فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَهُ وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَ‌ابِ أَنَّ اللَّـهَ یُبَشِّرُ‌کَ بِیَحْیَىٰ مُصَدِّقًا بِکَلِمَهٍ مِّنَ اللَّـهِ وَسَیِّدًا وَحَصُورً‌ا وَنَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿٣٩﴾ «آل عمران» پس در حالى که وى ایستاده [و] در محراب [خود] دعا مى‌کرد، فرشتگان، او را ندا دردادند که: خداوند تو را به [ولادت] یحیى -که تصدیق کننده [حقانیت] کلمه الله [عیسى] است، و بزرگوار و خویشتندار [پرهیزنده از آنان] و پیامبرى از شایستگان است- مژده مى‌دهد. (۳۹)
وَزَکَرِ‌یَّا وَیَحْیَىٰ وَعِیسَىٰ وَإِلْیَاسَ ۖ کُلٌّ مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿٨۵﴾ «انعام» و زکریّا و یحیى و عیسى و الیاس را که همه از شایستگان بودند، (۸۵)
یَا زَکَرِ‌یَّا إِنَّا نُبَشِّرُ‌کَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا ﴿٧﴾ «مریم» اى زکریا، ما تو را به پسرى -که نامش یحیى است- مژده مى‌دهیم، که قبلاً همنامى براى او قرار نداده‌ایم. (۷)
یَا یَحْیَىٰ خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّهٍ ۖ وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا ﴿١٢﴾ وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَکَاهً ۖ وَکَانَ تَقِیًّا ﴿١٣﴾ وَبَرًّ‌ا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَکُن جَبَّارً‌ا عَصِیًّا ﴿١۴﴾ وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ﴿١۵﴾ «مریم» اى یحیى، کتاب [خدا] را به جد و جهد بگیر، و از کودکى به او نبوّت دادیم. (۱۲) و [نیز] از جانب خود، مهربانى و پاکى [به او دادیم] و تقواپیشه بود. (۱۳) و با پدر و مادر خود نیک‌رفتار بود و زورگویى نافرمان نبود. (۱۴) و درود بر او، روزى که زاده شد و روزى که مى‌میرد و روزى که زنده برانگیخته مى‌شود. (۱۵)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِ‌عُونَ فِی الْخَیْرَ‌اتِ وَیَدْعُونَنَا رَ‌غَبًا وَرَ‌هَبًا ۖ وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿٩٠﴾ «انبیاء» پس [دعاى] او را اجابت نمودیم، و یحیى را بدو بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته [و آماده حمل] کردیم، زیرا آنان در کارهاى نیک شتاب مى‌نمودند و ما را از روى رغبت و بیم مى‌خواندند و در برابر ما فروتن بودند. (۹۰)
فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَهُ وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَ‌ابِ أَنَّ اللَّـهَ یُبَشِّرُ‌کَ بِیَحْیَىٰ مُصَدِّقًا بِکَلِمَهٍ مِّنَ اللَّـهِ وَسَیِّدًا وَحَصُورً‌ا وَنَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿٣٩﴾ «آل عمران» پس در حالى که وى ایستاده [و] در محراب [خود] دعا مى‌کرد، فرشتگان، او را ندا دردادند که: خداوند تو را به [ولادت] یحیى -که تصدیق کننده [حقانیت] کلمه الله [عیسى] است، و بزرگوار و خویشتندار [پرهیزنده از آنان] و پیامبرى از شایستگان است- مژده مى‌دهد. (۳۹)
وَزَکَرِ‌یَّا وَیَحْیَىٰ وَعِیسَىٰ وَإِلْیَاسَ ۖ کُلٌّ مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿٨۵﴾ «انعام» و زکریّا و یحیى و عیسى و الیاس را که همه از شایستگان بودند، (۸۵)
یَا زَکَرِ‌یَّا إِنَّا نُبَشِّرُ‌کَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا ﴿٧﴾ «مریم» اى زکریا، ما تو را به پسرى -که نامش یحیى است- مژده مى‌دهیم، که قبلاً همنامى براى او قرار نداده‌ایم. (۷)
یَا یَحْیَىٰ خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّهٍ ۖ وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا ﴿١٢﴾ وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَکَاهً ۖ وَکَانَ تَقِیًّا ﴿١٣﴾ وَبَرًّ‌ا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَکُن جَبَّارً‌ا عَصِیًّا ﴿١۴﴾ وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ﴿١۵﴾ «مریم» اى یحیى، کتاب [خدا] را به جد و جهد بگیر، و از کودکى به او نبوّت دادیم. (۱۲) و [نیز] از جانب خود، مهربانى و پاکى [به او دادیم] و تقواپیشه بود. (۱۳) و با پدر و مادر خود نیک‌رفتار بود و زورگویى نافرمان نبود. (۱۴) و درود بر او، روزى که زاده شد و روزى که مى‌میرد و روزى که زنده برانگیخته مى‌شود. (۱۵)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِ‌عُونَ فِی الْخَیْرَ‌اتِ وَیَدْعُونَنَا رَ‌غَبًا وَرَ‌هَبًا ۖ وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿٩٠﴾ «انبیاء» پس [دعاى] او را اجابت نمودیم، و یحیى را بدو بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته [و آماده حمل] کردیم، زیرا آنان در کارهاى نیک شتاب مى‌نمودند و ما را از روى رغبت و بیم مى‌خواندند و در برابر ما فروتن بودند. (۹۰)