غذایی که مسئولان هنگام پرواز در هواپیما می خورند +عکس

EP-AJA (Airbus A340-313X)I
این هواپیما که به سفارش Air Canada و با شماره سریال ۲۵۷ ساخته شد، اولین پرواز خود را در تاریخ ۱۹۹۹/۱/۲۸ انجام داد. سه سال بعد Air Jamaica آن را به خدمت گرفت و به مدت شش و نیم سال برای این شرکت پرواز کرد. چهار سال نیز برای Turkish Airlines پرواز کرد و سپس به AirBlue پاکستان منتقل شد.
در ۲۰۱۵/۰۹/۱۲ (مطابق با ۲۱ شهریور ۱۳۹۴) شرکت معراج این هواپیما را جهت انجام پروازهای تشریفاتی سران کشور از طریق Asian Express Airline خریداری کرده و با رجیستر EY-680 وارد کشور کرد و بلافاصله ضمن تغییر رنگ، رجیستر آن را نیز به EP-AJA تغییر داد.

این هواپیما توسط شرکت canoga capital corp به صورت VIP درآمده و مجهز به تلفن ماهواره‌ای، صفحه نمایش، Visio System و WiFi می‌باشد. چیدمان صندلی‌های آن بصورت F12 C36 Y127 بوده و دارای یک فضای VIP می‌باشد.

EP-AGA (Boeing B737-286)I
این بوئینگ ۷۳۷ به سفارش دولت وقت ایران با سریال ۲۱۳۱۷ ساخته شد و در ۱۹۷۷/۲/۲۵ اولین پرواز خود را انجام داد. دارای تجهیزات مدرن و VIP است و با وجود سن زیاد، بدلیل سیکل پرواز پائینی که دارد همچنان قابلیت پرواز را دارد و به علت زمینگیری پرنده‌های هم‌نوع خود و استفاده از قطعات آنها به نظر می‌رسد امکان سرویس‌دهی به آن نیز وجود داشته باشد. اجازه پرواز به آسمان اتحادیه اروپا را همچنان دارد.
به تازگی پس از انجام چک، رنگ‌آمیزی جدیدی روی این هواپیما صورت گرفته است.

EP-AGB (Airbus A321-231)I
این ایرباس ۳۲۱ پرحاشیه به سفارش Monarch Airlines و با شماره سریال ۱۲۰۲ ساخته شد. اولین پرواز خود را در تاریخ ۲۰۰۰/۰۴/۰۷ انجام داد. در سال ۲۰۰۳ توسط Livingston ایتالیا خریداری شده و مدت کوتاهی نیز برای این شرکت هواپیمایی پرواز می‌کرد. این مطالب از وبلاگ طیاره کپی شده است.

با بروز مشکلاتی در هواپیماهای تشریفاتی مسئولان کشور، فوریت خرید هواپیمای تشریفاتی به وسیله هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در دستور کار قرار گرفت و در آذرماه سال ۱۳۸۱ قراردادی برای خرید این هواپیما امضا شد. این هواپیما به قیمت حدود ۳۹ میلیون دلار خریداری شد و قراردادی نیز با شرکت فرانسوی سوژرما با هزینه حدود ۲۰ میلیون دلار جهت تغییر دکوراسیون آن و ایجاد امکانات زیادی مانند سالن کنفرانس و ارتباط اینترنتی و ماهواره‌ای منعقد شد.

بر همین اساس، قرار بود هواپیمای اختصاصی دولت ایران در آذرماه سال ۸۳ به ایران‌ایر تحویل شود که طرف فرانسوی به دلیل ترس از اعمال فشار آمریکا و عنوان کردن تحریم، از تحویل این هواپیما به ایران جلوگیری کرد. به دنبال کارشکنی در تحویل هواپیما، مسئولان حقوقی ایران‌ایر علیه آنها در دادگاه فرانسه شکایت کردند که این دادگاه با صدور حکمی اعلام کرد شرکت سوژرما باید هواپیمای تشریفاتی دولت ایران که بابت آن تاکنون حدود ۶۰ میلیون دلار پرداخت کرده بود را تحویل دهد. همچنین این شرکت به دلیل تاخیر ۱۰ ماهه در تحویل هواپیمای تشریفاتی دولت ایران باید سود پول مربوط به خرید این هواپیما را به طرف ایرانی پرداخت کند.

پیگیری‌های دولت خاتمی موجب شد تا این هواپیما با فراز و نشیب‌های فراوان، بالاخره در دوم آذر ۱۳۸۴ (۲۰۰۵/۱۱/۲۳) و در ابتدای دولت محمود احمدی‌نژاد به ایران تحویل داده شود.

حاشیه‌های این هواپیما با ورود به ایران، وارد فاز جدیدی شد و مسئولان دولت نهم که با شعار ساده‌زیستی بر سر کار آمده بودند مدعی شدند که حداکثر ۶ ساعت پرواز مستمر، آن قدر سخت نیست که نیاز به این همه تشریفات داشته باشد و احمدی‌نژاد هرگز از این هواپیما استفاده نخواهد کرد و قرار است این هواپیما فروخته شده یا از آن استفاده تجاری شود. هرچند این شعار به سرعت فراموش شده و هم احمدی‌نژاد و هم سایر مقامات کشور از این هواپیما در سفرهای خود استفاده کردند.

EP-AJC (Airbus A320-232)I
این ایرباس ۳۲۰ با شماره سریال ۵۳۰ ساخته شد و اولین پرواز خود را در تاریخ ۱۹۹۵/۲/۲۸ انجام داد. در تاریخ ۲۰۰۵/۲/۱۸، توسط شرکت ماهان با رجیستر EP-MHK خریداری شد. چهار سال بعد در ۲۰۰۹/۱/۲۱ با رجیستر EP-IEA به ایران‌ایر منتقل شد و نهایتا در ۲۰۱۰/۷/۱ به عنوان هواپیمای تشریفاتی دولت ایران انتخاب و با رجیستر EP-AJC به ناوگان شرکت هواپیمایی معراج ملحق شد.

EP-AJE (Boeing B707-386C)I
این بوئینگ ۷۰۷ با نام شاهین، متعلق به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران بود که محمدرضا شاه پهلوی و فرح پهلوی از آن برای سفرهای داخلی و خارجی استفاده می‌کردند. رنگ این هواپیما آبی و داخل آن به شکل مجللی تزئین شده بود. این هواپیما در زمان خود به واسطه تزئینات داخلی به کار رفته، یکی از گرانقیمت‌ترین پرنده‌های ساخت بشر محسوب ‌می‌شد. این هواپیما ۳۰۰ میلیون تومان تجهیزات اضافه و دارای ۱۵ میلیون تومان اشیا زینتی طلایی و مجهز به سیستم ارتباطی تلفن و تلکس به ارزش ۴۰ میلیون تومان بود؛ به طوری که شاه از داخل هواپیما می‌توانست با هر منطقه از جهان تماس تلفنی برقرار نماید. همچنین بار مشروب داخل اتاق ناهارخوری هواپیما نیز از جمله گران‌ترین بارهای مشروب بود که با چوب‌های بسیار مرغوب و گران مشبک‌کاری شده و ظروف داخل آن از طلا و نقره بود. این هواپیما ۶ توالت دارد که ۵ توالت در قسمت عقب متعلق به همراهان و یکی که حتی سیفون آن نیز طلا بود به شاه و همسرش تعلق داشت. در سالن ناهارخوری هواپیما یک میز ۴۰ تکه وجود داشت که ۶ هزار ساعت منبت‌کاری شده، و ارزش آن میلیون‌ها تومان بود. اتاق خواب آن رویایی و دیدنی است و می‌توان آن را یک موزه کوچک دانست. در این هواپیما تمام دستگیره‌های درهای ورودی و داخلی و تمام وسائل روشویی و شیرهای آب سرد و گرم حمام از طلا بود. در کل می‌توان گفت قصری که در داخل بوئینگ بنا شده قیمت هواپیما را در آن زمان تا ۸۰۰ میلیون تومان بالا برده بود. از این قصر طلایی پرنده، همواره ۲۰ دژبان نگهداری می‌کردند و ورود به آن مستلزم داشتن کارت مخصوص بود. در ضمن معرف پروازی این هواپیما “Blue Flight 1” بوده است. این پرنده بر خلاف تمامی هواپیماهای ایرانی به رنگ آبی تیره بسیار مرغوب و همچنین نقره‌ای بسیار درخشان در زیر بدنه رنگ‌آمیزی شد، که البته بعدها کلیه این رنگ‌آمیزی‌ها پاک شد. همچنین خلبان اصلی آن در سال‌های اولیه فردی آمریکایی به نام «بلو منستین» و سپس سرهنگ بهزاد معزی بود.

محمدرضا پهلوی در ۲۶ دی ۱۳۵۷ با این هواپیما از کشور خارج شد. بعد از فرار شاه به مصر در اسفند ماه، کاپیتان معزی و بخشی از کارکنان و خدمه شخصی شاه با همین هواپیما، به تهران بازگشتند. در بازگشت این پرنده به ایران اخبار متفاوتی وجود دارد؛ معزی و خدمه ادعا می‌کردند به تصمیم خود و با نارضایتی شاه ایران، این هواپیما را بر گردانده‌اند، اما این مسئله با توجه به قرابت و دوستی انورسادات با شاه و بدون اجازه فرودگاه قاهره بسیار بعید به نظر می‌رسد. همچنین این پرنده رسما متعلق به نیروی هوایی ارتش بود و شاه ایران بعد از برکنار شدن مطابق قوانین بین‌المللی حق استفاده از آن را نداشت و نگهداری آن کمکی به وی نمی‌کرد.

شاهین با ورود به ایران به پارکینگ برده شد و بعد از تخلیه لوازم گران‌قیمت آن مدت‌ها در گوشه‌ای از مهرآباد زمین‌گیر بود؛ طبق گزارشات در طول جنگ هم چند مأموریت نظامی توسط آن انجام شده بود. رجیستر هواپیمای شاهین در سال ۱۹۸۶ به EP-NHY تغییر کرد و رنگ‌آمیزی اولیه آن هم عوض شد و کلیه مسئولیت آن به ایران‌ایر واگذار شد تا سال ۱۹۹۹ که در پی بازنشستگی ناوگان ۷۰۷ ایران‌ایر، این شرکت این پرنده را به نیروی هوایی بازگرداند و مجددا رجیستر ۱۰۰۱ روی آن نقش بست. شروع پروازهای این پرنده را باید از ابتدای هزاره سوم یعنی سال ۲۰۰۲ دانست که این پرنده به طور گسترده به آسمان کشورهای دنیا بال گشود. این پرنده در بین علاقمندان ۷۰۷ در جهان بسیار شناخته‌شده می‌باشد و در هر سفر ریاست جمهوری عکاسان علاقه زیادی به تصویربرداری از این جت تاریخی دارند.

پس از انقلاب ۱۳۵۷ این هواپیما به ۱۰۰۱ تغییر نام داد و در شرکت هواپیمایی معراج به پرواز ادامه می‌دهد. این هواپیما ترابری مقامات رده‌بالای حکومت ایران من‌جمله رئیس‌جمهور را عهده‌دار است و تعمیر و نگهداری آن بر عهده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.

EP-AJD (Boeing B707-3J9C)I
این بویینگ ۷۰۷ در اصل یک هواپیمای سوخت‌رسان بود که تغییر وضعیت داده و به عنوان یک هواپیمای تشریفات توسط مقامات کشور مورد استفاده قرار می‌گرفت.
این هواپیما همانند ۱۰۰۱ برای سفرهای سران کشور استفاده می‌گرفت و تعمیر و نگهداری آن بر عهده نیروی هوایی ارتش است.

EP-TFA (Falcon 50EX)I
این فالکون ۵۰ در سال ۱۹۸۲ و با شماره سریال ۱۰۲ ساخته شد. در ابتدا YI-ALC نام داشت و متعلق به دولت عراق بود. پس از اشغال کویت توسط عراق و حمله آمریکا و متحدینش به عراق، دولت این کشور برای در امان ماندن هواپیماهای نظامی و غیرنظامی خود، تعدادی از آنها از جمله این هواپیما را به ایران فرستاد. در ایران رجیستر هواپیما به ۹۰۱۲-۵ تغییر پیدا کرده و به خدمت نیروی هوایی درآمد. در سال ۲۰۰۲ رجیستر آن به EP-TFA تغییر کرد و از آن به عنوان هواپیمای تشریفاتی دولت استفاده شد.

EP-TFI (Falcon 50EX)I
این فالکون ۵۰ در سال ۱۹۸۲ و با شماره سریال ۱۲۰ ساخته شد. در ابتدا YI-ALE نام داشت و متعلق به دولت عراق بود. پس از اشغال کویت توسط عراق و حمله آمریکا و متحدینش به عراق، دولت این کشور برای در امان ماندن هواپیماهای نظامی و غیرنظامی خود، تعدادی از آنها از جمله این هواپیما را به ایران فرستاد. در ایران رجیستر هواپیما به ۹۰۱۱-۵ تغییر پیدا کرده و به خدمت نیروی هوایی درآمد. در سال ۲۰۰۰ رجیستر آن به EP-TFI تغییر کرد و از آن تاریخ تاکنون به عنوان هواپیمای VIP دولت استفاده می‌شود.