سرمقاله| راهکار عجیب دیده شدن
/ آرش محمدی؛ کاری با توانایی‌های پژمان در عرصه فوتبال و کیفیت حضورش در سینما نداریم (که بلاشک در هر دو کارنامه قابل قبولی دارد) شگفتی نگارنده بیشتر از خبرنگاری است که این پرسش تحقیرآمیز به ذهنش متبادر می‌شود و آن را به قصد تخریب مطرح می‌کند. آیا پشت این سؤال هدفمند نیتی غیر از «دیده شدن» پنهان است؟
آیا این روزهای سیاه که فوتبال یک به یک عزیزانش را از دست می‌دهد، آن هم جوانانی همدوره خود پژمان، وقت مناسبی برای چنین سؤال نسنجیده‌ای است؟ همین پژمان جمشیدی که حالا با سفر ابدی علی انصاریان تنها یادگار پررنگ فوتبال در سینمای ماست، چه هیزم تری به شما فروخته که شایسته چنین رفتار غیرحرفه‌ای و ناپسندی است؟ آیا بهتر نیست در این روزهای تاریک که آدمی از فردایش خبر ندارد، فقط کمی مهربان‌تر از گذشته باشیم؟
