌مدار، بانکدار و مدیر ایرانی گره خورده است.

ابتهاج که سال ۱۲۷۸ در رشت به دنیا آمده بود به واسطه حمایت‌های پدرش در پاریس و بیروت تحصیل کرده بود و پس از سال‌ها تجربه بانکداری در بانک‌های شاهی، رهنی (بعدها مسکن) و ملی، به استخدام وزارت اقتصاد درآمد و پس از چند سال نمایندگی ایران در فرانسه به عنوان سفیر، مدیرعامل سازمان برنامه شد. در همین دوران بود که ابتهاج یکی از بزرگ‌ترین بلندپروازی‌های زندگی‌اش را انجام داد و اولین نمونه‌های برنامه‌ریزی مدرن توسعه در ایران را آغاز کرد. اگرچه ابتهاج در سال ۱۳۴۰ به اتهام فساد مالی بازداشت شد، اما طرح عمران خوزستان از این دوره ریاست او بر سازمان برنامه به یادگار ماند. طرحی که به دلایل متعددی ازجمله روحیه ستیزه‌جوی او (که دشمنان زیادی در دولت و دربار برایش ساخته بود) موافقان و مخالفان زیادی داشت اما چه زمانی که او در زندان بود و چه پس از آن که از اتهامات وارده تبرئه شد، حتی در طول ۱۰سالی که یک کلمه با شاه سخن نگفت و چه آن هنگام که ایران را برای همیشه ترک کرد تا سال ۱۳۷۷ در لندن بمیرد، ادامه یافت. ابتهاج حتی در زمان دستگیری‌اش نیز طرح عمران خوزستان را اتهام اصلی خود می‌دانست و خطاب به خبرنگاران در دیوان کیفری گفته بود: «دزدها در مملکت آزاد هستند و من باید به زندان بروم چون خوزستان را آباد کرده‌ام».

ابتهاج در کتاب خاطراتش (به کوشش علیرضا عروضی، شرکت کتاب، چاپ لندن، ۱۳۷۰) درباره طرح نیشکر هفت‌تپه می‌گوید: «برای مطالعات اولیه طرح، یکی از مشهورترین متخصصان دنیا را که اهل پورتوریکو بود به ایران آوردیم. او پس از مطالعات اولیه گفت کمتر نقطه‌ای در دنیا استعداد خوزستان را [برای کاشت نیشکر] دارد و پیش‌بینی کرد که محصول سالانه نیشکر در حدود ۹۰ تُن در هر هکتار باشد که در عمل، چند سال بعد متوسط محصول نیشکر هفت‌تپه به ۱۳۷ تن در هکتار رسید. مطالعات خاک‌شناسی انجام شد و ۱۰ هزار هکتار زمین در نقطه معینی برای کشت نیشکر در نظر گرفته شد. تصمیم گرفته شد در این زمین نیشکر کاشت شود و تا زمان برداشت محصول کارخانه قند نیشکر را تأسیس کنیم. با این حال مشخص شد زمین مورد نظر متعلق به شخص مسنی به نام شیخ خلف است که طایفه‌اش ۵۰۰ سال در آن قسمت خوزستان مالک بودند. شیخ خلف حاضر به فروش زمینش نبود و حتی وقتی متوجه شد که از نظر قانونی می‌توانیم زمین را به زور از او بخریم، پیشنهاد ۳۰۰ هزار تومان رشوه کرد تا از خرید زمین‌هایش منصرف شویم. او به شاه، نخست‌وزیر، سردار حکمت و سایر مقامات نیز تلگراف زد و تهدیدهایی درباره امنیت خوزستان مطرح شد. مخالفان من نیز به طرح خطر امنیتی ناراضی‌کردن شیخ خلف دامن می‌زدند و حتی علا، نامه‌ای به شاه نوشت تا زمین‌های شیخ را به او پس بدهد اما در نهایت موفق شدیم زمین‌ها را بگیریم».

اگرچه ابتهاج در روایت خلاصه‌شده‌ای که گفته شد، نسبت‌های دیگری نیز به شیخ خلف می‌دهد. در سفر اخیرم به هفت‌تپه موفق شدم با یکی از نوادگان شیخ خلف گفت‌وگو کنم. آنچنان که این نواده شیخ خلف به من توضیح داد در سال‌های میانی دهه ۳۰، گروهی از کارشناسان و مسئولان دولتی از تهران برای مذاکره با شیخ خلف راهی هفت‌تپه می‌شوند.

در آن زمان ساکنان هفت‌تپه به شکل سنتی کاشت نیشکر را انجام می‌دادند و با همان روش‌های سنتی نیز از آن شکر سیاه، دوشاب و نوعی مشروب می‌ساختند. مذاکرات میان شیخ خلف و مسئولان دولتی به نتیجه نمی‌رسد اما در نهایت این نمایندگان دولت هستند که موفق می‌شوند زمین موردنظرشان را از ملک شیخ جدا کنند. در مقابل تعدادی از شیوخ منطقه برای رساندن صدای اعتراضشان راهی تهران می‌شوند و پس از استقرار در یکی از هتل‌های تهران، رایزنی‌هایشان را میان مقامات مختلف آغاز می‌کنند. این شیوخ پس از چند روز با پرداخت مبلغی به یکی از سیاسیون موفق می‌شوند راهی به دربار پیدا کنند و به دیدار شخص شاه بروند.

در این دیدار، آنچنان که نقل شده است توافقی صورت می‌گیرد که مالکان در ازای فروش زمین‌هایشان و دریافت مبلغ آن، زمین خود را در اختیار دولت قرار دهند و در مقابل دولت نیز تعهد می‌کند فرزندان آنها را در این زمین‌ها و شرکتی که ساخته خواهد شد مشغول به کار کند. یکی از شیوخ فعلی منطقه که عمری دراز دارد درباره آن دیدار می‌گوید که به ما گفتند حتی پیرمردها هم استخدام شرکت خواهند شد و به این وعده نیز عمل شد و هرکسی در هر سنی که بود با اجازه ما به استخدام شرکت درآمد و بعد از یکی دو سال بازنشسته و حقوق‌بگیر دولت شد. پیمودن این راه آنچنان که به نظر می‌رسید ساده نبود.

احمدعلی احمدی، یکی از کارمندان ارشد دولتی که در این طرح حضور فعالانه‌ای داشته است، روایت می‌کند که چطور برخی از شیوخ محلی با ترویج این شایعه که پودرهای سفید توزیعی دولت، شیطانی و محصولی از جهنم هستند اجازه نمی‌دادند فرایند کودرسانی به این زمین‌ها انجام شود. سرانجام اما تلاش‌ها برای ساخت کارخانه نیشکر هفت‌تپه به نتیجه رسید و این کارخانه در ۱۸ آذر ۱۳۴۰ با حضور شخص شاه، نخست‌وزیر امینی و ارسنجانی، وزیر کشاورزی افتتاح شد. ابتهاج در این زمان در زندان بود .

شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در ١۴ کیلومتری شهر شوش و ١٠ کیلومتری معبد چغازنبیل در اراضی به وسعت ٢۴ هزار هکتار شروع به کار کرد. تصور ٢۴ هزار هکتار زمین زمانی برای خوانندگان عزیز کمی آشکارتر می شود که بدانیم زمین های تحت تملک این شرکت از ٢٣ کشور جهان بزرگ تر است. در این شرکت بیش از ۵ هزار و ۴٠٠ کارمند مشغول به فعالیت هستند.

واگذاری نیشکر هفت تپه

در اواخر دهه هشتاد بحث خصوصی سازی این واحد تولیدی به بهانه فرسودگی خطوط تولید، زیان ده بودن و بدهی های بسیار زیاد مطرح شد. در این سال ها قلمه زدن و کشت نیشکر در هفت تپه، به حدی کاهش یافته بود که بیم آن می رفت که کشت نیشکر در خوزستان که یکی از گونه های خاص نیشکر در دنیاست، کاملا پایان یابد. اما پس از اعتراضات گسترده کارگران دراین سال ها و تشکیل سندیکای نیشکر هفت تپه، سرانجام در سال ۱۳۹۱ پروژه بازسازی و نوسازی تجهیزات مکانیکی با هدف افزایش تولید شکر، بر عهده شرکت نوسازی صنایع ایران قرار گرفت و کشت نیشکر که می رفت در خوزستان پایان یابد، دوباره احیا شد و فعالیت کارخانه ادامه یافت.

این شرکت از بهمن ماه ١٣٩۴ طی یک فرآیند قانونی در سازمان خصوصی سازی به بخش خصوصی واگذار شد.

در ۲۷ مهر ۹۴ روابط عمومی سازمان خصوصی سازی خبر مزایده این شرکت را منتشر کرد:

بلوک ۱۰۰ درصدی سهام شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه شامل ۱۹۴ میلیون و ۷۴۱ هزار و ۳۳۳ سهم به قیمت پایه هر سهم ۱۱ هزار و ۲۳۱ ریال و ارزش کل پایه ۲ هزار و ۱۸۷ میلیارد و ۱۳۹ میلیون و ۹۱۰ هزار و ۹۲۳ ریال به صورت ۵ درصد نقد و بقیه اقساط ۸ ساله در سی امین روز آذرماه امسال به مزایده گذاشته می شود. این میزان سهام متعلق به سازمان گسترش و نوسازی ایران است که مبلغ سپرده شرکت در مزایده آن توسط سازمان خصوصی سازی ۶۵ میلیارد و ۶۱۴ میلیون و ۱۹۷ هزار و ۳۲۸ ریال تعیین شده است.

طبق خبرهایی که بعدها منتشر شد این آگهی با استقبال روبرو نشد. در آذر ماه اعلام شد که ۱۰۰ درصد سهام شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه از طریق مزایده و از طریق فرابورس به بخش های خصوصی و تعاونی روز چهارم آذر واگذار می شود.

و سرانجام دو شرکت پیمانکاری در استان لرستان به نام های زئوس و آریاک با پیش پرداخت ۶ میلیارد تومان شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه را خریداری کردند.

۳۰ درصد آقای رستمی چگنی، ۳۰ درصد آقای اسدبیگی و ۳۰ درصد شرکت زئوس

در ماجرای واگذاری شرکت نیشکر هفت تپه دو ایراد دیگر مطرح شده است که یکی به سن پایین خریدار مربوط می شود که برخی می گویند واگذاری کارخانه به دو جوان ۲۸ و ۳۲ ساله تامل برانگیز است و دومین ایراد هم به این موضوع بر می گردد که در جریان واگذاری با مسئولان محلی هماهنگی‌های لازم صورت نگرفته است.

سبحانی مشاور رئیس کل سازمان خصوصی سازی در اینباره گفت: در هیچ کجای قانون واگذاری‌ها، تکلیفی مبنی بر شرط سنی خریدار برای واگذاری وجود ندارد و نمی توان سن بالا یا پایین خریدار را دلیلی بر وجود ابهام دانست و سن نمی تواند ملاکی بر خرید و فروش باشد. همچنین وجود شرکا نمی‌تواند دال بر اشکال باشد و ممکن است برای خرید یک بنگاه یا شرکتی چند نفر به صورت شرکت پیشنهاد قیمت ارائه دهند که این امر هم کاملاً قانونی است.

روز ۲۰ دی ماه ۱۳۹۶ سند تخصیص ۳۰۰ هکتار از اراضی شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه به عنوان محدوده منطقه ویژه اقتصادی شوش به تصویب هیات وزیران رسید.

جوابیه سهامداران جدید شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه

مطابق آمار رسمی تولید شکر در این شرکت طی سال های ١٣٧٢ تا ١٣٧۴ رقمی بالغ بر یکصد هزار تن بوده و این در حالی است که در زمان واگذاری این رقم به ٣۵ هزار تن تقلیل یافته بود که بخش عمده ای از همین شکر نیز توسط مدیران وقت پیش فروش و به تعبیری پیشخور شده بود.

فاجعه زمانی رخ می نمایاند که بدانید در برخی سال ها، تولید شکر به ١٠ هزار تن هم رسیده است. استخدام بی حد و حصر نیروهای کارگری در شرکت درست چند ماه قبل از واگذاری شرکت به بخش خصوصی بوده که مطابق برآوردهای صورت گرفته در بخش مطالعات اقتصادی این شرکت، چیزی بالغ بر یک هزار و ١٠٠ نفر نیروی مازاد در این شرکت حضور دارند.

مروری بر عملکرد بخش خصوصی طی یک سال و اندی از واگذاری شرکت داشته باشیم.

بازسازی زیرساخت ها را در دستور کار قرار داد. بازگشایی سینمای هفت تپه، راه اندازی کارخانه آسفالت پس از ١۵ سال، نوسازی بخش های اداری، بازسازی سالن کیسه گری شکر مطابق آخرین استانداردها، بازسازی منازل مسکونی، احیای باشگاه فرهنگی – ورزشی نیشکر هفت تپه، افتتاح تاکستان امید با وسعت یک هزار هکتار، افتاح باغات لیمو و مرکبات، راه اندازی خط بسته بندی شکر، افتتاح پروژه تولید کمپوست و خوراک دام و از همه مهم تر کشت نزدیک به ٣ هزار هکتار نیشکر که زمینه ساز تولید یکصدهزار تن شکر در سال آینده می شود، تنها بخشی از فعالیت های شرکت طی یک سال و اندی از واگذاری به بخش خصوصی بوده است.

این در حالی است که راه اندازی کارخانه تولید رب گوجه، کارخانه کاغذ، کارخانه چغندر قند با ظرفیت ١٢ هزار و ۵٠٠ تن و همچنین راه اندازی کارخانه تولید MDF از دیگر پروژه های در دست اقدام است که به زودی مجموعه نیشکر هفت تپه را آماده یک جهش اقتصادی کرده و ثمره آن در سفره اهالی هفت تپه و شهروندان شوش، اندیشمک و دزفول دیده می شود. تمام این طرح ها زمانی به ثمر می رسد که تنها کمی به بخش خصوصی، فضای تنفس داده شود و حضرات اجازه دهند این شرکت طبق برنامه های تهیه شده کار خود را جلو ببرد.

اسدی یکی از نمایندگان شرکت آریاک که از سهامداران جدید است در خطاب به کارگران گفت: ما برای توسعه آمدیم تا مجموعه را از حالت ورشکستگی خارج کنیم. دولت پول ندارد. تنها راه برون رفت از این وضعیت، سپردن شرکت به بخش خصوصی است.

اسدی با بیان اینکه ما از جنس خودتان کارگر و فرزند عشیره هستیم، گفت: شرایط شما را درک می کنیم. اصل ۴۴ طبق قانون اساسی باید اجرا شود. تا کنون شرکت، سه مرتبه به صورت عمومی برای مزایده گذاشته شد. ما از لحاظ توان فنی و کارشناسی کارمان تائید شده است. از نظر توان مالی مجموعه ما مورد بررسی قرار گرفته و ساز و کار خاصی برای در اختیار گرفتن شرکت وجود دارد و ارزیابی های مختلف در خصوص شرکت ما انجام شده است.

پیش از این نماینده مردم شوش در مجلس شورای اسلامی نسبت به واگذاری کشت و صنعت هفت تپه به یک شرکت غیربومی نارضایتی خود را اعلام کرد.

سید راضی نوری نماینده مردم شوش در مجلس شورای اسلامی گفت:  شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه به پیمانکاری از استان لرستان واگذار شد .

هفت‌تپه در سال‌های اخیر شاهد سریال بی‌پایانی از اعتصاب‌ها و توافقات پیاپی بوده است. هر بار با تأخیر کارفرما در پرداخت حقوق کارگران، اعتصابی شکل گرفته و پس از درگیری‌های خفیف یا شدید که معمولا با بازداشت و تشکیل پرونده برای تعدادی از کارگران همراه بوده، با توافقی بین نمایندگان کارگران و کارفرما و پرداخت بخشی از معوقات، کار از سر گرفته شده تا چند ماه بعد بار دیگر اعتصاب تازه‌ای برای دریافت حقوق عقب‌افتادهِ تازه شکل بگیرد.

چارت سازمانی شرکت نیشکر هفت تپه

سیامک نصیری افشار ( عضو هیت مدیره )

امیر حسین اسد بیگی ( عضو هیت مدیره )

امید اسد بیگی متولد تهران ( عضو هیت مدیره و مدیرعامل )

احسان الله اسد بیگی ( نایب رئیس )

مهرداد رستمی متولد خرم آباد ( رئیس هیت مدیره )

سیامک نصیری افشار ( قائم مقام مدیر عامل )

***

معرفی شرکت گروه صنعتی آریاک صنعت داتیس با مسئولیت محدود

به استناد صورتجلسه مجمع عمومی عادی بطور فوق العاده مورخ ۲۱/۳/۱۳۹۷ تصمیمات ذیل اتخاذ شد: ـ آقای احسان صارمی به سمت مدیر عامل (خارج از اعضا) ـ آقای امیر حسین اسدبیگی به سمت رئیس هیئت مدیره ـ آقای احسان اله اسد بیگی به سمت نایب رئیس هیئت مدیره برای مدت دو سال انتخاب شدند.

به استناد صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده مورخ ۲۷/۱۰/۱۳۹۳ تصمیمات ذیل اتخاذ شد: سرمایه شرکت از مبلغ ۴۴.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال به مبلغ ۹۴.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال منقسم به ۴۰۰۰ سهم ۲۳۵۰۰۰۰۰ ریالی با نام که تماما پرداخت شده از طریق نقدی تامین گردیده افزایش یافته است.

شرکت فوق در تاریخ ۱۰/۴/۱۳۸۸ تحت شماره ۳۵۰۴۸۸ و شناسه ملی ۱۰۱۰۳۹۹۴۹۵۲ در این اداره به ثبت رسیده و در تاریخ ۱۰/۴/۱۳۸۸ از لحاظ امضاء ذیل دفاتر تکمیل گردیده و خلاصه شرکتنامه آن به شرح زیر جهت اطلاع عموم در روزنامه‌ رسمی آگهی شد.

۱ـ موضوع شرکت: تهیه ـ تولید ـ بسته‌بندی ـ خرید ـ فروش ـ صادرات و واردات کلیه کالاهای مجاز بازرگانی نصب و احداث کارخانجات تولیدی و اکتشاف معادن و تجهیز ماشین‌آلات صنایع ـ ساخت و اجرای کلیه پروژه های دولتی و خصوصی ـ ایجاد و راه‌اندازی مجتمع‌‌های کشت و صنعت و گلخانه ـ انجام امور پیمانکاری از قبیل سدسازی ـ جاده‌سازی و کارخانه‌سازی ـ اخذ و اعطای نمایندگی از و به داخل و خارج کشور ـ شرکت در مناقصات و مزایدات بخشهای دولتی و خصوصی ـ اخذ وام و تسهیلات از کلیه بانکها و موسسات مالی و اعتباری دولتی و خصوصی.

سرمایه اولیه شرکت: مبلغ ۵۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال می‌باشد.

اولین مدیران شرکت:

آقای احسان‌اله اسدبیگی به سمت رئیس هیئت‌مدیره.

آقای امید اسدبیگی به سمت عضو هیئت‌مدیره.

آقای امیرحسین اسدبیگی به سمت عضو هیئت‌مدیره.

آقای امید اسدبیگی به سمت مدیرعامل به مدت نامحدود انتخاب گردیدند.

معرفی شرکت سرزمین طلای سبز پارس

شرکت با مسئولیت محدود سرزمین طلای سبز پارس در تاریخ ۲۵/۱۱/۱۳۹۵ به شماره ثبت ۵۰۶۰۸۲ به شناسه ملی ۱۴۰۰۶۵۸۷۹۵۹

سرمایه شرکت: ۳۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال می باشد.

اسامی و میزان سهم الشرکه شرکا: امید اسدبیگی دارنده ۱۷۷۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال سهم الشرکه احسان اله اسد بیگی دارنده ۳۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال سهم الشرکه مهرداد رستمی چگنی دارنده ۱۲۰۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال سهم الشرکه

معرفی شرکت بازرگانی دریای نور زئوس

آگهی تغییرات شرکت بازرگانی دریای نور زئوس سهامی خاص به شماره ثبت ۴۳۹۹۷۱ و شناسه ملی ۱۰۳۲۰۸۷۶۸۰۹

به استناد صورتجلسه هیئت مدیره مورخ ۱۴/۱۲/۱۳۹۶ تصمیمات ذیل اتخاذ شد:

خانم فاطمه بزرگمهر به نمایندگی از شرکت سرزمین طلای سبز پارس شناسه ملی ۱۴۰۰۶۵۸۷۹۵۹ بسمت مدیرعامل و عضو هیئت مدیره و خانم نسترن رستمی چگنی به سمت رئیس هیئت مدیره و خانم مریم رستمی چگنی به سمت نائب رئیس هیئت مدیره تعیین شدند.

به استناد صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده مورخ ۰۳/۱۱/۱۳۹۴ تصمیمات ذیل اتخاذ شد: سرمایه شرکت از مبلغ ۵۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال به مبلغ ۵.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال منقسم به ۱۰۰۰ سهم ۵۰۰۰۰۰۰ ریالی با نام از محل طالبات حال شده افزایش یافت.