اولین ماشین های کروکی؛ از پورشه تا مرسدس بنز +تصاویر

با این حال نوآوری های متعددی در عرضه خودروهای روباز انجام گرفته است. هستند خودروهایی که سعی کرده اند تا با ابداع سیستم و با فرمی جدید، سنت های این بخش از بازار را به چالش بکشند. نوآوری های این خودروها بعضا با چنان استقبالی مواجه شده که موقعیتی ویژه در بازار برای خود دست و پا کرده، به نوعی سبک ماندگار و مستقل بدل شده است. در این مطلب سعی داریم تا با برخی از این نمونه های خلاق و موفق آشنا شویم.

پورشه در میانه دهه ۶۰ شمسی سیستم جدیدی را به بازار معرفی کرد که تارگا نام داشت. اسم تارگا از مسابقه تارگا فلوریوگرفته شده بود اما به نوعی از سقف مدل ۹۱۱ اطلاق می شد که در آن پنل میانی سقف قابلیت برداشته شدن داشت. علاوه بر این می توانستید شیشه عقب خودرو را نیز بردارید تا تنها یک ستون فلزی در وسط اتاق باقی بماند و ۹۱۱ شما به یک خودرو تماما روباز بدل شود.

این نوع از سقف بسیار مورد توجه خریداران آمریکایی قرار گرفت و به تدریج به یکی از آپشن های محبوب مدل ۹۱۱ بدل شد و در بازار برای بسیاری دیگر از محصولات برندهای دیگر نیز قابل سفارش شد. پورشه با آنکه به تدریج سیستم سقف تارگا را به طور کامل دگرگون کرد اما اصالت آن را تا به امروز حفظ کرده است.

فراری ۵۷۵ سوپر آمریکا

در دهه ۹۰ میلادی چندین خودرو مفهومی با سیستم جدیدی از سقف معرفی شدند که در آنها پنل میانی سقف از طریق یک لولا به ستون پشتی متصل بود و با چرخش سقف حول این محور، سقف روی صندوق عقب تا می شد. این سیستم جذاب اما مورد توجه فراری قرار گرفت و در نمونه تولید محدود ۵۹۹ تایی مدل ۵۷۵سوپرامریکا از آن استفاده کرد.

سقف شیشه ای مدل سوپرامریکا همانند یک خودرو تارگا قابلیت برداشته شدن دارد. با این تفاوت که سقف با دوران حول لولای عقبی خود روی صندوق عقب خوابانده می شود. این سیستم در زمان عرضه ۵۷۵ بسیار مورد توجه علاقه مندان و متخصصان قرار گرفت و بسیاری آن را یک نوآوری خلاقانه از جانب فراری ارزیابی کردند. بعدها رنو و چند خودروساز ژاپنی همانند آن را روی برخی محصولات خود عرضه کردند.

نسل سوم شورولت کوروت در سال ۱۹۶۸ عرضه شد. این خودرو از هر نظر نسبت به نسل قبل کوروت پیشرفتی قابل توجه داشت اما در این میان سیستم جدید و خلاقانه سقف این خودرو بود که نظر بسیاری را به خود جلب کرد. این سیستم که T-Top نام داشت، به نحوی از مدل تارگا پورشه ۹۱۱ الهام گرفته شده بود و در آن پنل میانی سقف به صورت دو تکه مجزا قابل برداشتن بودند.

موفقیت این خودرو سبب شد تا آپشن تی – تاپ در میان خودروهای آمریکایی بسیار محبوب شود. اما یک عامل بسیار حیاتی در نهادینه شدن سقف تی – تاپ اثرگذار بود. این عامل چیزی نبود مگر قوانین فدرال ایمنی که در دهه ۷۰ میلادی تصویب شد. این قوانین عرضه هرگونه خودرو با سقف کاملا باز را در آمریکا ممنوع کرد و بدین ترتیب بسیاری از خودروسازان ناچار شدند تا به سراغ این سیستم سقف بروند.

سقف تارگا در مدل ۹۱۱ در مدل ۹۱۱ برای اولین بار توسط پورشه عرضه شد اما این مدل ۹۱۴ بود که توانست این سیستم کارآمد را در دسترس عموم مردم قرار دهد. برای مدتی مدید خودروهای اسپرت کوچک و ارزان قیمت کانورتیبل به سقف های پارچه ای بی کیفیتی مجهز بودند که کارایی چندانی ندانستند و تنها محافظتی نسبی در برابر عوامل جوی ایجاد می کردند اما پورشه با همکاری فولکس واگن یک خودروی اسپرت نسبتا ارزان قیمت را عرضه کرد که از سقف تارگا بهره می جست که در صورت عدم استفاده در صندوق عقب این خودرو قابل نصب شدن بود.

به هنگام نیاز هم این سقف به سرعت قابل نصب بود و بدون هیچ گونه درز و نشتی، سیستمی بسیار مناسب و ایده آل بود. موفقیت پورشه در عرضه سیستم تارگا برای ۹۱۴ سبب شد تا خودروسازان متعددی در دهه ۷۰ میلادی به سراغ این سیستم بروند و محصولات اسپرت کوچک موتور وسط و موتور جلو خود را با این سیستم عرضه کنند.

در دهه های اولیه معرفی خودرو در ابتدای قرن بیستم، یکی از انواع سقف که بسیار مورد توجه ثروتمندان بود سقف Lnadaulet بود که در آن فقط بخش جلویی یا عقبی سقف قابل باز شدن بود و بخش دیگر کاملا مسقف و ثابت بود. این سیستم از اواسط دهه ۵۰ میلادی دیگر در انحصار رولزرویس بود و تنها گونه های محدودی با آن روانه بازار می شدند. در این میان اما مرسدس بنز با عرضه نمونه لنداوت مدل ۶۰۰ سروصدای زیادی به پا کرد. در این خودرو تنها بخش عقبی لیموزین قابل باز شدن بود و باقی قسمت ها مجهز به سقف فلزی ثابت بودند. مدل مذکور به قدری مورد استقبال ثروتمندان قرار گرفت که باقی خودروسازان نیز به تدریج از آن در گونه های سفارشی محصولات خود استفاده کردند و خودروهای مشاهیر و رجال سیاسی نیز با همین نوع سقف تولید شدند.

سقف تارگا برای مدتی مدید در بازار خودروهای اسپرت حکمرانی می کرد اما هنوز نتوانسته بود به عرصه سوپراسپرت ها وارد شود. دلیل اصلی این امر این نکته بود که در سوپراسپرت ها، کاهش وزن، استحکام شاسی و بهبود وضع ایرودینامیکی خودرو در اولویت اول بودند و بوباز بودن خودرو با این موارد در تناقض است اما استفاده از مواد کمپوزیت بسیار سبک و محکم در ساخت این خودروها و از اوایل دهه ۹۰ میلادی امکان آن را ایجاد کرد که دوباره نمونه های روباز به بازار سوپراسپرت ها وارد شوند.

اولین نمونه مدرن از این گروه خودروها، فراری F50 بود که روی پلت فرمی برگرفته از خودروهای فرمول ۱ ساخته شده بود. شاسی F50 به قدری سبک و مستحکم بود که امکان روباز بودن خودرو را فراهم آورد و پنل میانی فیبر کربنی این خودرو نیز به عدم افزایش وزن خودرو کمک شایان ذکری می کرد.

در میان تمامی خودروهای این لیست، شاید مرسدس بنز SLK را باید انقلابی ترین بدانیم. با آن که پژو با مدل ۴۰۲ اکلیپس در دهه ۳۰ میلادی برای اولین بار سقف فلزی بازشو برقی را به جهانیان معرفی کرد و فورد نیز با مدل اسکای لاینر در دهه ۵۰ برای مدتی این سیستم را عرضه کرد اما این مرسدس بنز بود که جرأت یافت تا در بازار داغ اسپرت های کوچک روباز، این سیستم را احیا کند. سقف SLK بسیار سریع و بی سروصدا در صندوق عقب آن جمع می شد و هنگامی که روی اتاق بسته شده بود، همانند سقف یک کوپه محکم و نفوذناپذیر بود. SLK به خاطر همین سقف از جانب متخصصان و مردم با تحسین قابل توجهی روبرو شد و همین سبب شد تا خودروسازان دیگری همانند ب ام و، فراری، لکسس، پژو و رنو هم به سراغ آن بروند.